Wout van Aert kroont zich tot Flandrien van het Jaar met banddikte voorsprong op Evenepoel

Een jury van ploegleiders en -managers en organisatoren van wielerwedstrijden selecteerden vijf renners die kans maakten op de trofee van Flandrien van het Jaar: Victor Campenaerts, Thomas De Gendt, Remco Evenpoel, Philippe Gilbert en Wout van Aert. Alle vijf hadden ze zich dit jaar laten opmerken met straffe overwinningen. Dat Greg Van Avermaet (GP Montréal), Dylan Teuns (rit in Dauphiné en Tour) en anderen niet eens genomineerd waren toont de Belgische wielerweelde aan. Het werd uiteindelijk een ultiem duel tussen Evenepoel en Van Aert, dat die laatste nipt in z’n voordeel zag uitdraaien: 606 punten tegen 605. Philippe Gilbert werd derde.

“Ik ben heel blij met deze prijs. Ik denk dat ik die prijs op een dikke maand heb verdiend, tussen half juni en half juli. Mijn persoonlijke favoriet was eigenlijk Philippe Gilbert.” Van Aert revalideert nog altijd van z'n val in de Ronde van Frankrijk, maar ziet het elke dag verbeteren. “Ondertussen ben ik ook alweer beginnen fietsen, dus het ziet er alsmaar mooier uit. Ik maak er absoluut een doel van om nog crossen te rijden deze winter. Dat zal waarschijnlijk niet op topniveau zijn, maar het zal alleszins dienen als goeie voorbereiding op mijn voorjaar. Het is nu al een grote eer om voor Remco Evenepoel te eindigen, al is hij nog maar negentien. Remco is een groot kampioen in spe. Tijdens de Clasica zat ik omvergeblazen in de zetel. Ook alle andere genomineerden en andere Belgen kunnen allemaal iets beter dan mij, dus maakt dat het heel speciaal dat ik deze prijs mag winnen.”

Victor Campenaerts schreef geschiedenis dit jaar. Hij won z’n eerste individuele tijdrit ooit in de WorldTour in de Tirreno-Adriatico en won in de ronde van België een stevige rit naar Seraing. En daartussenin zakte hij even af naar Mexico om er het werelduurrecord aan te vallen. Zoals alleen Campenaerts dat kan bereidde hij zich minuscuul voor op die ultieme poging in Aguascalientes. Geen enkel detail werd over het hoofd gezien en gesteund door Kevin De Weert reed ‘Vocsnor’ 55 kilometer en 89 meter in een uur. 41 jaar na Eddy Merckx schonk Campenaerts ons land opnieuw een werelduurrecord. 

Thomas De Gendt. De aanvalskoning. Hij deed dit jaar wat hij het beste kon: aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen. De Gendt won zo de bergtrui in Parijs-Nice en een rit én de bergtrui in de ronde van Catalonië. Maar dan moest het beste nog komen. De achtste etappe in de Tour startte in Macon. De Gendt ging van bij de start in de aanval en 200 kilometer verder won hij in Saint-Etienne z’n tweede touretappe uit z’n carrière. Een indrukwekkend nummer zoals alleen De Gendt dat kan. 

Philippe Gilbert toonde dat hij op z’n 38ste nog altijd niet versleten is. Hij vulde dit jaar z’n lijstje met wielermonumenten nog wat verder aan door er Parijs-Roubaix aan toe te voegen. Na een uitputtingsslag door Noord-Frankrijk was Gilbert veruit de taaiste. En dat Gilbert z’n topniveau een heel jaar kan aanhouden bewees hij in de Vuelta. Hij won er twee etappes en leek helemaal klaar om voor de tweede keer wereldkampioen te worden, maar door een jammerlijke val moest hij daar vroegtijdig opgeven.

Remco Evenepoel was 11 jaar toen z’n ploegmakker Philippe Gilbert de Clasica San Sebastian won. Acht jaar later besloot Evenpoel om dat kunstje gewoon ook eens op te voeren. In z’n eerste jaar bij de profs won hij zo meteen een stevige klassieker. Dat Evenepoel bij de jeugd een aardig stukje kon tijdrijden wisten we al, maar dat hij zich op het hoogste niveau meteen zou meten met de groten was des te straffer. Hij werd Europees kampioen in Alkmaar en werd vicewereldkampioen na de ongenaakbare Rohan Dennis in Yorkshire.  

Wout van Aert doet mee voor de prijzen overal waar hij start. In het veldrijden botste de drievoudige wereldkampioen in de winter op een fenomeen uit Nederland, maar op de weg toonde Van Aert in het voorjaar z’n grote klasse. Derde in de Strade Bianche, zesde in z’n eerste Milaan-San Remo, tweede in de E3 door het ploegenspel tussen Stybar en Gilbert. Overviel hem niet zoveel pech tijdens Parijs-Roubaix had Gilbert er ook nog een vette kluif aan gehad. In de Dauphiné won Van Aert op de vierde dag de tijdrit, om daags nadien een sprintersetappe te winnen. Ongezien. Hij werd Belgisch kampioen tijdrijden in juni. In de Tour won hij een sprint tegen Viviani en Ewan tot die fatale nadar in Pau. 

De legendarische Yvonne Reynders mocht de trofee uitreiken aan de beste wielervrouw van het afgelopen jaar. Reynders werd vier keer wereldkampioene op de weg in de jaren vijftig en zestig. Uiteindelijk reikte ze de trofee uit aan Sofie De Vuyst. De Zottegemse won dit jaar onder meer de Brabantse Pijl en versierde een transfer naar de vrouwenploeg van Mitchelton-Scott. Ze haalde het van de andere genomineerden  Sanne Cant, Jolien D’hoore, Lotte Kopecky en Julie Van de Velde. 

Ploegmaat van het jaar: Dries Devenyns (Deceuninck - Quick.Step). 

Julie De Wilde, Ilan van Wilder en Dries Verstappen werden de flandriens van de toekomst. 

Patrick Sercu Trofee (beste renner op terreinen buiten de weg): Victor Campenaerts. 

De Vonk van het Jaar: Thomas De Gendt voor zijn indrukwekkende solo in de Ronde van Frankrijk. 

Internationale Flandrien: Julian Alaphilippe (Deceuninck - Quick.Step).