Lamkel Zé geeft zichzelf (natuurlijk) een 10, Bölöni: “Hij heeft nog steeds die ‘ziekte’”

Gisteravond was Lamkel Zé de grote ster van de avond. Twee goals en... een frats natuurlijk. De eerste reactie van de Kameroener hoefde ons niet te verbazen. “Bedankt voor de felicitaties. Als ik mezelf punten op tien moet geven? Een tien.” Ook Dieumerci Mbokani - alweer goed voor een treffer - reageerde. “Didier en ik, wij spelen al lang samen. Ik ken hem heel goed. Het is een plezier om met hem op een veld te staan. Didier, c’est mon petit. Hij is m’n kleine broer. Ik ben heel blij voor hem.” 

En ook een beetje voor zichzelf, toch? 34 jaar en nu dus 14 goals en een handvol assists. Waar eindigt dit? Mbokani: “Na de eerste match dit seizoen zei ik dat ik er 20 wou maken. Als ik zo blijf doorgaan, zullen het er veel meer zijn. Of dit de beste Dieu ooit is? Ik denk het wel, ja.”

Laszlo Bölöni was blij met de prestatie van Didier Lamkel Zé, maar niet met de manier waarop die zijn eerste doelpunt vierde. “Na een 0-4 wil ik liever niet de schoolmeester spelen, maar Didier heeft nog steeds die ‘ziekte’. Zijn speciale ‘gestes’ na een doelpunt zijn nergens voor nodig. Ik ben niet vergeten hoe zoiets ons een plaatsje in de Europa League kostte.” 

“Didier wordt binnen de club goed geholpen, maar blijkbaar dringt onze boodschap niet altijd door. We kunnen alleen maar hopen dat hij ooit tot inzicht komt. Momenteel is hij een goede speler, maar je hebt ook nog heel goede en grote spelers. Op een dag kan Didier tot die laatste categorie gaan horen, daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet hij wel die gekke dingen achter zich gaan laten.”