Daryna Dombik (27): “We zaten nog maar net samen, en ik wist al dat Guy me zou kunnen helpen”

Stap I: motivatie

“Wat doe je voor werk? Als je iemand voor het eerst ontmoet, is dat de meest gestelde openingsvraag. Ik ben nog op zoek naar een job. Eenvoudig is dat niet, als Oekraïense die nog maar twee jaar in België woont en volop Nederlands aan het leren is. Ik meldde me aan bij Duo for a Job, om een job te vinden die helemaal bij mij past: in de grafische sector. En om daarbij meer emotionele ondersteuning te krijgen via een mentor. Ik heb de voorbije twee jaar al gewerkt, hoor. Als verkoopster in een tweedehandswinkel. Daarnaast legde ik me toe op mijn lessen Nederlands, twee à drie keer per week. Ik kan me intussen redelijk verstaanbaar maken.”

Stap II: raakvlak gezocht

“In eerste instantie vraag ik me af of Guy wel de geschikte begeleider is. Hij, de chef sport van een krant. En ik, grafisch designer van opleiding die niks met sport heeft. Ik mis het raakvlak. Ik had verwacht gekoppeld te worden aan een mentor uit de grafische sector. Maar coördinator Carlos Rovzar overtuigt mij: Vertrouw mij, Guy heeft jaren ervaring. Wacht het kennis­makingsgesprek af, en oordeel daarna.”

Stap III: De match

“Ik moet Carlos snel gelijk geven. We zitten nog maar net samen, of ik ben ervan overtuigd dat Guy me kan helpen. Als baas moet hij niet ­alleen leiding geven aan een afdeling met werknemers, hij heeft ook inspraak in de aanwerving van mensen. Dus hij weet hoe een sollicitant moet opvallen. Ook menselijk voel ik een klik. Guy en ik hebben dezelfde energie: hij staat, net als ik, open voor nieuwe ervaringen en wil zichzelf constant verbeteren.”

“Tijdens die kennismaking luisteren we vooral naar elkaars verhalen. Ik vertel hem hoe ik in België verzeild ben geraakt. Door de liefde. Ik ontmoette mijn vriend in Mallorca, en was dan ook heel blij dat ik naar Antwerpen kon verhuizen. Het was tegelijk best moeilijk, want ik moest een onbekende taal leren. Het helpt niet dat iedereen hier zo goed Engels spreekt. Als ik een gesprek in het Nederlands begin, schakelen ze vaak over naar het Engels. Ze doen dat met de beste bedoelingen, omdat ze mij daarmee denken te helpen. En toegegeven, het is soms gemakkelijker. Hoef ik niet zo te zoeken naar de juiste woorden. Maar zo kan ik mijn Nederlands niet oefenen. Daarom is het goed dat Guy halverwege ons kennismakingsgesprek beslist dat we alleen nog maar Nederlands zullen spreken.”

Stap IV: de fotoshoot

“Onze tweede ontmoeting is een werkvergadering. Ik vertel hem over de vacatures waarop ik heb gereageerd. En over de sollicitatiebrieven en cv’s die ik heb verstuurd – zelf geschreven in het Nederlands en nagelezen en verbeterd door vrienden. Hij raadt me aan de bedrijven te bellen waar ik heb gesolliciteerd, om te vragen hoe ver ze staan in hun zoektocht. Volgens hem toon ik zo dat ik ervoor ga. Tijdens deze werkvergadering krijgen mijn verwachtingen vorm: ik hoop dat Guy een klankbord wordt. Iemand bij wie ik terecht kan met praktische vragen, me feedback kan geven en me misschien kan aan­bevelen bij werkgevers. Maar ook iemand die me emotioneel kan ondersteunen. Ik hoop te ­leren van zijn communicatievaardigheden.”

Stap V: het eerste kleine succes

“Als verrassing neemt Guy mijn vriend en mij mee naar de opening van een fototentoonstelling van Stephan Vanfleteren. Daar kan ik hem observeren. Hoe hij omgaat met onbekenden. Als journalist moet hij netwerken en met om het even wie een gesprek kunnen voeren. Ik zou die gave willen hebben. Het is niet zo dat ik géén zelfvertrouwen heb. Mijn verhuizing naar België heeft het alleen ondermijnd. De aanpassing aan een ander land, het lange wachten op de juiste verblijfsdocumenten: zelfs de meest zelfverzekerde persoon zou dan zijn zelfvertrouwen verliezen. Op de expo bespreken Guy en ik ook de laatste voorbereidingen op mijn sollicitatiegesprek. Ik twijfel erover of ik zal verwijzen naar mijn vorige job. Doe ik er goed aan om te vermelden dat ik als verkoopster heb gewerkt? Natuurlijk, zegt Guy, het bewijst dat je de handen uit de mouwen steekt. Waar ik over zes maanden hoop te staan? Dat ik de vraag kan beantwoorden wat ik doe voor werk.”

Guy Fransen (60): “Daryna is minder zeker als ze Nederlands spreekt, maar ze kan het”

Stap I: motivatie

“Juni. Ik heb me aangemeld bij Duo for a Job, een social start-up waarbij 50-plussers mentor worden voor een jongere die op zoek is naar werk. Het gaat om mensen met buitenlandse roots, allochtonen die hier al langer wonen, ­erkende politieke vluchtelingen, of jongeren die naar ons land gekomen zijn wegens ‘een duur­zame relatie’. Ik doe dit als vrijwilliger, omdat ik vind dat ­iedereen kansen moet krijgen. Tijdens een intensieve kennismaking met Duo for a Job-coördinator Carlos Rovzar worden mijn profiel en motivatie gescreend. We spreken af dat ik vier dagen op cursus zal komen en dat het mij niet uitmaakt wie ik krijg. Afrika, Azië, Europa, man, vrouw, moslim, atheïst, christen, diploma, geen diploma: allemaal oké. Ik krijg zes maanden om mijn jonge partner aan werk te helpen. Na die zes maanden kiezen we of we het contact voortzetten, werk of niet.”

Stap II: raakvlak gezocht

“September. Ik volg de vier opgelegde cursus­dagen. We zitten met een tiental rond de tafel. De overgrote meerderheid is gepensioneerd, twee onder ons zijn nog actief in het bedrijfs­leven. Bij de gepensioneerden blijkt een zeer rijke ervaring, groot enthousiasme en onwaarschijnlijke dynamiek. Vier dagen lang word ik geconfronteerd met migratie, arbeidsmarkt, overheidsorganisaties. We leren ons in te leven via rollenspellen: Ik wil werk, maar wil mijn hoofddoek dragen, ik wil werk maar heb geen rijbewijs,…”

Stap III: de match

“Oktober. Vrijdagavond. Carlos belt. Ik denk dat we een match hebben. Daryna en ik ontmoeten elkaar enkele dagen later. We krijgen negentig minuten om mekaar te leren kennen. Ik neem vlijtig nota’s. Daryna Dombik, 27 jaar, Oekraïne. Met de ouders verhuisd naar Cyprus, daar grafisch ontwerp gestudeerd aan de universiteit, dan naar Mallorca als galeriehoudster, daar haar vriend Manuel uit België ontmoet, met hem naar België verhuisd. Volgt cursussen ­Nederlands, heeft al negen maanden gewerkt als verkoopster in een winkel voor tweedehandskleding, wil zo snel mogelijk werk, het liefst in de grafische ­sector, maar als het moet ook marketing, of verkoop in een winkel om geld te verdienen. We voeren ons gesprek in het Engels. Halverwege vraag ik haar om over te schakelen op Nederlands. Ze is minder zeker, maar ze kan het. We spreken af voortaan Nederlands te spreken.”

Stap IV: de fotoshoot

“Tweede ontmoeting met Daryna. We ondertekenen een contract met spelregels. Eén daarvan: spreek steeds af op een neutrale locatie, niet bij iemand thuis en heb respect voor mekaars privéleven. Bij de ondertekening van het contract hoort een selfie, die aan de muur van het secretariaat wordt gehangen. Bij al die andere duo’s.”

“Daryna en ik houden onze eerste werkvergadering. Ze heeft al twee sollicitatiebrieven verstuurd. We bekijken andere grafische vacatures. We spreken af dat haar brieven voortaan in het Nederlands de deur uitgaan, enzovoort. Vanaf nu zullen we elkaar wekelijks twee tot drie uur zien om te coachen, te plannen en te evalueren.”

Stap V: het eerste kleine succes

“Ik neem Daryna en haar partner Manuel mee naar de opening van de expo van Stephan Vanfleteren. Daar loopt de beau monde van de ­media, communicatie en kunstwereld rond. Een beetje netwerken, je weet maar nooit. Ik kan ­Daryna aan twee zakenvrienden voorstellen.”

“Ik heb ondertussen ook gebeld met de twee ­bedrijven waar ze solliciteerde. Of ze haar toch een kans willen geven, ondanks het feit dat haar sollicitatiebrief in het Engels was, en de zaak perfect Nederlands vraagt in de vacature. De HR-manager heeft begrip voor mijn vraag, en zegt dat ze het in overweging zal nemen. Twee dagen later verneemt Daryna dat ze op gesprek mag komen. In de andere onderneming is de vacature al ingevuld.”

“Daryna heeft van mij ook een heel pak huiswerk gekregen. Haar brieven vertalen naar het Nederlands, haar sollicitaties goed voorbereiden,…”

“Ik: de coach, Daryna: de speler. Het veld: de ­arbeidsmarkt. De speeltijd: zes maanden.”