Terminaal zieke Peter neemt afscheid van zijn hond: “Eerste keer dat ik Zino heb zien lachen”

Peter Deruyter lanceerde twee weken geleden een emotionele oproep. Omdat hij longemfyseem of COPD in de voorlaatste fase heeft, kan hij niet meer voor zijn hond Zino zorgen. De forse kruising van een stafford en een Mechelaar kan het niet vinden met zijn hondenbroer Milan en zus Zara. Peter, die constant zuurstof nodig heeft en dadelijk buiten adem is, hoopte iemand te vinden die de 7-jarige Zino nog een tweede kans wou geven.

(Lees verder onder de video)

En of hij iemand vond! Meer dan tweehonderd hondenliefhebbers stelden zich kandidaat. Dat Zino nu naar het buitenland vertrekt, is geen toeval, want Peter kreeg zelfs reacties uit China. Zijn oproep in de media werd in 150 landen gedeeld. Peter voelde meteen een fijne match met Pedro (35) en Kely (20), een jong stel zonder andere huisdieren uit Ermelo in Gelderland, vlak bij de uitgestrekte Veluwe. Vorige donderdag vertrok Zino naar Nederland op testvakantie, en het leek alsof hij nooit ergens anders gewoond had.

Tweede kans

“Ik heb vroeger zeven maanden op een staffordshire terriër gepast”, legt Pedro uit. “Eigenlijk miste ik nadien steeds een hond. De boodschap van Peter dat elke hond een tweede kans verdient, wil ik delen. Dat hij al 7 jaar oud is, vind ik juist goed, want dan ‘poept’ hij niet meer in huis”, klinkt het op z’n ‘Ollands’. “In het asiel zou Zino een spuit krijgen, voor ons is-ie pérfect.”

Volgens Peter kreeg hij de voorbije dagen twintig videootjes doorgestuurd waarop hij Zino voor het eerst in zijn leven zag ‘lachen’. “Hij liep er direct van de keuken naar de living en slaapkamers, alsof hij altijd bij Pedro en Kely gewoond heeft. Ze hebben een tuintje en wonen vlak naast een bos.”

Woensdag vond de plechtige overhandiging van het hondenpaspoort en de leiband plaats in Deurne. Peter was buiten adem, want hij had Milan en Zara meegebracht, de broer en zus waar Zino niet zo dol op is. Peter moest flink aan de leiband trekken om ze onder controle te houden. Zijn adem stokte. “Je ziet dat het bijna niet meer lukt voor mij. Ik ga nu rustig op zoek naar een nieuwe thuis voor Zara en later nog voor Milan, voor het geval ik mijn ‘kindjes’ - want dat zijn ze voor mij - niet meer kan verzorgen. Voorlopig bieden ze mij nog houvast om te blijven vechten.”

Kristin Matthyssen