Je zou het een van de transfers van het jaar bij N-VA kunnen noemen. Joachim Pohlmann is niet bekend bij het grote publiek, maar speelt bij de Vlaams-nationalisten een niet te onderschatten rol. De 38-jarige man uit Mol wordt wel eens de rechter hersenhelft van Bart De Wever genoemd. Hij is al jarenlang de woordvoerder en speechschrijver van de N-VA-voorzitter. Ze leerden elkaar aan de KU Leuven kennen – Pohlmann was student toen De Wever assistent was – en zijn sindsdien geestesgenoten, filosofische en ideologische tweelingen.

De invloed van Pohlmann op De Wever en op de partijlijn die N-VA volgt, is dus meer dan reëel. Maar nog belangrijker was zijn greep op de communicatie van de Vlaams-nationalisten. Jarenlang was de N-VA-communicatiedienst een geoliede machine die een pak gesmeerder draaide dan die van de andere partijen, die vaak op achtervolgen waren aangewezen. Enkel met de socialemediacampagne eind vorig jaar tegen het Marrakechpact blunderde de woordvoerder.

Maar na jarenlang in de schaduw van De Wever te hebben gelopen, zoekt Pohlmann nu andere oorden op. Vanaf begin december wordt hij de kabinetschef Cultuur bij Jan Jambon. Cultuur is zijn grote liefde. Niet alleen als liefhebber of als beoefenaar –  in zijn vrije tijd schreef hij al twee romans – maar ook ideologisch. “Cultuur is voor mij gewoon het belangrijkste departement dat er is. Het is voor de gemeenschap en gemeenschapsvorming belangrijk, met de Europese tradities als fundament daarvoor.”.

Sinds een aantal jaar zet N-VA zwaar in op (de Vlaamse) identiteit. Inburgering, taalkennis en onderwijs zijn daar belangrijke schakels in. Maar cultuur uiteraard ook. Het zijn niet toevallig de bevoegdheden waarop de partij in de Vlaamse regering een belangrijke stempel drukt. En het is de Vlaamse regeringsleider Jan Jambon zelf die de cultuurportefeuille opeiste.

Zoon van hippies

Pohlmann mag al meteen aan de bak op het kabinet. De besparingen die Jambon de cultuursector oplegde, zorgden de voorbije weken voor heel wat heisa. Maar of de gewezen communicatiedirecteur de geknipte man is om de gemoederen te bedaren, is de vraag. Pohlmann provoceert graag, kiest voor de aanval als beste verdediging en liep in het verleden niet altijd hoog op met de linkse cultuurbobo’s. Hij groeide op als zoon van hippieouders, maar revolteerde tegen de mei 68’ers en de hele sfeer en cultuur die errond hangt. Als conservatief loopt hij niet hoog op met een wereld die de oude, hoge cultuur en tradities te veel relativeert. Vanuit die achtergrond is Pohlmann overigens een groot voorstander van de Vlaamse canon die de Vlaamse regering wil laten uitwerken.

“Ik zit straks op het kabinet in een andere functie. Bedoeling is dat ik de randvoorwaarden creëer om de sector te laten floreren. Mijn persoonlijke mening is daarbij overbodig”, zegt Pohlmann daar zelf over.

Voor de partij is het vertrek van Pohlmann alvast een flinke aderlating. Nadat hij eerder al de knoop doorhakte, praatte Bart De Wever hem nog om. Maar uiteindelijk maakt hij nu toch de overstap. “Het was voor mij een heel moeilijke beslissing. Ik heb lang getwijfeld. En ja, men zag mij niet graag vertrekken, maar niemand is onvervangbaar. Ik zal straks nog wel in hetzelfde universum werken, maar wel op een andere planeet.”

Voorlopig neemt de Franstalige woordvoerster Anne Laure Mouligneaux de honneurs waar bij N-VA, maar dat is maar een tijdelijke oplossing.