“Mijn ouders zijn medeplichtig aan de leugen”: donorkind pleit voor meer rechten

Ik begrijp haar reactie. Ik kan mij voorstellen dat het precies is of de fundamenten onder je bestaan zijn weggeslagen, vooral omdat ze jaren de waarheid niet kende. Ook een probleem die kan ontstaan: wat als je niet wetende dat iemand halfbroer of -zus is, valt voor die persoon??? Als mensen 1 probleem willen oplossen, creëren ze er meestal een paar nieuwe

Ik heb minder afkeer voor het 'Lebensborn project' (vertaling "Levensbron"), waarbij zowel vader als moeder van het kind bekend zijn, en waarbij de vrouw bevrucht is op natuurlijke wijze, dan voor anonieme spermadonatie, zonder de minste emotie. Als een kind moet zeggen: "Mijn papa is een plastic potje", wel, dat vind ik véél monsterachtiger dan Lebensborn.

Wie zijn belangrijker, de ouders die je heel je hebben verzorgd en opgevoed of iemand die zijn zaad in een potje heeft gedaan zodat ze iemand een kind willen schenken.? Die donor wil in de meeste gevallen anoniem blijven. Respect de mensen die je hebben opgevoed, dat zijn ouders,

@Veerle,je hebt het artikel volgens mij niet eens gelezen. In de eerste paragraaf staat "Ik hoorde het op mijn 25ste van een tante die zich versprak." Elk kind heeft het recht te weten van wie het afstamt. Het zal je maar overkomen, om de zoveel maanden nog een nieuwe halfzus of -broer ontdekken.

Ik ben Bam mama, zwanger met donorsperma. Ik sta nog 200% procent achter mijn beslissing. Hij stelt vragen en dan antwoord ik eerlijk. Voorlopig heeft hij er vrede mee. Hopelijk hebben haar ouders altijd de waarheid gesproken en is het feit dat ze een donorkind is niet uitgekomen toen ze ouder was. Ik verkoos een donor omdat ik niet wil dat een gekende vader voor de deur staat en mijn zoon kon opeisen en jaren aan een stuk er een juridische strijd zou zijn.