Het verlegen meisje dat per toeval wereldberoemd werd: Roxette-zangeres Marie Fredriksson (61) overleden

Ze zou een paar uur later naar België afreizen voor een persconferentie over The Night of the Proms, die elfde september 2002. Maar Marie stuikte in elkaar in de badkamer. Een zware hersenschudding, luidde het eerst. Alleen ontdekten de artsen ook een kleine maar agressieve hersentumor. “Ik ging ervan uit dat Roxette nooit meer zou optreden, laat staan nieuwe muziek zou maken”, zei compagnon Per Gessle daarover vorig jaar aan Het Nieuwsblad. “Het is ongelooflijk dat Marie niet enkel die tumor heeft overleefd, maar dat we samen ook nog enkele albums hebben kunnen maken en nog hebben kunnen toeren. Maar Marie is nooit honderd procent hersteld, en uiteindelijk moest ze haar carrière stoppen omdat het niet meer ging.”

Aan haar rechteroog was Marie sinds 2016 vrijwel helemaal blind. Haar stembanden waren aangetast door de chemokuren en de bestralingen. Optreden was niet meer aan de orde. En dat voor een vrouw die haar hele leven niets anders had gedaan dan zingen. Als kind al. Ze groeide op als jongste van vijf. Haar ouders werkten hard – eerst als landbouwers, later als postbode en arbeidster – maar ze moedigden Maries liefde voor muziek wel aan. Ze was een verlegen meisje. Klein en nogal gevoelig. Achter de piano voelde ze zich het best. Al op haar achtste besloot ze dat ze zangeres zou worden. Op haar tiende vormde ze met vrienden een eerste groepje, Renat. Nog later schreef ze haar eigen liedjes, geïnspireerd door de politiek en maatschappelijk woelige jaren 60. Deep Purple en Led Zeppelin hadden een permanente plek op haar platenspeler. Maar vooral Joni Mitchell raakte een gevoelige snaar. Later zou ze in interviews vertellen hoe ze in haar slaapkamer “haar ziel eruit schreeuwde op de tonen van haar muziek”.

Interimjobs

Toch zou het nog jaren duren voor ook Maries stem volle zalen zou trekken. Na haar afstuderen sukkelde ze van interimjob naar interimjob. Ze speelde in een groepje – Strulpojkarna – en echt potten breken deden die niet. Maar het is wel op die manier dat ze Per Gessle leerde kennen. Hij kwam met een vriend kijken naar een van hun repetities. Niet dat hij meteen onder de indruk was van Marie. Haar stem vond hij oké, maar ze was geen babe. Begin jaren 80 vroeg hij haar om een nummer op te nemen met zijn band Gyllene Tider, maar daarna begon Marie een niet onsuccesvolle solocarrière. Het duurde uiteindelijk nog een aantal jaar voor de twee écht samen aan de slag zouden gaan als Roxette. De single The look, uit 1989, werd een internationaal succes. Per toeval, eigenlijk, vertelde Gessle vorig jaar nog. Een Amerikaanse student had tijdens een zomer in Zweden de plaat Look sharp! gekocht. “Hij leende de plaat uit aan een plaatselijk radiostation, dat het nummer begon te draaien. Plots waren we een band die miljoenen platen verkocht.”

Opvolger Joyride, uit 1991, bevestigde het monstersucces, net als de single It must have been love die ze uitbrachten voor de soundtrack van kaskraker Pretty woman. De single stond in tien landen op één. Privé ging het Marie minder voor de wind. Na een aantal stukgelopen relaties belandde ze in een depressie. Ze stortte zich op haar werk en op toeren. En leerde zo via via haar echtgenoot Mikael Bolyos kennen. Toen ze nog geen jaar samen waren, raakte ze zwanger. Uiteindelijk kreeg het koppel twee kinderen: Josefin en Oscar.

The Night of the Proms

Roxette verkocht alles samen meer dan 75 miljoen platen wereldwijd en nam tien studioalbums op. Ergens halverwege jaren 90 begon het succes weg te deemsteren. Er volgde nog een opflakkering rond de eeuwwisseling, tot de tumor toesloeg. Pas zeven jaar na de eerste diagnose stond de zangeres weer op een podium. Kankervrij, en eindelijk op The Night of the Proms in Antwerpen, de draad opgepakt waar hij was blijven liggen. Al schrijven recensenten dat ze er merkelijk kwetsbaarder uitziet dan vroeger. Frêle, niet helemaal meer bij stem, en sommige hoge passages laat ze liever aan het publiek over. In de jaren die volgden, worden de gevolgen van de ziekte almaar duidelijker. “Ik heb vele jaren verloren door de ziekte”, schreef ze in 2015 in haar autobiografie. “Ik ben ook triest over het ouder worden. Maar elke dag ben ik dankbaar om hier te zitten. En dat ik nog steeds kan zingen.” Een jaar later moest ze daarmee ophouden. “Ik ben niet sterk genoeg meer”, zei ze toen. Op haar zestigste verjaardag bracht ze nog een jazzsingle uit voor haar fans, maar optreden lukte niet meer.

“Het is met grote droefheid dat we laten weten dat een van de meest geliefde artiesten gestorven is”, luidt het bericht van haar familie in de Zweedse pers. Ook Per Gessle heeft gisteren gereageerd. “Niets zal ooit nog hetzelfde zijn”, zei hij. “Bedankt Marie, bedankt voor alles. Je was een unieke muzikante, een fantastische zangeres. Zonder jou waren mijn songs in zwart-wit. Jij schilderde ze met de mooiste kleuren.”