Voor alle duidelijkheid: het gaat om het aantal geopende zaken, zonder rekening te houden met het uiteindelijke oordeel van het Comité P. In 69,5 procent van de gevallen concludeerde de politiedienst die de politie controleert dat er “geen fout” werd gemaakt, in 11,5 procent van de gevallen was dat wel het geval. Zaken kunnen ook worden afgesloten omdat de betrokken politiekorpsen zelf al maatregelen namen, ze worden of werden behandeld door het gerecht, er onvoldoende bewijs was of het Comité P niet bevoegd bleek.

De meest voorkomende klacht was dat de politie een taak “onjuist, onvolledig, onverzorgd of niet pertinent” uitvoerde (14,5 procent van de zaken), voor een partijdige, niet-neutrale houding of ongelijke behandeling (12,9 procent). Ook onder meer intimidaties, onbeleefdheid, het niet opdagen en het (disproportioneel) gebruik van geweld werden gemeld. Het Comité P benadrukt dat het gaat om de feiten zoals ze werden gemeld, met andere woorden vanuit de perceptie van de burger.

Het Comité P gaat in het jaarverslag ook dieper in op enkele concrete onderzoeken, die al dan niet na klachten werden opgestart. Zo stelt het Comité aan de kaak dat er nog steeds specifieke, goed gelegen afhandelingscentra ontbreken waar de politie transmigranten naartoe kan brengen. De politie behandelt transmigranten in het algemeen wel correct en humaan, en werkt meer en meer samen met niet alleen de Dienst Vreemdelingenzaken, maar ook met ngo’s. De informatieuitwisseling kan wel nog een pak beter, klinkt het.

Een ander onderzoek spitste zich toe op forensisch onderzoek in een geïnformatiseerde omgeving. De steun vanwege de computer crime units (CCU) van de federale politie volstaat niet en het ontbreekt aan een geïntegreerde visie en strategie, personeelscapaciteit, kennisbeheer, en budgettaire en materiële middelen. De federale politie en het ministerie van Binnenlandse Zaken zijn zich wel bewust van de problematiek, klinkt het, en nemen initiatieven om de situatie te verbeteren.