Waterstof uit Chili of Oman naar België brengen? 7 grote spelers uit energiesector en scheepvaart bestuderen het
Ons land pioniert met een studie naar grootschalige import van waterstof, per schip, vanuit andere continenten. Die import van waterstof zou moeten helpen om de klimaatdoelstelling van 2050 te halen, om véél minder CO2 uit te stoten. Het zijn grote spelers uit de energiesector en de scheepvaart die het project willen realiseren. Ze starten nu eerst een studie over de haalbaarheid en de kostprijs ervan.
Zeven grote bedrijven waaronder de havens van Antwerpen en Zeebrugge willen in de toekomst een toonaangevende rol spelen in de productie, het transport en de opslag van waterstof.
“Vandaag is Zeebrugge al een belangrijk aanlandingspunt voor de windenergie die gewonnen wordt op de Belgische Noordzee,” zegt Joachim Coens van de haven van Zeebrugge. “Als waterstof de oplossing kan betekenen voor transport en opslag van energie, dan kan dit perfect in Zeebrugge, waar opslagcapaciteit, pijpleidingen en jarenlange knowhow voorhanden zijn.”
Investeren in de toekomst
Naast de Vlaamse havens, doen ook energiereus Engie, baggeraar Deme, gasbedrijf Fluxys, rederij Exmar en kennis- en samenwerkingsplatform WaterstofNet mee. Eerst wordt een studie gemaakt om na te gaan of het plan rendabel is. In elk geval is het een belangrijk signaal dat deze grote spelers hier zelf willen in investeren.
Het hele project kadert in het plan om tegen 2050 de CO2-uitstoot in België met 80 procent naar beneden te krijgen tegenover 2005. "Waterstof is een essentiële schakel in een koolstofarm ecosysteem", zegt Philippe Van Troeye, CEO Engie Benelux. “Onze deelname aan dit project en onze wil om onze expertise in hernieuwbare energie en waterstof te delen, kadert in de ambitie van Engie om leider te worden van de koolstofvrije transitie.”
Import per schip
Waterstof is een gas dat niet vrij in de natuur voorkomt, en dat dus geproduceerd moet worden. Bijvoorbeeld door water te splitsen in waterstof en zuurstof, onder invloed van elektriciteit. Als die elektriciteit afkomstig is van een duurzame bron als zon of wind, wordt de waterstof die op die manier wordt geproduceerd, "groene waterstof" genoemd. De waterstof kan dan dienen als schone brandstof, als grondstof in een chemisch proces of om er opnieuw elektriciteit mee te maken.
Op dit moment (en ook op termijn) hebben we bij ons niet genoeg zon en wind om zelf voldoende groene waterstof te produceren. Net zoals we nu olie invoeren, zouden we die groene waterstof moeten invoeren. Daarover gaat deze studie dus. De import zou kunnen gebeuren uit landen waar er een overschot aan zon en wind is, zoals Chili of Oman. Die waterstof zou dan per schip naar de haven van Zeebrugge of Antwerpen vervoerd worden. Waarschijnlijk in vloeibare vorm.
“Als internationaal vervoerder van aardgas en andere petrochemische gassen wil Exmar helpen onderzoeken hoe de transportketen van waterstofgas op de meest efficiënte en economische manier kan ontwikkeld worden,” zegt Nicolas Saverys van Exmar.
Miljoenen tonnen waterstof
De petrochemische industrie in de Antwerpse haven zou die waterstof goed kunnen gebruiken als grondstof of als energiebron. "Bedoeling is om een plan uit te werken op grote schaal. We spreken over miljoenen tonnen waterstof per jaar,” klinkt het bij de haven van Antwerpen.
“Of dit project uniek is? Wellicht is er nog geen enkel ander transport ter wereld van waterstof, op deze schaal. Japan experimenteert wel met iets, maar dat is op veel kleinere schaal. Wat dit project uniek maakt is dat de partijen de handen in elkaar slaan vanuit een echte wil om te investeren. De kans dat het hele project op niets uitdraait, is daarom onwaarschijnlijk. We geloven er allemaal in.”
Over de kostprijs van het onderzoek, blijven de deelnemende bedrijven vaag. “De studie wordt zoveel mogelijk met eigen middelen van de partners uitgevoerd,” klinkt het. Over ongeveer een jaar zullen we weten wat het resultaat is.
Herbekijk hieronder de reportage in "Het Journaal":
