Omdat ze het aan hun dochters hadden beloofd, deden elf vaders waterballet. Simon Mouton
Coole daddy’s: elf vaders doen sierlijk waterballet “want we hadden het onze dochters beloofd”
Acht weken lang trainden ze keihard, en zaterdagavond was het dan eindelijk zover. Elf mannen – de meeste van middelbare leeftijd – gingen het in het zwembad van Brugge te water voor een sierlijk waterballet. “We hadden het onze dochters beloofd.”
Wie aan synchroonzwemmen of waterballet denkt, denkt niet meteen aan mannen van middelbare leeftijd: op de Olympische Spelen mogen zelfs alleen maar vrouwen meedoen aan dat sierlijke waterdansen.
Maar zaterdagavond gaven elf mannen – de ene al meer afgetraind dan de andere – het beste van zichzelf in het water van het Brugse Lago-zwembad. Hun dochters of zussen hadden hen uitgedaagd en met veel enthousiasme gingen ze de uitdaging aan. Acht weken lang hadden ze getraind voor hun optreden. “Het respect voor wat onze dochters doen is alleen maar toegenomen”, zeggen ze.
“We hebben toch iets laten zien dat op waterballet zou moeten lijken”, was de conclusie. Simon Mouton
Het jaarlijkse optreden van de Brugse Zwemkring lokt elk jaar heel wat kijklustigen. Maar de 500 mensen in de tribune kregen dit jaar net iets meer waar voor hun geld. Want net voor het slotnummer was het de beurt aan vijf vaders, twee broers en vier andere familieleden van de vaste zwemsters. Op de tonen van Boney M’s Daddy Cool zetten ze de zaal op zijn kop.
“Dat mannenteam was eigenlijk een idee van onze dochters”, zegt Wouter Vandewal (49), één van de papa’s. “Ze wilden ons tonen dat het wel degelijk een zware sport is.”
De elf mannen kregen een trainster toegewezen, ze leerden drijven en synchroon watertrappelen. “In het begin werd er uiteraard wel wat afgelachen”, zegt Wouter. “Iedereen voelde zich onwennig en we konden letterlijk niets. Maar aan de andere kant besef je ook dat er binnenkort een optreden aankomt en je wil je ook niet onsterfelijk belachelijk maken. Het moest dus ook wel vooruitgaan.”
De mannen kwamen al snel ook vroeger naar de training om de routine op het droge in te oefenen. “Waar zijn we aan begonnen, vroegen we ons in het begin af. Maar er is niemand afgehaakt, dus dat betekent dat iedereen het uiteindelijk wel fijn vond.”
Acht weken later trad het elftal zowaar op, voor een optreden dat amper twee minuten duurde. “Met opkomen, induiken en een routine in het water”, zegt papa Koen Cathenis. “We hingen niet continu ondersteboven onder water zoals onze dochters. Dat was nog een brug te ver. Maar we hebben toch wel iets laten zien dat op waterballet zou moeten lijken.”
