Afhankelijk van een huurling en de financiële cijfers kleuren bloedrood: de kelk bij Anderlecht is nog niet leeg

Zondagavond, op de akker van het Astridpark, werd het andermaal pijnlijk duidelijk. De play-off 1-ambities van RSC Anderlecht leven bij gratie van Nacer Chadli. Zelfs in een onbegenadigde dag begon zowat elke gevaarlijke actie bij de Rode Duivel.

Chadli speelde tot nu toe iets minder dan 60 procent van de minuten bij paars-wit. Maar hij heeft er wel een voet in 55 ­procent van de doelpuntenproductie. 6 goals, 4 assists in 836 minuten. Dat is één beslissende actie om de 84 minuten.

Geen wonder dat de medische staf er ­alles aan doet om Chadli op het veld te krijgen. Na de wedstrijd hinkte de flankaanvaller andermaal het stadion uit. Het oplapwerk kan weer beginnen.

Denk Chadli weg, en je ziet de grote leegte. Kemar Roofe (5 goals, waaronder wel 2 penalty’s) doet nog een béétje moeite om aan te klampen, maar de Brit wordt geen spits van 20 goals per seizoen. De rest doet het met kruimels. Verschaeren, Vlap, Nasri, Saelemaekers: 2 doelpunten. Druppels op een hete plaat.

Wat ons bij een volgende pijnlijke vaststelling brengt. Anderlecht is afhankelijk van een huurling. Chadli ligt nog tot 2021 onder contract bij AS Monaco. Paars-wit wil hem graag overnemen. Maar tussen willen en kunnen gaapt er een kloof ter grootte van de Grand Canyon.

De obstakels zijn legio. Heeft Chadli – een topatleet, een winnaar die bewezen heeft het niveau van de Belgische competitie op z’n 30ste nog ruim te over­stijgen – überhaupt zin om in Brussel te blijven?

Tijdens zijn persconferentie bij de ­nationale ploeg bleef Chadli z’n hoffelijke zelve. “Ik kan nog niets zeggen over volgend seizoen. We zullen aan het eind van dit seizoen samenzitten met Anderlecht en met AS Monaco. Ik heb daar geen uitgesproken mening over, ik laat alle mogelijkheden open.”

De ironie wil dat elke keer dat Chadli scoort voor Anderlecht, de kans weer wat kleiner wordt dat hij bij paars-wit blijft. AS Monaco ziet het graag gebeuren – het knappe seizoen van de Rode Duivel doet zijn marktwaarde alleen maar ­stijgen. In Frankrijk klinkt het dat ­Monaco zijn oorspronkelijke transfersom van 14 miljoen euro grotendeels wil recupereren.

Zolang de sponsor van de nieuwe ­stadionnaam de winnende Lotto­nummers niet doorspeelt aan het Brussels bestuur, zal Anderlecht zo’n som niet leggen. Om de eenvoudige reden dat er op dit moment amper budget is om op de transfermarkt uit te pakken.

Vorige maand lekte in deze krant uit dat paars-wit 27 miljoen euro verlies maakte tijdens het seizoen 2018-2019. De ­cijfers kleuren bloedrood. Door de vele ontslagronden sinds Marc Coucke de club heeft overgenomen. Maar vooral door de gigantische spelerskern – volgens de officiële website telt de A-kern 37 spelers, van wie er maar 18 op het wedstrijdblad kunnen staan – die ook nog eens disproportioneel veel betaald krijgt.

Trebel, Dimata, Bakkali, Musona, ­Nasri, Saief, Zulj, Najar. Vaste klanten in de ­tribune en/of de ­ziekenboeg. Maar ook allemaal dure ­vogels die een belangrijk deel van het budget opsouperen.

Enkel als Anderlecht er in januari in slaagt om daarin te snoeien, kan het nog iets doen op de transfermarkt. De zo ­nodige verdedigende middenvelder ­halen, bijvoorbeeld. Dit keer liefst ­iemand die niet alleen zégt dat hij de zaken sneller ziet. À propos: Lucas Biglia speelt weer bij AC Milan.

Is er één voetballer op de transfermarkt die meteen inzetbaar en betaalbaar is, bereid om puin te ruimen bij een gevallen grootheid van de Jupiler Pro League, weg mag van zijn club én een sportieve meerwaarde vormt?

De vraag stellen is ze beantwoorden. 

Recordkampioen Anderlecht blinkt dit seizoen vooral uit in negatieve records. Met amper 19 gemaakte goals heeft dit Anderlecht de slechtste aanval sinds de Tweede Wereldoorlog, en de op één na slechtste uit de hele historie. Alleen in het allereerste seizoen van Anderlecht in eerste klasse – bijna een eeuw geleden in 1921-1922 – had Anderlecht met 14 goals na 16 speeldagen minder gescoord. Dat seizoen was Anderlecht de competitie als voorlaatste geëindigd. De 19 goals van Anderlecht steken af tegenover de meeste na-oorlogse seizoenen waarin Anderlecht aan de lopende band goals produceerde. In liefst 24 seizoenen na WO II had paars-wit na 16 speeldagen al minstens dubbel zoveel gescoord. Het recordaantal goals van Anderlecht na 16 speeldagen dateert van 1984-1985 met 57 gemaakte goals, toen met Erwin Vandenbergh en Alex Czerniatynski in de aanval.

... en ook gemiddeld minste aantal goals in Anderlechtmatchen

Ook de toeschouwers in matchen van Anderlecht - of het nu thuis of op verplaatsing is - krijgen in totaal niet veel goals te zien. Met de achttien tegengoals van Anderlecht dit seizoen bijgerekend vielen er in alle wedstrijden van Anderlecht samen 37 goals, en dat is het minste gemiddelde van alle eersteklassers.