Professor Arbeidseconomie Stijn Baert: "Nota-Magnette is een pest voor Vlaanderen”

Dat de voorstellen van Magnette moeilijk liggen bij een groot deel van Open Vld, mag ondertussen wel duidelijk zijn. Uit een bevraging van Het Laatste Nieuws blijkt dat de overgrote meerderheid van de liberale burgemeesters liever in een regering met N-VA stapt. Vanmorgen trapte Kamerlid Christian Leysen dan als eerste parlementslid openlijk op de rem van de paars-groene trein die de laatste dagen vertrokken leek.

En de beoordeling die arbeidseconoom Stijn Baert nu aan de gelekte nota's van Magnette geeft, is niet van die aard dat ze de kritische liberalen kan geruststellen, integendeel zelfs. Onder de kop ‘Pest voor Vlaanderen’ trekt hij van leer tegen de voorstellen van de informateur. (‘Pest voor Vlaanderen’ is de term waarmee critici van Open Vld indertijd schertsend de oude partijnaam PVV (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) uitlegden. In 1992 veranderde de partij zijn naam in Vld.)

Baert heeft het over een grap wanneer Magnette schrijft dat zijn oplossingen voor de lage werkzaamheidsgraad in België wetenschappelijk gefundeerd zijn. “Magnette gaat voorbij aan kernuitdagingen en door experts verdedigde oplossingen, maar schuift recepten naar voren die al enkele decennia zijn achterhaald door de wetenschappelijke evidentie”, is hij streng. “Het gaat om recepten die de Waalse en Brusselse arbeidsmarkt hebben gebracht tot waar ze nu staan: absolute zorgenkindjes in de Europese klas, met werkzaamheidsgraden die amper de 60 procent overstijgen.”

Baert roept daarom op een echt activeringsbeleid te voeren met bijvoorbeeld een uitfasering van het SWT-stelsel (het vroegere brugpensioen) of door het sociaal overleg bij te sturen. “Hoewel dus meer moed vanuit de regering nodig is, wil Magnette het sociaal overleg vooral de vergeetput laten blijven die het de afgelopen jaren was voor moeilijke dossiers”, schrijft Baert.

Dat Magnette de werkzaamheidsgraad in België met vijf procent wil verhogen, moet hem zelf een “bulderlach” hebben doen uitlokken, denkt Baert dan ook. “Vlaamse partijen die op basis van deze nota formatiegesprekken starten, weten dat ze de facto een streep trekken door de ambities inzake werkzaamheid en begroting in het Vlaamse regeerakkoord. De logica in de nota-Magnette valt immers niet bij te sturen richting een krachtig arbeidsmarktverhaal.”