Vlaanderens invloedrijkste modeblogster: ‘Ik zei de hele tijd tegen mijn vriend: ‘Dit kan niet! Ik ben te jong om te sterven!’

Luister hier naar De vragen van Proust met Sofie Valkiers:

1. Hoe oud voelt u zich?

“Meestal voel ik me jonger dan ik ben, maar als ik een nachtje ben uitgegaan, heb ik soms tot twee dagen nodig om te recupereren.

“Wel voel ik me beter in mijn vel dan vroeger. Als tiener was ik onzeker en verlegen en stond ik echt niet graag in de belangstelling. Ik was eerder iemand die graag observeerde. Een spreekbeurt geven voor de klas was het ergste wat mij kon overkomen. Iedereen die naar mij zat te staren terwijl ik niet uit mijn woorden kon komen, heel vervelend vond ik dat. Maar met de jaren ben ik zelfverzekerder geworden, vooral dankzij mijn job denk ik, omdat ik vaak uit mijn comfortzone moest treden.

“Velen denken dat ik extravert ben, maar dat is niet zo. Een blog is eigenlijk ideaal voor een introvert iemand, want je zit achter je scherm, je schrijft, er zit een barrière tussen jezelf en je lezers. Pas toen ik voor het eerst een Fashionata Ladies Night organiseerde om mijn lezers en volgers te ontmoeten, realiseerde ik me dat ze echt van vlees en bloed waren. Dat was voor mij een drempel die ik moest overwinnen.

“Ook gefotografeerd worden vond ik vreselijk. Tijdens mijn eerste Fashion Week dacht ik: ik ben hier gewoon voor de show, die streetstyle is niets voor mij. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Als ik door een designer uitgenodigd word op het Filmfestival van Cannes moet ik wel even op de rode loper voor al die fotografen. Heel comfortabel voel ik me daar niet bij, maar het helpt me wel om de dingen wat te relativeren en los te laten.

“Als mensen commentaar hebben, trek ik het mij nu ook veel minder aan. Ik ben veel relaxter. Daarom vind ik het ook helemaal niet erg om ouder te worden. Ik ben er immers van overtuigd dat mijn zelfvertrouwen alleen nog maar kan groeien.”

2. Wat vindt u een kenmerkende eigenschap van uzelf?

“Wat ik vaak hoor van vriendinnen is dat ik een luisterend oor heb. En ik ben ook heel positief ingesteld. Ik zal mijn hoofd niet snel laten hangen, ik krabbel meteen weer recht. Ik heb ook nooit van die dagen dat ik uit bed kom en denk: o neeeen! Dat heb ik van mijn ouders, denk ik. Ik ben in een blije omgeving opgegroeid. Zelfs al is er nog geen reden om te vieren, dan vieren wij al op voorhand.” (lacht)

3. Hoe is de band met uw ouders?

“Ik kom uit een heel warm gezin. Mijn papa was kok en maakte altijd heel lekker eten klaar. Samen tafelen vonden mijn ouders heel belangrijk. Ze hechtten ook veel belang aan gezonde voeding. Cola kwam er niet in, wat ik als jong meisje niet altijd even fijn vond. Als er vriendinnetjes kwamen spelen, maakte hij van die verse groentedrankjes met ajuin en zo. En toen we op stap gingen, deed hij massa’s knoflook in het eten om de jongens op een afstand te houden. En het hielp nog ook. (lacht)

“Met mijn mama ging ik elk weekend shoppen. Dankzij haar heb ik een passie voor mode en mooie stoffen ontwikkeld. Zij hamerde er altijd op dat ik naar de etiketten moest kijken, uit welk materiaal een kledingstuk bestond. Ze leerde me dat investeren in één mooi stuk van goede kwaliteit belangrijker is dan veel stukken van mindere kwaliteit kopen. Ze had zelf een key wardrobe met een paar degelijke stukken en een paar goeie basics en kon die altijd heel mooi combineren. Mijn moeder had niet zo veel budget om aan kleding te spenderen, maar was wel heel creatief. Ze kocht haar kleren in vintage shops en dacht bewust na over hoe vaak ze een stuk zou kunnen dragen.

“Elk op hun manier dus waren mijn ouders begaan met kwaliteit, wat mij zeker beïnvloed heeft. Eerst wilde ik in de voetsporen van mijn vader treden, maar toen ik na een stage in Parijs inzag dat de harde restaurantwereld niets voor mij was, ben ik met mijn blog begonnen.”

4. Wat is uw passie?

“Creatief bezig zijn, vanuit een liefde voor vakmanschap. De modewereld vind ik een heel inspirerende wereld omdat je kunt starten met een heel simpel idee, dat je heel ver kunt uitwerken. Bijna tien jaar geleden ben ik begonnen met een blog, nu heb ik mijn eigen juwelenlijn gelanceerd. Van de ontwerpen tot de shootings en stylings, alles heb ik zelf gedaan.

“In het begin postte ik alles wat mij interesseerde, van recepten tot een nieuwe jurk. Vrij snel kreeg ik bezoekers en zag ik dat er vooral veel interesse was voor mijn outfits. Op een gegeven moment heb ik besloten: dit wordt mijn ding, ook al wist ik helemaal niet dat ik daar ooit mijn job van zou kunnen maken. Het woord ‘bloggen’ bestond nog niet eens, van Instagram was geen sprake.

“Ik moet mijzelf soms werkelijk in de arm knijpen: is dit wel echt? Tien jaar geleden waren modeshows enkel en alleen voor de elite en voor journalisten die bij Vogue of Elle werkten. Dat ik daar nu zit als blogster, is een heel grote stap geweest, ook voor de modewereld.

“Inmiddels is de relatie tussen journalisten en bloggers verbeterd omdat we elkaar nodig hebben en aanvullen, maar in het begin was er een harde onderlinge strijd. De pers merkte dat de grote merken ineens ook bloggers en influencers begonnen uit te nodigen en vond dat duidelijk niet fijn. Het tijdschrift Elle bijvoorbeeld ging meteen in de aanval. Een columniste schreef dat de oude bomma die naast haar woonde in haar linkerteen nog meer stijlgevoel had dan ik. (lacht)

“Wat ze niet verwacht hadden was de backlash die erop volgde. Want ik had al best wat volgers die allemaal hun abonnement op Elle hebben opgezegd. Mensen vonden het helemaal niet sympathiek dat men mij het gevoel probeerde te geven dat ik er niet bij hoorde.

“Wat mijn stijl zo uniek maakt? Ik volg niet zozeer de trends, ik laat me vooral leiden door mijn gevoel. Want als je je niet goed voelt in je outfit, straal je dat ook uit.

“Mijn meest memorabele ontmoeting in de modewereld? Met Diane von Furstenberg, op een show van Dior in Parijs. Ze noemde mij de ‘best-dressed woman’ die ze gezien had die dag. Ik heb een selfie waarop ze mij een kus geeft. Mijn dag was toen helemaal gemaakt. (lacht)

“Wat ik toen droeg? Een outfit van Dior, een koepelrok, een echt statement piece.

“Maria Grazia Chiuri van Dior vind ik trouwens een van de beste designers van het ogenblik. Zij is heel feministisch, wat ik erg waardeer in een wereld die gedomineerd wordt door mannen.”

5. Is het leven voor u een cadeau?

“Aan de ene kant heb ik hard moeten werken en veel over mij heen gekregen voor ik er stond, aan de andere kant vind ik het leven echt wel een cadeau. Ik leef heel graag. Ik geniet van de kleine dingen. En ik heb een superlief zoontje op wie ik helemaal verliefd ben.”

6. Welke geluksscore geeft u zichzelf?

“Een 9.”

7. Welke kleine alledaagse gebeurtenis kan u blij maken?

“Een kus van mijn zoontje. Elke avond hebben we een klein ritueel: als ik hem in bed stop, mogen al zijn knuffels mee. Hij moet daar altijd keihard om lachen en valt dan direct in slaap.

“En verder: een pot lekkere mosselen met frietjes op een zwoele zomeravond. Of op een terrasje zitten en kijken naar hoe mensen gekleed gaan.”

8. Hoe voelt u zich in uw lichaam?

“Prima. Ik heb nooit complexen gehad over mijn lichaam. Ik ben altijd groot en slank geweest. Met mijn gewicht hoef ik niet bezig te zijn, daar vind ik het leven trouwens te kort voor. Het voordeel is wel dat ik opgegroeid ben met gezonde voeding, ik zal dus niet snel ongezonde keuzes maken.

“Sporten doe ik niet. Dat is een werkpuntje.”

9. Wat is uw zwakte?

“Dat ik soms iets te braaf en te gevoelig ben voor de modewereld. Het is een uiterst competitieve wereld en ik ben helemaal niet competitief aangelegd. Soms denk ik: Sofie, ge moogt wat meer ballen hebben! Toen die Elle-columniste de spot met mij had gedreven, probeerde ik zelfs haar standpunt te snappen. Ik probeer mij te veel in anderen in te leven, waardoor ik soms aan mezelf begin te twijfelen.”

10. Bent u ooit door het lint gegaan?

“Jawel. Dat gebeurt niet vaak, maar ik ben één keer door het lint gegaan en dat was op het vliegtuig van Brasilia naar Belo Horizonte, waar de familie van mijn vriend woont. Ineens werden we geraakt door een bliksemschicht, het licht ging uit, de zuurstofmaskers kwamen naar beneden, het toestel begon keihard te bibberen en je zag de paniek en de angst in de ogen van de stewardessen, terwijl ze deden alsof er niets aan de hand was. Dat vond ik nog het ergste. Brazilië is een heel gelovig land, dus al die Brazilianen begonnen hardop te bidden, en toen dacht ik: oké, dit was het! Ik zag heel mijn leven als een film aan mij voorbijtrekken en zei de hele tijd tegen mijn vriend, die zelf zat te freaken: ‘Dit kan niet! Ik ben te jong om te sterven, dit mag niet!’

“Uiteindelijk hebben we een noodlanding gemaakt in Rio. Ik moet zeggen dat ik sindsdien een enorme vliegangst heb, wat niet ideaal is gezien mijn job. Bij de minste turbulentie moet ik al serieus op mijn ademhaling gaan letten om kalm te blijven.”

11. Waar hebt u spijt van?

“Het enige waar ik misschien spijt van heb is dat ik vroeger te veel gewerkt heb. Mijn werk-privébalans was helemaal niet in evenwicht.

“Enerzijds heb ik heel de wereld gezien, ben ik op plaatsen gekomen waar ik anders nooit geraakt was, maar anderzijds heb ik mijn vrienden en mijn ouders toch wel wat verwaarloosd.”

12. Bent u een goede vriend?

“Ik denk het wel. Het enige punt is dat ik er niet altijd fysiek ben, omdat ik vaak in het buitenland zit. Maar ik sta wel voor hen klaar en ben altijd bereid naar hen te luisteren.”

13. Hoe hebt u uw eerste liefde ervaren?

“Goh, dat was eigenlijk echte kalverliefde. Ik was een jaar of 16 en had hem leren kennen via mijn vriendinnen. We zijn ongeveer een jaar samen geweest, denk ik, maar toen vond ik het toch wel tijd voor iets anders.”

14. Wat is uw grootste angst?

“Mijn grootste angst is dat ik mijn zoontje zou verliezen. Dat hij zou sterven voor ik doodga, dus.”

15. Wanneer hebt u het laatst gehuild?

“Ik huil op zich best wel veel. Vooral bij films en dat is soms echt heel beschamend. In de cinema durf ik zelfs geen gevoelige films meer te bekijken uit schrik dat de mascara zo over mijn gezicht loopt.

“Laatst nog bij de film La vita è bella, een Italiaanse film over een Joodse vader die samen met zijn zoontje in een concentratiekamp terechtkomt. Om de werkelijkheid voor zijn zoontje te verbergen doet de vader alsof ze in een moeilijk spel beland zijn. Uiteindelijk sterft de papa en denkt het zoontje dat hij het spel gewonnen heeft. En dan beginnen de tranen... Zulke momenten kunnen mij heel sterk aangrijpen.”

16. Welke muziek zou u iedereen aanraden?

“Toots Thielemans. Zijn muziek staat bijna dagelijks op, net zoals vroeger bij mijn ouders thuis. Het leuke is dat hij ook een Braziliaans repertoire heeft, The Brasil Project. En ja, dat is het einde. Heaven! (lacht) Het bizarre is dat, toen ik voor het eerst bij mijn vriend op zijn appartement in Parijs kwam, die muziek ook bij hem opstond, maar dan in de Brazilion Version. Ik vond het heel frappant dat we ook op dat vlak een match hadden.

“Ik vind Braziliaanse muziek, samba, bossanova, in het algemeen top. Telkens als ik naar Brazilië ga, neem ik sambalessen. Ik zal nooit zo goed worden als de echte Brazilianen, maar het is de ideale manier om jezelf te upliften.”

17. Hebt u ooit een religieuze ervaring gehad?

“Nee, niet echt. Wat ik wel interessant vind, zijn de betekenissen en krachten van stenen en kristallen. Ik was eens backstage op een show van Victoria Beckham en zag haar overal kristallen neerleggen. Ik vond dat heel bizar en vroeg haar waarom ze dat deed. Omdat ze vrouwelijke energie wilde opwekken, zei ze. Ze vertelde dat ze altijd van die kristallen in haar handtas heeft zitten en dat ze in haar hele huis black tourmalines heeft staan, zwarte kristallen die negatieve energie opslorpen.

“Ik vond dat zo boeiend dat ik nu een boek heb aangeschaft, De wijsheid van stenen (van Robert Simmons en Naisha Ahsian, red.). Misschien kan ik die kennis wel gebruiken voor mijn juwelencollectie, wie weet.”

18. Wat vindt u erotisch?

(lacht) “Een goed parfum. Als een man binnenkomt en hij ruikt lekker, zelfs al is hij niet zo knap, zal hij direct mijn aandacht trekken. Ook als je op stap bent en je moet dicht bij elkaar komen om te praten omdat de muziek heel luid staat, kan zo’n plotse geur heel erotiserend zijn.

“De beste mannengeur? L’Immensité van Louis Vuitton.

“Zelf heb ik massa’s parfums. Ik heb een dagparfum en een nachtparfum, een zomerparfum en een winterparfum, en dan nog eens parfums voor elke gelegenheid.”

19. Wat is uw goorste fantasie?

“Ik heb niet echt extreme fantasieën, maar misschien wel gore angsten. Dat ik ’s nachts in bed lig te slapen, bijvoorbeeld, en er een spin in mijn mond kruipt.”

20. U belandt in de gevangenis, wat zou de reden kunnen zijn?

“Een Louis Vuitton-winkel overvallen? (lacht) Dat zou ik me nog wel kunnen inbeelden, ja.”

21. Hoe definieert u liefde?

“Hetgeen er is tussen mijn ouders. Zij zijn al meer dan dertig jaar samen, hebben al een en ander meegemaakt en blijven een sterk koppel. Ze vormen een heel hecht team, en dat is iets waar ik zelf ook altijd van gedroomd heb.

“Vertrouwen in een relatie vind ik erg belangrijk. Trouwen hoeft niet voor mij. Mijn vriend en ik hebben samen een kind en dat is de grootste verbintenis die je ooit samen kunt hebben.”

22. Hoe zou u willen sterven?

“Liefst op late leeftijd en dan heel rustig inslapen. Ik zou graag negentig worden op voorwaarde dat ik in goede conditie blijf. Als ik ziek word, hoeft het voor mij niet zo lang te duren.

“Mentaal aftakelen zou ik erger vinden dan een fysiek letsel oplopen. Met een litteken in mijn gezicht kan ik nog altijd verder bloggen. En er is ook nog altijd plastische chirurgie. Maar als je geest niet meer mee wil, blijft er niets meer over.

“Wat ik zou wensen als laatste avondmaal? Een gerecht dat mijn papa heeft bereid. Een pikante pasta met zeevruchten en een goed glas champagne erbij. Omringd door mijn familie, dan is het compleet.”

23. Wat zou u nog willen doen voor het te laat is?

“Een tijdje in Brazilië aan de kust wonen in een klein simpel huisje, weg van alles.”

24. Waarover bent u de laatste tijd anders gaan denken?

“Over mijn werk-privébalans. Voor de geboorte van mijn zoontje was ik een echte workaholic. Ik was altijd bezig met mijn job, hoewel dat niet zo aanvoelde, wat natuurlijk heel verraderlijk was. De moeilijkheid bij bloggen en instagrammen is dat het eigenlijk nooit ophoudt.

“Met de komst van Gabriel heb ik moeten leren afstand nemen van sociale media, wat in het begin wel even wennen was, maar nu ben ik daar blij om. Ik heb zopas een week vakantie genomen en heb mijn gsm gewoon weggelegd.

“Ik wil later niet terugblikken op mijn leven en spijt hebben van al die uren die ik verspild heb met scrollen. Van likes heb ik gelukkig nooit wakker gelegen. Er is een tijd geweest waarin nummers heel belangrijk waren, maar nu merk je toch een switch naar content. Ik post gewoon wat ik leuk vind, soms alleen een foto van een handtas, ook al is dat niet sexy. Heel veel merken vinden content nu belangrijker dan het aantal volgers of het aantal likes dat je krijgt (Sofie Valkiers heeft meer dan 500.000 volgers op Instagram, red.). Wat voor hen telt is je imago en of de content die je post bij hen past. Instagram is nu aan het experimenteren om de likes te verwijderen, wat ik alleen maar kan toejuichen.”

25. Is de mensheid op de goede of de slechte weg?

“Ik denk op de goede weg, eerlijk gezegd. Je ziet dat nu ook met het klimaat. Heel veel jongeren voelen zich duidelijk betrokken. Die awareness had ik niet op die leeftijd. Ook inzake gezonde voeding. Als ik zie welke initiatieven mensen rondom mij nemen, kan ik dat alleen maar een positieve evolutie noemen. Ook op het vlak van seksisme wordt er veel meer actie ondernomen. Je hebt nu bijvoorbeeld het Instagram-account @dietprada, dat er geen doekjes omwindt. Fotografen en ontwerpers die zich bezondigen aan seksueel misbruik worden met naam en account in de openbaarheid gegooid. Modellen posten gesprekken en filmpjes met bewijsmateriaal. Er is nog altijd veel seksisme in de modewereld, maar het gaat niet meer ongemerkt voorbij.”

26. Welke episode uit uw leven zou een goed filmscenario opleveren?

(lachje) “Vanaf het moment waarop ik met mijn blog ben gestart denk ik, want daarvoor was mijn leven niet zo boeiend.”

27. Wat is de titel van uw biografie?

“Sofie Valkiers, loading.”