De Nederlandse premier Rutte nam geen trein ‘want die rijden op steenkool’. Hij zei het echt

“Ik ga plane­poolen.”

Zuhal Demir zei het tussen neus en lippen door. Bijna achteloos. Alsof het een even alledaagse als triviale mededeling betrof. Zoals je ‘ik eet graag frietjes’ zegt, of ‘ik vind Monet interessanter dan Renoir’. Alleen: Demir stond in een frituur noch museum. Ze zat bij Michaël Van Droogenbroeck in De ochtend, en die had haar net gevraagd hoe ze dit weekend naar de klimaatconferentie in Madrid zou gaan. “Ik ga plane­poolen”, aldus de minister.

Nu is Van Droogenbroeck niet snel van zijn à propos. Behalve de zwoele oogopslag van Annelies Van Herck is er maar weinig dat hem uit het lood kan slaan. Maar dit keer was het prijs. “W-w-wat zei u daar?” stamelde Michaël, zijn croissant uit­spuwend en kwansuis zijn koffie van tafel vegend. “K-k-kunt u dat nog eens herhalen?”

“Awel,” sprak de minister, “we gaan met zoveel mogelijk mensen het vliegtuig nemen om onze ecologische voetafdruk te beperken.”

“Gewoon met het vliegtuig dus”, probeerde Michaël zijn kritische reflex te herwinnen.

“Ja, maar we gaan dat vliegtuig zo vol mogelijk proberen te krijgen, want dat is beter voor het milieu.”

In de bovenkamer van Michaël trad nu een kortsluiting op die gevaarlijk veel weg had van een beroerte. Einde interview.

Plane­poolen dus. Behalve een nieuw lemma in de volgende editie van Van Dale instigeerde het neologisme van Demir een zelden geziene bulderlach op sociale media. Tegen de tijd dat Michaël met vlugzout en een glas water weer bij bewustzijn was gewekt, had twitterend Vlaanderen onze minister van Leefomgeving al gekielhaald én gevierendeeld. Wat had Zuhalleke nú weer gezegd? ‘Want what’s next? Moeten we dan binnenkort ook allemaal gaan bus­poolen? Of trein­poolen?’ Hihihi. En hahaha. Geen grotere freude dan schadenfreude.

Maar zoals wel vaker bij massale publieke verontwaardiging moeten we de dingen in hun context durven zien. Zeg nu zelf: wat kón de minister zeggen? Zowat alle genodigden voor de VN-conferentie hadden al uitgepakt met hun eigen ecologische transportalternatief. Een opbod was het geworden. Een ecologische race te land, ter zee en in de lucht. Om ter properst naar Madrid!

Het begon met Anuna, die geheel klimaatneutraal zou zeilen naar het congres. Akkoord, ze gaat er niet raken omdat de locatie te elfder ure werd verplaatst van Santiago naar Madrid, maar daar kan zij niets aan doen. Zeil je voor het eerst, dan sla je een flater.

Vervolgens waren het Demirs regionale confraters die elkaar probeerden te overtroeven. De Brusselse minister van Milieu spoort per trein naar Madrid, haar Waalse collega overbrugt de volle 1.600 kilometer met een auto die op aardgas rijdt. Probeer dáár maar eens over te gaan!

Toch maar gewoon met het vliegtuig, moet Demir hebben gedacht. Maar toen bewees de Nederlandse premier Mark Rutte dat ook dát geen goed idee is. Hij verklaarde op de Nederlandse radio dat het hem niet uitmaakte welke luchtkist hem naar die verdomde conferentie zou vliegen. ‘Een lijnvlucht, een regeringsvliegtuig of een privéjet: ik zie op Schiphol wel wat er klaar staat.’ Het kwam hem op bakken kritiek te staan, ook al omdat hij liever niet met de trein ging, ‘want die rijden tenslotte op steenkool’. Hij zei het echt. Op steenkool.

Geen idee hoe het intussen met díé interviewer is gesteld, maar Michaël Van Droogenbroeck is aan de beterhand.

Vincent Byloo