"Je grenzen bewaken is als zelfstandige niet evident"

Karen Verplancke en Kristof Braeckman hebben samen een landbouwbedrijf in Beervelde. Ze combineren hun werk in het bedrijf met de zorg voor twee kinderen (4 en 6 jaar). Karen trekt ook wekelijks met haar "melkmobiel" naar Gent om hun product rechtstreeks aan de man te brengen. Het koppel worstelt geregeld met de combinatie met het typische leven op de boerderij en hun privéleven.

"We hebben op bepaalde vlakken meer vrijheid dan een gewone werknemer. Onze kinderen zijn het bijvoorbeeld gewend dat we elke dag thuis zijn. Ze kennen de voordelen van opgroeien op de boerderij ondertussen zéér goed", vertelt Braeckman. "Maar langs de andere kant staan we enorm op onze klok. Onze koeien moeten nu op vaste momenten gemolken worden. Dat maakt vakanties of spontane uitstapjes een pak minder evident. Een all-invakantie van 14 dagen is voor ons bijvoorbeeld geen optie. De koeien zijn er zeven dagen op zeven. Dat weet je als je hieraan begint."

Ondanks de moeilijkheden van het boerenbestaan zou het koppel meteen opnieuw voor een eigen zaak kiezen. "Ik heb hiervoor 10 jaar buitenshuis gewerkt, en dit ligt me veel beter, ondanks de asociale werkuren", aldus Braeckman. "Ik vind hier meer appreciatie in." Verplancke beaamt dat. "Het is ook de aard van het zelfstandige beestje: je wil iets opbouwen, je eigen pad uitstippelen en je eigen beslissingen nemen. Ook al zijn niet al je keuzes even goed."

Hun drijfveer om samen voluit voor hun bedrijf te gaan, is de motivatie, of wat ze zelf "de liefde voor de boerenstiel" noemen. "We leven als topsporters: we gaan zelden uit en staan elke dag vroeg op. Dat doe je enkel als je iets met passie doet. Eigenlijk is het een tweede huwelijk dat je aangaat", aldus Braeckman. "Als je vrouw er dan nog eens mee instapt, dan wordt het een pak makkelijker, zeker als je elkaar goed aanvult."

Anneleen Smits is piloot-instructeur. Ze geeft opleidingen aan studenten die nadien in de commerciële luchtvaart stappen én aan recreanten die een éénmotorig vliegtuig willen leren besturen. Smits leert haar studenten de basis aan op een simulator, voor ze met hen de lucht in gaat. Zes jaar geleden liep het even fout.

"Ik vond het moeilijk om een goede balans te vinden, tussen werk en privé. Ik was letterlijk zeven dagen op zeven bezig, lange dagen bovendien, omdat ik zelf bleef vliegen terwijl ik lesgaf. Daardoor was ik mijn grote passie voor het vliegen, die ik al heb sinds mijn puberjaren, een beetje verloren. Ik kon me plots niet meer 100% inzetten zoals ik de jaren daarvoor had gedaan", vertelt ze.

Smits trok naar een loopbaancoach. "Er moest iets veranderen. Ik ervoer enorm veel stress en frustraties, omdat ik er maar niet in slaagde om mijn job en mijn leven daarbuiten op elkaar af te stemmen. Ik kon me steeds moeilijker opladen om naar het werk te gaan. Loopbaanbegeleiding heeft mijn ogen geopend. Want als zelfstandige ben je vaak bereikbaar en bezig met je job, omdat je dat graag doet. Maar dat maakt het moeilijk om grenzen te stellen en die ook te bewaken."

Via haar coach kreeg Smits een concreter zicht op de knelpunten van haar zelfstandigenstatuut. "Ik heb geleerd om vooraf duidelijke afspraken te maken met mijn studenten en leveranciers. Iedereen weet nu heel duidelijk wat te verwachten en wanneer ik beschikbaar ben voor hem. Daardoor komt er tijd vrij en is vrije tijd écht vrij", zegt ze. "Ik trek er vaker op uit met familie en vrienden, om de emotionele batterijen weer op te laden. Daardoor stá ik er de dag erna weer."

Naast het stellen van grenzen leerde Smits ook om haar tijd efficiënter in te delen. "Ik probeer mijn woon-werkverkeer te beperken, door klanten anders in te plannen. Daarnaast plan ik ook bewuster rustperiodes in, zeker na piekperiodes. Ik laat mijn batterijen nu beter opladen, om er daarna opnieuw met volle moed tegenaan te gaan. Zo heb ik mijn passie teruggevonden en ga ik opnieuw met plezier werken."