Weesfietsen krijgen een tweede leven in Willebroek: “Soms hangen er zelfs spinnenwebben tussen het fietskader”

Met z’n vieren zijn ze, de gemeenschapswachten van de gemeente Willebroek. Hun takenpakket is heel divers maar de controle van fietsen neemt een groot stuk van hun tijd in. Joni en Nick zijn dagelijks op de baan. “De labeltjes die we rond verwaarloosde fietsen hangen hebben we altijd op zak. Er staat op vermeld ‘Deze fiets staat hier al een hele tijd en lijkt niet meer in gebruik. Blijft het label hangen, dan zal deze fiets binnen enkele weken worden opgehaald door onze diensten’. Als we een fiets zien waarvan we vermoeden dat hij er al een lange tijd staat dan doen we een label aan. Waar we op letten? Als beide banden plat staan of de ketting en het frame zijn helemaal verroest, dan is dat vaak al een goeie indicatie. Soms hangen er zelfs spinnenwebben tussen het kader. Daarna noteren we dat in ons boekje en twee weken later gaan we terug kijken of de fiets met het label er nog steeds staat.”

De weesfietsen ophalen gebeurt niet door de gemeenschapswachten. De locatie wordt doorgegeven aan de politie en die geven een opdracht aan de technische diensten. De opgehaalde fietsen worden een half jaar lang bewaard in de kelder van het politiekantoor. Als er in die periode niemand zich meldt, dan wordt die fiets eigendom van de gemeente Willebroek. “De tweewielers die nog hersteld kunnen worden, komen dan vaak bij de gemeentelijke administratie terecht waar ze een tweede leven krijgen als dienstfiets”, zegt Sophie. Zij doet de coördinatie van de Willebroekse gemeenschapswachten. “Soms lenen we ze ook uit aan initiatieven waar men mensen, vaak nieuwkomers in ons land, leert fietsen.” Maandelijks worden er een tiental van dergelijke weesfietsen opgehaald.

De gemeenschapswachten zorgen er binnen hun job ook voor dat er zo veel mogelijk verloren of gestolen fietsen terug aan de eigenaar kunnen bezorgd worden. Dat doen ze vier maal per jaar via fietsgraveersessies. Tijdens fietscontroles op de scholen kijken ze ook na of de leerlingen wel met een veilige fiets op de baan gaat. Op een kaartje krijgen de ouders dan een overzichtje met de eventuele mankementen. Voor de laatstejaars van de lagere scholen nemen de gemeenschapswachten zelfs een fietsexamen af.

Steeds meer fietsers

Het probleem van de fietsenstallingen aan het station kennen Nick en Joni maar al te goed. “Vroeger was het nog veel erger want dan was er geen parkeerplaats voor fietsen. Toch niet iets dat die naam waardig was. Vier jaar geleden heeft de NMBS dan de huidige fietsenstallingen gezet. Spijtig genoeg is er ondertussen weer plaats tekort. Er zijn steeds meer inwoners en dus ook meer fietsers in Willebroek.”

Schepen van Mobiliteit, Luc Spiessens (N-VA) heeft het probleem ondertussen aangekaart bij de NMBS tijdens een recent gesprek over de stationsomgeving. “De NMBS lijkt ertoe bereid om een extra fietsenparking aan te leggen. Bij de heraanleg van het Stationsplein hebben we aan die zijde het plein niet vernieuwd precies om de nodige werken te laten uitvoeren voor deze uitbreiding. Wanneer de extra plaatsen er komen is nog onduidelijk want van een concrete tijdsplanning is nog geen sprake”, zegt de schepen. “Ook de invulling van het stationsgebouw staat nog op de agenda. Sinds de renovatie van het gebouw staat het leeg. Als we het een invulling kunnen geven die de gemeenschap ten goede komt, dan zou de NMBS bereid zijn om ons het stationsgebouw ter beschikking te stellen.”

Structureel probleem

Als we even later aan het station een foto gaan nemen ontmoeten we Daylo (11) die er samen met z’n mama Katie Campo (33) op zijn broer te wacht. Ze doen alles met de fiets. “Niks zo gemakkelijk”, zegt Katie. “Alles is hier in de buurt. Ik rij dus liever met de fiets. Dat gaat een stuk vlotter dan met de auto.” Katie vindt het jammer dat er ook in de rest van Willebroek parkeerplaatsen voor fietsen te kort zijn. Zeker op drukke momenten zoals de woensdagmarkt is het zoeken naar een vrij plaatsje. Soms zet ik mijn fiets noodgedwongen tegen een gevel. Maar aan het station is het echt structureel probleem. Wat ze met de opgehaalde fietsen doen, dat weet ik niet. Maar in het buurthuis waar ik vrijwilliger ben hebben we echt wel nood aan kinderfietsjes. Er zijn in onze buurt gezinnen die geen fiets kunnen betalen voor hun kinderen. Ze zouden dus meer dan welkom zijn bij ons.”