De vijf boeken die het leven van Sandra Bekkari hebben veranderd

Wie tips had verwacht voor kookboeken, komt bedrogen uit. Sandra Bekkari heeft natuurlijk wel koks waar ze naar opkijkt, zoals Jamie Oliver, maar voor deze boekentips zocht ze toch iets anders. “Niet dat ik er géén inspiratie uit haal, maar voor mij is een kookboek gewoner dan een roman”, legt Bekkari uit. “Gezonde voeding is mijn passie en ik spreek daar veel over, maar ik vind het ook boeiend om het eens over iets anders te hebben.”

“Als je mij volgend jaar vraagt naar mijn vijf boeken zal die lijst er misschien anders uitzien, want ik ben nu een hartverscheurend mooi boek aan het lezen: “Een klein leven” van Hanya Yanagihara. Maar ik zit nog niet zo ver in het verhaal, en mijn man heeft me al verteld dat er nog veel gaat gebeuren. De doos Kleenex staat al klaar.”

De Boekenbeurs, waar Sandra Bekkari vandaag en morgen nog signeert, kan misschien ook extra inspiratie opleveren. “Ik weet dat “geen tijd” nooit een excuus mag zijn, maar vaak heb ik andere prioriteiten en ben ik heel druk bezig. Mijn man is een echte boekenwurm en ik ben eigenlijk wel een beetje jaloers op hem als hij ‘s avonds aan het genieten is van een goed boek. Lezen brengt echt rust. Ik maak er nu zelf ook weer meer tijd voor: er ligt altijd een boek op mijn nachtkastje.” Sandra Bekkari heeft een tweede leesadem gevonden, getuige ook de recente boeken die ze uitkiest.

“Ik kies boeken die mij iets hebben bijgebracht. Zoals “Grand hotel Europa” van Ilja Leonard Pfeiffer, dat ik deze zomer las op vakantie in Umbrië. Het gaat over toerisme, over kunst, over geschiedenis. Als je dat leest in Italië: dat klopt. Maar het is ook een confronterend boek. Wat hij schrijft over toeristen is zo herkenbaar.” 

“We zijn allemaal maar kuddedieren. En we vinden het allemaal maar gewoon om te doen wat iedereen doet, en door dit verhaal besef je dat dat niet oké is. Mijn man zit in de toeristische sector, dat maakt het extra relevant. Het is vooral ook zo mooi geschreven, er waren veel zinnen die ik meermaals heb herlezen.” 

Bekijk hieronder het interview met Ilja Leonard Pfeijffer in "Van Gils en gasten":

“Michelle Obama is voor mij een van de meest  inspirerende vrouwen ter wereld, iemand die ik heel erg bewonder. Ik heb zowel haar autobiografie “Becoming” als de biografie van de Amerikaanse journalist Peter Slevin gelezen, die een paar jaar eerder uitkwam. Ze horen hier samen thuis. Ik vond “Becoming” oprechter, wellicht omdat ze het zelf schreef. Het gaat over doorzetten en het nooit opgeven."

“Wat een ongelooflijke veerkracht heeft Michelle Obama, als je kijkt hoe ze is opgegroeid in de woelige jaren 80, waar racisme echt nog een heel dominante factor was. Ik vind het ook sterk dat ze het zélf gemaakt heeft. Ze is niet zomaar de vrouw van. Ik ga me niet vergelijken met Michelle Obama, maar ik ben ook wel iemand die gaat voor haar dromen. Ik zet ook door, zonder excuses te gebruiken als iets niet lukt.”

“Haar verhaal - zowel de biografie als de autobiografie - inspireert. Het zijn boeken waar je van geniet, maar waar je zelf ook extra energie van krijgt. Daar hou ik van, dat een boek niet puur ontspant, maar dat je er ook iets uit kunt halen. Dat je even stil blijft staan bij wie we zijn, en vooral bij wat we kunnen bereiken en wie we willen worden.”

“Dit is meer vakliteratuur, en dat lees ik ook regelmatig. Ik heb de auteur, dokter Alex Richardson, ooit ontmoet tijdens een conferentie. Het is een erg inspirerende vrouw met een boodschap. Het gaat over hoe voeding een invloed heeft op het gedrag en het leervermogen van kinderen. Nu is er al veel meer onderzoek gevoerd naar de invloed van voeding op het mentale welzijn, maar toen het boek uitkwam in 2006 was dat een echte eyeopener.”

“Ik gebruik het boek "Ze zijn wat je ze te eten geeft" vaak in mijn lezingen. Ze staat met haar twee voeten in de praktijk: Richardson doet onderzoek in scholen, en ze wil echt het voedingspatroon van kinderen veranderen. Zo haalt ze frisdrankautomaten weg en voorziet ze gezonde tussendoortjes. Als dat positieve effect dan wetenschappelijk wordt bewezen is dat goed, want er is vaak discussie over studies rond voeding.” 

De impact van voeding op ons lichaam, die link leggen de meeste mensen wel. Maar dat het ook ons leervermogen kan veranderen, daar staan veel minder mensen bij stil. Het is dan ook een boek dat Sandra Bekkari vaak aanraadt aan jonge ouders: “Zeker kinderen met leerproblemen zijn er bij gebaat.”  

Sandra Bekkari is bekend van haar boekenreeks “Nooit meer diëten”, het is toeval dat haar vierde keuze quasi dezelfde titel heeft, vertelt ze: “De titel “Nooit meer te druk” sprak mij natuurlijk wel aan, maar het is door een bedrijfspsycholoog geschreven: Tony Crabbe. Dit boek heeft mijn leven een beetje veranderd.”

“Het gaat over het bewaken van onze grenzen. Zelfs al doen we onze job graag, dan nog is continu bezig blijven niet goed. Onze hersenen zijn ook een soort spier, en spieren werken het best wanneer inspanning en ontspanning elkaar afwisselen. Op het moment dat ik het boek las, was ik mezelf wat aan het voorbij hollen. 2015 lanceerde ik de “Nooit meer diëten”-reeks, in 2016 kwam dat in een stroomversnelling en heb ik te veel hooi op mijn vork genomen. Toen heb ik mezelf toegesproken: ‘Sandra, dat tempo hou je niet vol’.”

Uit dit boek onthoudt Bekkari de uitdrukking “Slik de kikker”: “Zoals veel mensen heb ik af en toe last van uitstelgedrag. Wat we niet graag doen schuiven we voor ons uit, en één van de tips van Tony Crabbe is om te stárten met de taken die je het minst graag doet, dan heb je nog een frisse geest. “Slik de kikker”, dus. Dat lijkt allemaal evident en eigenlijk weten we dat wel, maar het is goed om dat nog eens te lezen. Het boek staat vol praktische tips.” 

“Anderhalf jaar later was ik weer niet goed bezig en dacht ik: ik moet dat boek nog eens lezen. Een aantal punten heb ik dan op papier gezet. “Happy-attack”, bijvoorbeeld. Dat is een moment dat je blij maakt en dat je extra wilt benoemen. Dat kan gewoon een etentje zijn met je partner, of een boek lezen. Als je dat moment extra aandacht geeft, focus je op het positieve. We hebben echt heel veel invloed op onze gevoelens. Zo ergerde ik mij vaak aan de files, maar nu probeer ik die tijd in de auto nuttig te besteden, op aanraden van Tony Crabbe. Zo luister ik al eens naar een podcast tijdens het rijden.” 

“Ik heb Griet Op De Beek al een paar keer ontmoet, een zeer fijne madam. En haar debuut “Vele hemels boven de zevende” vind ik nog altijd een fantastische roman, zo poëtisch geschreven. Er zitten veel levenslessen in, en het leest als een trein. Ik heb het al twee keer gelezen, trouwens.”

“De verfilming van Jan Matthys heb ik ook gezien, maar daar was ik wat ontgoocheld over, zo’n verhaal speelt zich af in je hoofd, en als je dan de film ziet klopt dat niet altijd. Maar dat gebeurt wel vaker met boeken die worden verfilmd. De boodschap blijft wél overeind: dat je jezelf niet mag vergeten”, besluit Sandra Bekkari. “Net zoals het hoofdpersonage Eva wil ik zo goed mogelijk doen voor iedereen. Ik zorg wel goed voor mezelf, maar soms zou ik daar misschien ook een beetje te ver in durven gaan.”