“Daar doe je het toch allemaal voor?”, blikte De Pauw zaterdag terug. “Ik kreeg vrijdag met Michele Scartezzini terug een nieuwe kompaan in deze zesdaagse. Ik begon eraan met Gerben Thijssen. Die kwam tijdens de openingsavond zwaar ten val. Daarna ging ik twee avonden met Jonas Rickaert op pad en vrijdag werd ik aan Scratezzini gekoppeld. Dat is niet evident, telkens wisselen van ploegmakker. Automatismen in het aflossen ontbreken. In de korte nummers hangt het allemaal van details af. Een lichte aarzeling kost je een karrenvracht aan seconden. Met Scratezzini heb ik wel iemand die me goed kan lanceren.”

De Waaslander had al voor aanvang van de zesdaagse een doel gemaakt van de baanronden. Een klassement was niet echt aan de orde. “Nu zeker niet meer. Daarom ook dat we het gaspedaal niet meer volledig indrukken tijdens de ploegkoersen. We houden zo wat energie over voor de nevennummers. Word je vijfde in de zesdaagse of twaalfde, niemand zal dat maandag nog weten. Ik wil nog enkele keren schitteren in de nummers die me op het lijf geschreven zijn. Er komen er nog enkele aan waarin ik voluit wil gaan.”

Tijdens zijn ereronde na de huldiging voor zijn zege in de baanronde stopte De Pauw even bij zijn fans en nam hij letterlijk de pet voor hen af. “Ik heb heel mijn carrière de steun van die mensen gehad. Dat was mijn moment om hen te eren en iets terug te doen. Het moment van vrijdagnacht zal ik nog zeer lang koesteren. Het was een zalig gevoel. Spijt van mijn beslissing om te stoppen heb ik zeker niet. Nu wil ik nog twee dagen genieten in ‘t Kuipke.”