Vital Heynen telt na Italiaanse Supercupzege al 23 (!) trofeeën: “Olympische medaille zou cirkel rond maken”
VolleybalVital Heynen is een van de strafste Belgische trainers ooit, zoniet dé strafste: de winst van de Supercup met het Italiaanse Perugia zaterdag is zijn 23ste trofee sinds hij als hoofdcoach in 2006 bij Maaseik begon. Maar een trofeeënkast heeft hij thuis niet: “Ik geef alle medailles weg.”
Winnen went nooit, zeggen ze. Maar voor Heynen toch een beetje. Zo geeft hij eerlijk toe na de zege van de Supercup met het Italiaanse Perugia tegen topfavoriet Modena in de finale. “Ik raak het wel wat gewoon. (lacht). Ik verkoop mezelf altijd met een glimlach door te zeggen: ‘Met mij win je.’ We waren geen favoriet in de Supercup, maar nu kan ik ze weer wijsmaken dat je met mij altijd wint. In Italië schatten ze de Supercup ook zeer hoog in, na de finale heeft Perugia gevierd alsof ze kampioen waren.” (lees verder onder de foto)
Deze inhoud bevat cookies van social media of andere externe platformen. Omdat je deze cookies uitgeschakeld hebt blijft deze inhoud verborgen. Aanvaard cookies van sociale media om de inhoud alsnog weer te geven.
Je bent er ook pas sinds kort aan de slag, toch was het meteen prijs.
“Als je ergens pas twee weken bent, is je invloed als coach niet zo groot. In die tijd kan ik niet zo technisch of tactisch werken, maar kan ik alleen het hoofd proberen te veranderen van de spelers. Ik keek naar het probleem van het team. Ik zag bij Perugia dat alle spelers goed kunnen volleyballen, maar dat ze niet als ploeg samenspeelden. Dus heb ik veel gesproken over hoe je samenwerkt, en die aanpak heeft succes opgeleverd.”
Sta je zelf versteld van je palmares met 23 trofeeën als hoofdcoach op amper 13 jaar tijd?
“Ik ben eerlijk: ik ben een coach die elke week wel eens op internet kijkt of er artikels verschenen zijn over mij en wat er in staat. Toevallig zag ik vorige week de wikipediapagina van mezelf in het Engels, en dan dacht ik: ‘Wauw, dat is een lange lijst.’ Ik ben daar zelf niet zo mee bezig – ik ben altijd bezig met de volgende wedstrijd – maar als ik terugblik kan ik zeggen dat ik af en toe gewonnen heb, ja. En sommige zaken die geen titel of trofee zijn vind ik nog belangrijker, zoals dat WK-brons met Duitsland in 2014 of het World Cup zilver met Polen dit jaar.”
Af en toe gewonnen? Je hebt meer trofeeën dan onze beste voetbaltrainer Eric Gerets die nationaal en internationaal samen 14 prijzen won. Dat is een grote voorsprong.
“Ja, goed. En het is de bedoeling dat ik die de volgende maanden nog ga uitbouwen.”
Welke trofee vind je zelf de mooiste?
“Dan kan ik niet omheen die wereldtitel vorig jaar met Polen. Dan had ik het gevoel: ‘Ja, nu heb ik iets bereikt.’ Je kan niet beter zijn dan de coach van de wereldkampioen. Ik heb wat ik wou. Als ik daarna niets meer win, is het niet erg. Maar dat is ook een instelling om de druk op mezelf niet te groot te maken. Want is er is nog een groot doel. Een olympische medaille met Polen zou de cirkel rond maken. Daar denk ik elke dag aan.”
Wringt het dat je ondanks je fameus palmares in de Belgische Sportman en vrouwverkiezing nooit tot Coach van het Jaar bent verkozen?
“Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Als ik al die resultaten in eigen land zou gehaald hebben, was ik wellicht allang Coach van het Jaar. De Belgen volgen meer de Belgen in hun eigen competitie. Ik ben vorig jaar na de WK-titel in Polen verkozen tot Coach van het Jaar in dat land. In Polen zal mijn naambekendheid groter zijn dan in België. Dat is normaal. Ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Ik heb al zoveel meer bereikt dan ik ooit durfde dromen.”
Waar bewaar je eigenlijk al je trofeeën?
“(laconiek) Ik geef altijd alles weg. Ik heb thuis nog maar maximaal twee à drie trofeeën. En als ze ergens zijn, zou ik niet weten waar ze liggen. Voor het recente zilver met Polen in de World Cup heb ik een wedstrijd georganiseerd. De persoon die mij het meest pakkende verhaal kan schrijven over zijn leven, krijgt die medaille. De gouden medaille van het WK in Polen gaf ik aan de voorzitter van de Poolse volleyfederatie. Weet je, door die medailles te schenken kan ik iemand een geweldig plezier doen, dan win ik dubbel. Daar heb ik meer aan dan dat die medaille ergens in een kast bij mij verstopt ligt. Dat doet er mij aan denken: ik heb het brons van het EK dit jaar aan de Poolse premier beloofd, maar ik heb geen idee waar ze ligt (lacht).”
Wat doet winnen met jou, is dat een drive in je leven?
“Het is meer omgekeerd. Ik heb veel meer moeite met verliezen. Ik ben geen goede verliezer en haal daar energie uit. (lacht) Ik moet opletten dat ik niet te veel win, dan ga ik denken dat het te makkelijk gaat. Nu mag ik weer even lui zijn en het rustig aan doen. Maar na een nederlaag denk ik: ‘Nu moet ik het tonen dat ik iets kan’.”
“Ik ben geen goede verliezer en haal daar energie uit. (lacht) Ik moet opletten dat ik niet te veel win, dan ga ik denken dat het te makkelijk gaat”
Vital Heynen
Sta je dan na zo’n Supercupzege met Perugia de volgende ochtend op met het idee: ‘Ik heb het toch maar weer mooi gedaan’?
“Zo kun je dat gevoel wel beschrijven. Zo van, voilà! De voorzitter van Perugia wou me wijn geven, maar ik zei dat water voor mij volstond. De wijn bewaren we voor het einde van het jaar. Weet je: er is een onderzoek naar gedaan als je iets unieks presteert. Bijvoorbeeld als je de eerste keer met een parachute springt. Dan is de opwinding en adrenaline enorm. Maar de tweede keer is dat nog maar vijftig procent van de opwinding, en de derde keer zakt dat naar 25 procent. Daarna blijft het wat gelijk. Ik ben heel blij met de Supercup met Perugia, maar het gevoel is niet te vergelijken met de kick toen ik in 1996 nog als speler de eerste keer met Maaseik de titel won.”
Een overzicht van alle trofeeën van Vital Heynen als coach:
België: 13 trofeeën bij Maaseik
4 x Titel 2008, 2009, 2011, 2012
5 x Belgische beker 2007, 2008, 2009, 2010, 2012
4 x Supercup 2007, 2009, 2010, 2012
Duitsland: 1 trofee bondscoach en 6 trofeeën bij Friedrichshafen
1 reactie
Resterende karakters 500
Log in en reageerHerbert Verbeeck