"Waarom pas ik niet in dat perfecte plaatje?": 8 jongeren getuigen over de druk van 30 worden

De verwachtingen voor mensen die dertig worden, zijn volgens actrice Emma Watson niet min. "Je moet een partner, een huis en een stabiele carrière hebben", zei ze onlangs. "Maar wat als je gewoon alles nog aan het uitzoeken bent?" Het is een herkenbaar verhaal voor heel wat jongeren, zo blijkt uit onze oproep om jullie ervaringen te vertellen. "Ik blijf vaker thuis. Wat moet ik zeggen als ze vragen hoe mijn leven eruit ziet?"

Bram, net 30 jaar

Videospeler inladen...

"Ik ben net dertig geworden en ik voel dat die leeftijd bepaalde verwachtingen met zich meebrengt. Je moét een huis hebben, een goede job, een lief en misschien wel kinderen. Onze maatschappij verwacht dat je al die zaken kan afvinken voor die leeftijd. Als dat niet lukt, vraag je je af hoe dat komt. Waarom ben ik een van de weinigen waarbij dat niet lukt?"

Eigenlijk weet ik dat ik me niets moet aantrekken van die druk, maar dat is niet altijd even makkelijk.

"Alles in onze maatschappij is gericht op koppels. Op familiefeesten komt altijd de vraag wanneer je iemand meebrengt. Het wordt gewoon verwacht."

"Op zich weet ik wel dat ik mij die zaken niet moet aantrekken. Dat ik gelukkig ben, dat is het belangrijkste. Maar in de praktijk is dat niet altijd even makkelijk. De verwachtingen die er zijn, blijven toch in het achterhoofd spelen."

Elke, 28 jaar

"Voor de buitenwereld lijkt het of ik mijn leven perfect op orde heb. Ik heb een fijne partner met wie ik al meer dan tien jaar samen ben, ik heb een huis en een hond. En nu moéten er kinderen komen, zo lijkt het wel. Zowel familie als vrienden verwachten dat, want dat is de logische stap. Als ik dan zeg dat ik daar nog niet klaar voor ben, dat ik nog wil gaan reizen, kijkt iedereen vreemd op."

"De maatschappij verwacht dat we allemaal het klassieke pad volgen, dat van onze ouders. Maar de wereld is nu helemaal anders geworden. Er zijn zoveel mogelijkheden, maar daar wordt geen rekening mee gehouden. Momenteel heb ik precies een strop om mijn keel. Ik wil opnieuw het "vrije gevoel" terug. Tegelijkertijd vraag ik me af of ik wel alles uit de voorbije jaren heb gehaald. Maar vooral: moet ik wel "alles" hebben tegen mijn dertigste?"

Kirsten, 28 jaar

Videospeler inladen...

"Na twee hogere studies besliste ik om er even alleen op uit te trekken. Acht maanden reisde ik door onder meer China, Vietnam, Los Angeles en Mexico. Het was een prachtige ervaring, maar nu ik terug ben, heb ik het gevoel dat ik "achtersta" in vergelijking met mijn leeftijdsgenoten. Ik heb het gevoel dat ik dingen moet "inhalen". Ik heb nog maar pas mijn eerste job, woon nog thuis en heb nog geen vaste relatie."

Ik heb het gevoel dat ik "achtersta" in vergelijking met mijn leeftijdsgenoten, dat ik dingen moet "inhalen".

"Ondertussen staan mijn vrienden al veel verder. De druk om ook zo ver te staan, die is er wel. Toen ik terugkwam van reis, hoorde ik van verschillende mensen dat het nu toch wel tijd was om te beginnen werken. De speeltijd is gedaan, zo klonk het. Alsof iedereen dezelfde richting uit moet met zijn of haar leven. Dat is nogal beperkend. Ja, ik wil een eigen appartement, maar daarvoor wil ik niet alles moeten opgeven."

Jurgen, net 31 jaar

"Er is zeker een bepaalde druk in de maatschappij, maar ik trek mij dat niet zo aan. Momenteel heb ik een heel interessante job, maar geen gezin of kinderen. Is dat daarom slechter? Ik volg mijn eigen pad en maak mijn eigen plannen. De enige druk die ik voel, is de druk die ik mezelf opleg. Eigenlijk zou iedereen dat moeten doen, al begrijp ik wel dat dat niet voor iedereen evident is."

Moet per se alles in zijn plooi gevallen zijn op je dertigste? 

"Moet ook per se alles op je dertigste in zijn plooi gevallen zijn? Ik weet dat niet. Mensen zijn altijd maar op zoek naar een partner, maar willen ze dat echt? Of doen ze dat omdat dat verwacht wordt?"

Tim, 26 jaar

Videospeler inladen...

"Een hoger diploma behalen, zodat ik later een droomjob zou kunnen hebben. Die druk heb ik lange tijd mezelf opgelegd, wellicht ingegeven door de maatschappij. Enkel dan zou ik gelukkig worden, zo dacht ik."

"Na jaren ploeteren heb ik mijn studies gelaten voor wat ze zijn, net als de druk: de druk om een hoger diploma te hebben, de druk om een vriendin te hebben, de druk om meteen een droomjob te hebben. Ik doe nu een kantoorjob. Niet mijn grote droom, maar het geeft me rust. Ik probeer het leven te nemen zoals het komt, elke dag. Zonder verwachtingen, "moetjes" en sociale druk. Iedereen is gewoon elke dag zoekende."

Charlotte, net 30 jaar

"Dé ware tegenkomen op mijn 21e, trouwen op mijn 25e en kinderen op mijn 27e. Dat scenario had ik jaren geleden al in gedachten. Ik keek vooral naar hoe mensen als mijn ouders leefden en nam die structuur over."

"Maar het leven komt zoals het komt. Op mijn 26e eindigde mijn relatie na vier jaar. De grond zakte weg van onder mijn voeten. Ik wilde zo snel mogelijk iemand nieuw leren kennen, zodat ik toch weer in het plaatje zou passen. Maar dat gebeurde niet."

Waar sta ik eigenlijk? Is er iets mis met mij? Hoe komt het dat ik niet in dat perfecte plaatje pas? Daar worstel ik elke dag mee.

"Soms heb ik schrik om iemand tegen te komen die ik al lang niet meer heb gezien. Wat moet ik zeggen als ze naar een update van mijn leven vragen? Ja, ik ben nog single en ik woon samen met een vriendin. Gelukkig zijn mijn dichte vrienden en familie heel begripvol. Zij leggen geen druk. Het is vooral de maatschappelijke druk die ik voel."

"De twijfels zijn sinds mijn dertigste een stuk sterker geworden. "Waar sta ik, eigenlijk?", vraag ik me geregeld af. Is er iets mis met mij? Hoe komt het dat ik niet in dat perfecte plaatje pas? Daar worstel ik elke dag mee. Ik weet dat je het leven moet nemen zoals het komt. Ik probeer positief te zijn, maar binnenin blijft er toch iets knagen."

Stef, 28 jaar

Videospeler inladen...

"Als ik de verwachtingen van de maatschappij bekijk, dan staat mijn leven niet echt op orde. Omdat ik geen vaste partner heb, blijven veel andere zaken ook liggen. Kinderen zijn dan sowieso niet evident, maar ook een huis kopen is makkelijker met twee."

"De stress van tram drie is als single nog een stukje harder, denk ik. Misschien zijn er happy singles, maar de unhappy singles van mijn generatie wil ik de kost niet geven. Die druk leg je jezelf op, natuurlijk, maar indirect voel je wel dat de maatschappij bepaalde zaken verwacht. Terwijl we nu wel in een andere wereld leven dan twintig jaar geleden. Er is veel meer mogelijk."

Er zijn happy singles, maar de unhappy singles van mijn generatie wil ik de kost niet geven.

"Ergens voelt die druk lastig aan, maar soms slaag ik erin om die ook naast mij neer te leggen. Je bepaalt zelf in welke mate je je daardoor laat beïnvloeden. Ik probeer nu stukje per stukje te doen, doel na doel. Gelukkig ben ik niet de enige in mijn omgeving."

Tom, bijna 28 jaar

"Vorige week zei ik nog tegen mijn vriendin dat ik het erg vond dat ik tegen mijn dertigste nog niet veel zal hebben bereikt. Mijn ambities waren groot, maar momenteel ben ik werkloos. Ik woon nog bij mijn moeder en de naderende dertig geeft stress. Het is toch een symbolische leeftijd, veel mensen hechten daar belang aan."

Ik isoleer me vaak. Ik blijf liever thuis omdat ik het gevoel heb dat ik niets interessants kan zeggen. Ik schaam me soms. 

"Dat de maatschappij verwacht dat iedereen dezelfde - traditionele - weg kiest, daar heb ik het wel lastig mee. Iedereen ontwikkelt zich op zijn manier. Onze maatschappij is zoveel rijker en diverser dan vroeger. Ik snap niet waarom mensen vasthouden aan het klassieke verwachtingspatroon. Er zijn zoveel mijlpalen die je moet afvinken: een rijbewijs, een auto, hogere studies, een huis, een partner, enzovoort."

"Bij mijn dichte vrienden kan ik nog mezelf zijn, maar eigenlijk isoleer ik me vaak. Ik blijf liever thuis omdat ik het gevoel heb dat ik niets interessants te vertellen heb. Ik schaam me. Het lijkt of ik niet kan zeggen dat ik bepaalde zaken al heb gedaan in mijn leven."

Meest gelezen