“Mijn excuses aan alle afvallers die ik ooit heb lastiggevallen”: Thomas Huyghe weet nu zélf hoe zwaar ‘De Slimste Mens’ is

Voor ‘De Ideale Wereld’, ‘Vrede op Aarde’ en ‘’t Is Gebeurd’ gooit ­Thomas Huyghe geregeld z’n jongensachtige charme in de strijd om de meest gênante vragen te stellen tijdens z’n gesmaakte interviews. Of hij nu een Rode Duivel voor z’n microfoon krijgt, of een onbekende passant het vuur aan de schenen legt op straat, telkens opnieuw komt Thomas ermee weg. “Dankzij m’n jeugdige uiterlijk”, zo legt hij uit in Dag Allemaal. “Veel mensen denken dat ik een student ben die bezig is met één of ander schoolwerk. Dat helpt.”

Daar heb ik weinig last van tijdens het draaien. Natuurlijk levert mijn aanpak af en toe pijnlijke situaties op. Maar als het voor de camera gebeurt, vind ik dat net goed, want dat is goeie televisie. Veel vervelender vind ik het wanneer iemand gewoon weigert om door mij geïnterviewd te worden. Zoals Philippe Gilbert tijdens het WK wielrennen.

Da’s dan ook een geweldig sympathieke gast. Ik merkte al snel dat ik me niet moest inhouden met m’n steken. Dat geldt ook voor Yves Lampaert en Oliver Naesen.

Ik heb vrijwel meteen ‘ja’ ­gezegd, maar ik voelde me niet verplicht omdat ik bij Woestijnvis werk, hoor. Maar Erik heeft met zijn ‘’t Is Gebeurd’ wel een naam gegeven aan m’n eigen programma op VIER, dus dit was het minste wat ik voor hem terug kon doen. (lacht)

Ik heb me zo goed als niet voorbereid eigenlijk. Ik heb wel één en ander opgezocht over ‘Eurosong’, omdat ik daar werkelijk niets van weet. Maar verder? Ik moest op de redactie van ‘De Ideale Wereld’ de actualiteit sowieso opvolgen, en nu met ‘Vrede Op Aarde’, het eindejaarsprogramma van Sven De Leijer, is dat niet anders.

Oei nee, de datingprogramma’s behoren ook tot m’n blinde vlek. Ik ben daar lang fier op geweest, maar nu gaat me dat misschien wel parten spelen. Ik heb geen televisie thuis, dus ook pakweg Andy Peelman was me tot voor kort vreemd.

Mijn enige angst is om echt eens af te gaan bij een vraag, en iets heel stoms te zeggen. Mijn ouders en oma verwachten er eerlijk gezegd ook wel veel van. Ik zou hen niet graag teleurstellen. De hoop van de familie rust op mijn frêle schouders. (lacht)

Klopt. En ik deed toen eigenlijk altijd vrij lacherig, bijna plagerig zelfs, tegen de afvallers. Nu ik zelf op die stoel zit... zou ik me toch graag verontschuldigen bij alle mensen die ik toen heb lastiggevallen. Als ik door mezelf zou worden geïnterviewd, het zou zomaar met klappen ­kunnen eindigen. (lacht)

Nee, ik merk het gelukkig vrij snel wanneer iemand er geen zin in heeft. En bij een bekende mens heb ik het geluk dat die altijd wel aan zijn of haar imago moet denken, en zich dus wat inhoudt. Ook wanneer ik de stomste vraag ooit stel.

Goh, schrikken... Laten we zeggen dat ik Sarah begrijp als ze zegt dat het voor haar ­moeilijk was om in ‘De Ideale Wereld’ haar stem door te ­drukken.