Dankzij nieuwe aanpak armoede kreeg Sofie weer grip op haar leven: ‘Iedereen zou van bij het begin deze hulp moeten krijgen’

Toen Sofie* (28) begin vorig jaar een sociaal werker van de stad Kortrijk over de vloer kreeg, begreep ze eerst niet goed wat die kwam doen. Er waren al zo veel hulpverleners gepasseerd. Toch gaf het bezoekje van Steffie haar leven een nieuwe wending.

Sofie was op dat moment net voor de vijfde keer moeder geworden. Haar kinderen hebben allemaal speciale zorgen nodig, tegelijk was ze verwikkeld in een aanslepende echtscheiding en zat ze in collectieve schuldbemiddeling. “Ik wist niet waar eerst te zijn. Ik moest zoveel rondrijden, het was haast een fulltimejob.” Aan werk zoeken, kwam ze niet toe.

Het bezoekje van sociaal werker Steffie paste in het Mission-project. In samenwerking met de Universiteit Antwerpen ontwikkelde de stad Kortrijk een nieuwe aanpak. Per gezin wordt één sociaal werker aangesteld, die door gesprekken aan de keukentafel alle problemen bundelt en samen op zoek gaat naar de juiste oplossingen. Mensen in armoede kampen in de regel met meer dan één issue, ze lopen vaak verloren in de hulpverlening en weten vaak niet waar ze allemaal recht op hebben.

“Steffie heeft op een gegeven moment alle hulpverleners samen uitgenodigd”, vertelt Sofie. “Er is toen duidelijk afgesproken wie wat ging doen en wanneer. Een hoop geregel minder voor mij. Ik kreeg weer wat adem. Kon weer gaan sporten bijvoorbeeld.”

Steffie stond Sofie bij om de omgangsregeling voor de kinderen gedaan te krijgen, hielp haar aan een advocaat. “Gelukkig is dat intussen allemaal afgehandeld.” En ook toen ze kinderopvang nodig had voor haar jongste dochter, was Steffie daar. “Dat was niet simpel”, zegt Sofie. “Ze heeft een zware allergie en hartafwijking. Ze kon niet overal terecht. Steffie raadde me een onthaalmoeder aan, die ze via via kende en perfect voor haar kon zorgen.” 

Vertrouwen

Er groeide een vertrouwensband. “Steffie is een echte vriendin geworden”, zegt ze. “Bij andere hulpverleners had ik toch het gevoel dat ze netjes deden wat hen was voorgeschreven. Ik kon bij haar letterlijk voor alles terecht.”

Sofie kende een zwaar parcours. Ze kreeg haar eerste kind op haar achttiende, op haar twintigste volgde nummer twee. Bij een volgende relatie volgden nog twee kinderen. “Ik werd bedrogen, het maakte me erg wantrouwig”, zegt ze. Nu is ze getrouwd met de vader van haar vijfde kind. “Het gaat goed.” Ze staat in voor de opvoeding van alle vijf de kinderen.

Dankzij het project kreeg ze eindelijk rust in haar leven. Steffie deed haar ook de Uitpas aan de hand, waardoor ze fikse korting krijgt voor de hobby’s van het gezin. “Ik wist niet dat zoiets bestond”, zegt ze. “De kinderen kunnen nu naar de speelpleinwerking of sportkampen op woensdagmiddag. We gaan ook samen zwemmen, zalig is dat.”

Voor een job is ze nog niet klaar, geeft Sofie aan. Haar man is, mede dankzij gesprekken met Steffie, wel weer aan de slag. Wel heeft ze een besluit genomen. In september gaat ze weer studeren: opvoeder-gehandicaptenzorg, een opleiding van 2,5 jaar. “Ze hield steeds de moed erin.”

Extra budget

Uit de wetenschappelijke evaluatie blijkt dat het Kortrijkse project mensen erop vooruithelpt, zeker om de hoogste noden aan te pakken. Maar structureel mensen uit de armoede helpen, lukt nog niet. Daarvoor zijn de bevoegdheden van een gemeentebestuur te beperkt. Sofie bevestigt: “Financieel gaat het al wat beter, maar aan het einde van de maand blijft het krap.”

De stad Kortrijk gaat het systeem nu voortzetten en uitbreiden. In totaal werft de stad daarvoor 11 medewerkers aan. Ook wordt er extra budget vrijgemaakt om mensen in armoede te ondersteunen.

“Na het eerste gesprek met Steffie realiseerde ik me: waarom komen ze nu pas af?”, zegt Sofie. “Toen ik tienermoeder werd, stond ik er helemaal alleen voor. Nu weet ik: iedereen zou eigenlijk van bij het begin deze hulp moeten krijgen.”

*Sofie is een schuilnaam.