Eerste minister Sophie Wilmès (MR) droeg haar voorganger Michel voor als minister van staat. Het gaat om een eretitel waar geen voordelen of verplichtingen aan verbonden zijn. De uitvaart van een minister van staat kan (hoeft niet) met militaire eer gebeuren, in aanwezigheid van een vertegenwoordiger van de koning.

Dat de nieuwe eerste minister zijn voorganger voordraagt als minister van staat is geen automatisme, maar wel iets dat ondertussen gebruikelijk is geworden.Wilmès heeft er in elk geval niet lang mee gewacht.

Het is nog maar de tweede keer dat koning Filip een minister van staat benoemt. In 2017 gaf hij Frans Van Daele, die sinds 2013 zijn kabinetschef was, de titel als afscheidscadeau.

Strikt genomen kan de koning in uitzonderlijke politieke situaties de Kroonraad samenroepen, waarin alle ministers van staat zetelen. Alleen gebeurt dat niet meer en worden de benoemingen tot minister van staat allerminst gedaan met het oog op de Kroonraad.

De Kroonraad kwam tot nog toe slechts vijfmaal samen: in juli 1870 bij het uitbreken van de Frans-Duitse Oorlog, begin augustus 1914 bij het Duits ultimatum aan België, in mei 1919 bij het Verdrag van Versailles, op 23 maart 1950 tijdens de Koningskwestie en in februari 1960 bij de onafhankelijkheid van Belgisch-Congo.

Recenter heeft koning Albert II wel een soort Kroonraad samengeroepen. Tijdens de eindeloze formatiecrisis na de federale verkiezingen van 2007 blies hij het ministerschap van staat even nieuw leven in. Hij riep toen de expertise in van een rist ministers van staat die ervaring hadden met communautaire crisissen. Onder meer Jean-Luc Dehaene (CD&V), Wilfried Martens (CD&V), Gérard Deprez (MR), Philippe Moureaux (PS), Willy Claes (SP.A) en Raymond Langendries (CDH) passeerden toen op het paleis.

De zet werd vooral beschouwd als een poging om tijd te kopen, en bracht weinig zoden aan de dijk.