Sandy Tura over de comeback van haar vader Will: “Optreden is papa zijn leven”

Sandy en Will, de liefhebbende dochter en vader. Maar de jongste jaren heeft hun relatie er een extra pigment bij gekregen. Want gaandeweg werd Sandy ook zo’n beetje de manager van haar vader. “Da’s toevallig zo gegroeid”, zegt Sandy. ‘Plots kreeg ik de telefoontjes met aanvragen: ‘Sandy, zou uw pa dat zien zitten?’ En zo komt het dat ik zijn zaken een beetje behartig, de optredens plan en dergelijke.”

“Dat is zelfs niet nodig geweest. Ik ken m’n papa goed genoeg om te weten dat optreden in zijn DNA zit. Zolang hij zich goed voelt, en nog iedere dag gaat joggen, weet ik ook wel dat de kans bestaat dat het opnieuw gaat kriebelen. En nu... Volgende zomer wordt hij 80 jaar. Dat hij daarom nog eens zou willen optreden, wist ik wel. Wat kan ik dan zeggen? Toch alleen maar: ‘Doe uw goesting, pa. Je hebt dit verdiend’?”

“Ik stel me daar toch geen dramatische toestanden bij voor, hoor. Dat zal wel een gemoedelijk gesprek geweest zijn. Met ons mama die op het einde zei: ‘Allez, ’t is goed, ga maar uw ding doen. Maar niet overdrijven, hé.’ En zo zijn ze tot een compromis gekomen. Zoals altijd.”

“Ze heeft hem al vele jaren voor zich, hé. (lacht) En ze heeft pa nooit echt aan het huis gekluisterd willen houden. Integendeel, zij voelt perfect aan wanneer het tijd wordt dat hij nog eens gaat zingen. Wel is zij altijd de ratio geweest wat betreft dit soort keuzes. Kan het fysiek nog? Is de stem nog oké? Jaren vooruit plannen, dat zal ze dus wel tegenhouden, maar dit kon perfect. En voor de fans is het ook wel tof, denk ik.”

_{(Lees verder onder de foto)}

“Goh, toen ik pa bijvoorbeeld bezig zag op 11 juli, tijdens dat gelegenheidsoptreden voor de Vlaamse feestdag, wist ik genoeg. Ik zag hem openbloeien, hij zag er in één klap twintig jaar jonger uit. Dus zolang hij zich goed genoeg voelt, mag hij dit blijven doen. Hij doet dit al vanaf z’n veertiende. Neem hem dit af, en het voelt aan alsof je hem een arm van het lijf rukt. En eerlijk gezegd, ik had het ook wel stom gevonden, mocht hij definitief gestopt zijn zo vlak voor die mijlpaal van z’n tachtigste verjaardag.”

“Er zijn nog veel andere voorstellen geweest. Heel grootse dingen ook. Maar ik vind dat papa het verdient, na zoveel jaren keihard werken, om nu eens echt iets te doen waar hij zich honderd procent goed bij voelt. Zonder extra stress, volledig in z’n comfortzone. En dan help ik graag mee om dat op poten te zetten.”

“En dat klopt ook. Een prettig gevolg van zichzelf altijd obsessief verzorgd te hebben, hé. Zo kennen wij hem al ons hele leven. In een restaurant ga je niet zitten waar het bijvoorbeeld tocht, dat was voor ons de logica zelve. En ook op vakantie, het jaarlijkse weekje richting Zuid-Frankrijk, moesten we met dat soort dingen rekening houden.”

“Ah, we hadden een auto met airconditioning. Maar de hele rit lang, en ook ter plekke, mocht die absoluut niet aangezet worden. Dus deden m’n broer en ik er alles aan om in de auto van de vrienden van onze ouders te zitten. Die dus níet rondreden in een sauna van zestig graden. (lacht)”

“Wel, nu hij minder optreedt, gaat hij er toch wat meer relaxed mee om, merk ik. Da’s wel fijn om te zien. Maar pa blijft wel enorm met z’n gezondheid bezig. Dat joggen laat hem niet los, bijvoorbeeld.”

“(nadrukkelijk) Néé! Zoals ik ook geen uitspraak zal doen over de vraag of dit nu al dan niet hét definitieve afscheid zal zijn. Als papa zich niet honderd procent goed voelt, zal hij niet optreden, daar zullen we allemaal samen over waken. Maar ook dán zal muziek z’n leven blijven bepalen, en zal hij blijven componeren. En heeft hij er toch sporadisch nog eens zin in, dan zullen er altijd wel organisatoren geïnteresseerd zijn.”

“Ik ben altijd wel de slechte geweest, hé? Degene die op de rem gaat staan en moeilijk doet. Want na zo’n carrière mag papa al eens nee zeggen, vind ik. Niemand zal hem daar minder tof om vinden. Ook nu zal ik hem trouwens goed begeleiden. ’t Zal niet zoals vroeger zijn, met allerhande promo-afleidingen die niets met optreden te maken hebben. Zijn grote liefde is zingen, en dat moet hij dan maar doen.”