Angèle brengt vervolgplaat op "Brol" uit: "Het buitenland veroveren? Nee, dat schrikt me af en ik wil gas terugnemen" 

Tijd voor een volwaardige tweede plaat heeft Angèle niet, inspiratie voor nieuwe nummers wel. Op “Brol: la suite” staan 19 liedjes: de 12 “Brol”-songs, een filmische bewerking van “Ta reine” met orkest (“een droom die uitkomt, bij de opnames had ik continu kippenvel”, aldus Angèle), en zes nieuwe creaties. Voor de cover van de plaat is enkel de achtergrond bij de kinderfoto van Angèle veranderd. Van “speels en kinderlijk” lichtblauw naar “volwassen, intens en passioneel” dieprood, zegt ze.

“Ik wilde dat beeld behouden, maar mee laten evolueren met het gevoel van de nieuwe nummers. Want het verhaal van “Brol” was niet uitverteld, nu pas heb ik het laatste hoofdstuk geschreven. Ik wilde snel nieuw werk uitbrengen, maar voor een tweede album met een ander verhaal en een andere sound, heb ik meer tijd nodig. Tijd om te groeien als mens en als artiest.”

Angèle speelt met haar eigen succesrecept: we horen vlotte elektropopsongs, die vrolijk en dromerig klinken door haar engelenstem, maar tegengewicht krijgen van teksten over maatschappelijke thema’s. Nieuwe liedjes als “Perdus” (over de druk om succesvol te zijn) of "Insomnies” klinken wel een pak somberder en melancholischer dan we van Angèle gewend zijn, met zwaardere beats. Enkel toekomstige single “Oui où non” is “vrolijk en licht”, zegt ze. Net zoals het dansbare en deels Engelstalige duet "Que du love", met de Franse artiest Kiddy Smile.

“Alles prima hoor”, lacht de zangeres. “Dat trieste geluid: geen idee of dat het gevolg is van het voorbije jaar. De nieuwe nummers heb ik geschreven tussen januari en de zomer. Vaak borrelen de teksten op tijdens één avond en gaat een nummer over wat er op dat moment in mijn hoofd omgaat. Dat betekent niet dat elke tekst over mezelf gaat. Ik speel bewust met het contrast tussen muziek en tekst: hoe iets klinkt, en wat ik zeg. Maar ik zing eventuele frustraties wel van mij af, ja. Zoiets heeft hetzelfde helende effect als eens stevig huilen.”

Beluister hier "Perdus", één van de zes nieuwe nummers:

Dat de carrière van Angèle snel een hoge vlucht heeft genomen, is een understatement. Na haar debuut “La loi de Murphy” eind 2017 volgen zes singles, twee drukke festivalzomers, volle concertzalen, en onderscheidingen in ons land en Frankrijk. Beklaagt Angèle zich die rotvaart niet, waarmee ze door haar carrière raast?

“Ik had snel in de gaten dat ik plots zou meegesleurd worden op een trip. Normaal kan je de voorbije twee jaar niet noemen. Het is waanzinnig, maar vooral voor mijn liveshows vind ik het jammer dat alles zo snel gaat”, vertelt ze.

“Een concert: daar kruipt veel voorbereiding in. Het is niet omdat je Vorst Nationaal uitverkoopt (met ruim 8.000 bezoekers, red.) dat je als artiest klaar bent om een boeiende show op die schaal neer te zetten. Een goed concert spelen, dat is iets waaraan je moet schaven. Optreden is voor mij het allerbelangrijkste als artiest.”

Dit najaar wachten de uitverkochte Lotto Arena en drie keer Paleis 12, waar de nieuwe nummers live in première gaan. “Ik heb maar van augustus tot nu de tijd gehad om de nieuwe show uit te werken, en tegelijk zat ik in de studio om op te nemen. “Damn, wat moet ik nu weer live doen?”, denk ik soms. (lacht) En al die media-aandacht: dat is overdonderend, maar eigenlijk een luxeprobleem als artiest. Wees gerust: het is niet de bedoeling om zo alomtegenwoordig te zijn en te blijven. Nu doe ik graag mijn verhaal, maar na de tournee wil ik gas terugnemen.”

Angèle is duidelijk: een buitenlandse veroveringstocht staat niet op het programma. “Dat idee jaagt me een beetje schrik aan. Want ik vind het belangrijk dat mijn publiek begrijpt waarover ik zing”, legt ze uit.

“Ik speel nu in België, Frankrijk, Zwitserland en Canada: niet toevallig deels Franstalige landen. Ik voel me goed bij wat ik doe, de appreciatie die ik voel en wat ik kan betekenen. Me richten op Engelstalige landen: ik weet het zo niet. Het zou me veel energie kosten om een wereldwijde carrière uit te bouwen, want ik kan en wil geen half werk doen. En ik betwijfel of er wel een publiek op mij zit te wachten.”

Voor wie het vergeten is: lang voor ze alomtegenwoordig was, deelde Angèle korte muziekvideo’s via Instagram. Een artiest en kind van haar tijd, is ze. Intussen heeft ze meer dan 2,2 miljoen volgers. Met hen deelt ze in primeur nieuwtjes en muziek, maar ook gekke dansfilmpjes.

“Ik heb veel te danken aan Instagram. Daar kunnen mensen mij leren kennen als artiest en als persoon. Ik deel graag dingen die ik online zie en zelf interessant vind, over ecologie en feminisme bijvoorbeeld. Ik ben ook maar een meisje van 23", zegt ze. "Mezelf online wat meer afschermen: het zou verstandig zijn, maar ik weet niet of ik het kan. Via sociale media kan ik me nog steeds goed uitdrukken, tonen wie ik ben. Afstand nemen kan niet zomaar, voor mezelf en voor mijn project.”

Angèle is voor veel jongeren uitgegroeid tot een rolmodel, omdat ze op een hedendaagse manier dingen aankaart en bespreekbaar maakt. “Ik ben me bewust van die rol, maar ik probeer er niet te veel bij stil te staan. Als bekend gezicht heeft alles wat je zegt weerklank, dat heb ik ondertussen geleerd. Maar ik streef er niet naar om een bepaalde rol hoog te houden. Dat is ook mijn taak niet als artiest."

Haar bekendheid heeft Angèle compleet overvallen, geeft ze toe. "Ik leid plots een heel ander leven, en daar moet ik mee leren omgaan, met vallen en opstaan. Soms droom ik over wat vrije tijd, maar ik zou me snel vervelen. Als ik me vragen stel over mijn carrière, dan denk ik altijd: wat zou Stromae doen? (lacht) Maar ik prijs mezelf gelukkig: de blikken die ik vanuit het publiek krijg, mijn teksten zien meezingen, alle erkenning. Dit vak is een cadeau."