COLUMN. De week van Andy Peelman: “Ik kon maar één ding denken: wat een vreemde man is prins Laurent”

“Boeh! Deze week is het Halloween. De trend is overgewaaid uit Amerika en is nu ook heel populair in ons land. Niet dat we het huis versieren met pompoenen en spookjes, maar vroeger hebben mijn vrouw en ik nog meegewandeld in een Halloweentocht. Heel leuk, want het brengt mensen samen. In tegenstelling tot Tine heb ik niet snel schrik. Behalve dan van spinnen. Zet hier een krokodil en ik zal er een kaartje mee leggen, maar als ik een spinnenkop zie, ga ik uit mijn dak. Geen idee hoe die angst ontstaan is. Er heeft nog nooit een spin mij iets misdaan. Tine en ik hebben een afspraak: zij slaat de spin dood, ik ruim ze op. Verder ben ik nochtans een echte durfal. Ik neem graag risico’s, ook al is mijn madam daar geen grote fan van. Want als je niet snel bang bent, doe je soms onbezonnen dingen. Ik zou soms wat langer moeten nadenken voor ik ‘ja’ zeg.”

“Een voorbeeld van mijn impulsieve karakter was die fietsmarathon door de woestijn van Marokko. Ik zei meteen ‘ja’ terwijl ik er beter een paar nachtjes over had nagedacht of het met Tine had besproken. Maar dat doe ik dus nooit. Het is een werkpunt. Niet dat ik spijt heb van mijn deelname, al zijn die twee gekneusde ribben natuurlijk niet echt fijn. Het was een dom ongeval. Ik verloor mijn evenwicht en kon mijn voet niet tijdig uit het klikpedaal halen. Los tegen de grond ging ik. Tine zegt dat ik naar de dokter moet, maar aan gekneusde ribben kun je weinig doen. Het is gewoon afzien tot het over is, herinner ik mij nog van een ski-ongeval negen jaar geleden. Alleen moet ik nu opletten dat niemand mij te stevig vastpakt. En die slapeloze nachten van de pijn zijn ook geen pretje. Enige troost: Tine is ook vaak ‘s nachts wakker wanneer ons dochtertje huilt.”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Ondertussen ben ik ook aan het draaien voor mijn rubriek in de nieuwe VTM-talkshow ‘Wat een Dag’. Daarin schuim ik BV-feestjes af en is het de bedoeling dat ik gratis mijn diensten aanbied aan een BV. Door hem of haar bijvoorbeeld naar huis te voeren zodat die iets kan drinken. Met hun voertuig. Zo heb ik Helmut Lotti naar huis gebracht na zijn verjaardagsfeest, ook al heeft hij een vaste chauffeur. Zijn Mercedes CLS is alleszins geen onaardig autootje. Dan was actrice Katelijne Damen naar huis voeren een ander paar mouwen. Zij was met haar fiets gekomen. Op het feest van Helmut ontmoette ik trouwens prins Laurent. In een gesprek met hem en Helmut zei ik: ‘Helmut, je moet mij verontschuldigen, maar als ik de prins naar huis mag brengen, dan liever hem. Want hij heeft een toffere wagen’. Waarop de prins zei: ‘Wie zegt dat? Als je je eigen fantasie begint te geloven, dan heb je een probleem’. Ik was stomverbaasd, het is toch algemeen geweten dat Laurent van mooie auto’s houdt? Achteraf kon ik maar één ding denken: wat een vreemde man.

Tot volgende week!”