Gert Verhulst verlegt zijn grenzen voor ‘De Battle’: “Ik ben doodsbang geweest. Maar opgeven ken ik niet”

Het heeft Gert Verhulst bloed, zweet en ja, zelfs tranen gekost om de proeven voor ‘De Battle’ onder de knie te krijgen. In dit programma neemt de presentator het samen met James Cooke op tegen Nederlanders Katja Schuurman en Najib Amhali in vier categorieën: een breinopdracht, een behendigheidsproef, een stunt én een shownummer. Vooral dat laatste was fysiek heel zwaar voor Gert. “Die Irish Dance-choreografie heeft me twee operaties opgeleverd aan de meniscus. Mijn knie was overbelast. En ik zit nog steeds met een hernia, ook een onrechtstreeks gevolg. Ik moet het nog een goede maand kalmer aan doen, dan hoop ik volledig hersteld te zijn. Tja, als je nooit danst en je conditie niet honderd procent is, kan dat slecht aflopen... Zelfs voor professioneel getrainde dansers is die Irish Dance trouwens heel zwaar.”

“Ik woog eigenlijk tien kilo te veel voor die proef, want je moet voortdurend springen. En ik ben jammer genoeg niets afgevallen tijdens de opnames. Mijn redenering was: als je zoveel traint, kan je je wat meer veroorloven aan tafel. Helaas werkt het zo niet (lacht). Mijn conditie is nu wél in orde. Én ik heb mezelf overwonnen. We moesten leren koorddansen, maar ik heb hoogtevrees. En dan over zo’n touwtje lopen op 3,75 meter hoogte... Ik was doodsbang. Maar als je dat dan toch doet en het lukt, dan is dat een ongelooflijk gevoel.”

“Dat was geen optie. Je zit met een grote show in het Studio 100 Pop-up Theater in Puurs, met zeshonderd man in het publiek. En je hebt een halfjaar aan een stuk getraind. Dan zeg je niet zomaar ‘hallo, ik stop’. Vandaar ook die operatie, zodat ik zeker kon meedoen in de show.”

“Die strijd België - Nederland bracht wel wat druk met zich mee. Je wil niemand teleurstellen. James niet, maar ook jezelf niet. Als je zes maanden voor iets oefent en het loopt mis, dan is dat heel frusterend.”

“Ik ben dan een paar uurtjes beduidend stiller. Tja, ik kan slecht tegen mijn verlies. En als je aan zoiets meedoet, wil je winnen, hé. Dat was ook zo voor James. We hebben elkaar trouwens enorm gesteund. Allebei hadden we van die dagen waarop we het niet zagen zitten om te gaan trainen. Maar als je daaraan toegeeft, zit je onmiddellijk met een schuldgevoel. Daar begrepen we elkaar goed in. En aangezien we allebei ook producer van dit project zijn, voelen we dezelfde voldoening omdat we het zo mooi hebben afgerond. De beelden uit die gigantische studio zijn top, het publiek was erg enthousiast.”

“Ze is blij dat de opnames achter de rug zijn. Het hele huis lag bijvoorbeeld bezaaid met speelkaarten, want ik was voortdurend trucjes aan het leren. Anderzijds was ik tijdens die trainingen wel wat vaker thuis. Ik had een touw laten spannen om het koorddansen te leren en ik danste in de garage. Maar als het niet lukte, was ik natuurlijk wél slechtgezind (lacht).”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Ja, maar het was wel héél veel om te onthouden. Artiest, titel, jaartal, plek die ze behaald hebben... En dat voor alle Belgische en Nederlandse inzendingen. Gelukkig kan ik goed uit het hoofd leren, maar ik heb gemerkt dat ik ook snel vergeet. Onlangs was er een Songfestival-­liedje op de radio waarover ik twee maanden geleden nog alles wist. Nu kon ik zelfs niet meer op de titel komen.”

“Ja, op 21 december - de première - maken we mijn opvolger bekend. Het is een weloverwogen beslissing geweest, want je wil wel graag dat Samson de volgende dertig jaar nog meegaat. We zochten een soort continuïteit en ik denk dat het wel gaat lukken met de mensen die we gevonden hebben. Al zal het niet makkelijk zijn om zo’n groot talent op te volgen! Voor alle duidelijkheid: dat is een mopje, hé (lacht).”