De overstap is minder vreemd dan het lijkt. Olivier Lins was wel negen jaar lang de privésecretaris van de bisschop en hoofd communicatie van het bisdom, maar daarvoor is hij acht jaar parketmagistraat geweest. “Substituut-procureur, jawel”, zegt hij. “De overstap naar het bisdom heb ik gemaakt in de periode dat de zaken van het seksueel misbruik op de voorgrond kwamen. Ik heb dan vanuit mijn gerechtelijke ervaring achter de schermen meegewerkt aan de uitbouw van een aanpak daarvan, die we vervolgens zeer snel hebben uitgerold.”

Olivier Lins is bijna 43 jaar. “Op een leeftijd dat je nadenkt over wat je nog wil doen. Zo’n trein als deze komt misschien niet meer voorbij.”

Rechter word je door je kandidatuur in te dienen bij de Hoge Raad voor de Justitie als er een vacature is. De raad wint adviezen in, onder meer bij de directie van de betrokken rechtbank, en maakt een keuze. Bij de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen werken tachtig à negentig rechters, schat een medewerker. Waar Lins zal terechtkomen, strafrechtelijk of burgerlijk, en met welke specialisaties, moet nog worden uitgemaakt.

Gaat hij als goede katholiek niet te vergevingsgezind zijn? “Ik ben vader van twee dochters. Dat is een ervaring die je meeneemt. Je moet rechtvaardig zijn en soms streng, in goede en kwade tijden. Ik geloof in het kruispunt van recht en samenleving. Rechters zijn ‘civil servants’, ze staan in dienst van de maatschappij. Dat was al zo in de oudste samenlevingen. Je moet je als rechter bescheiden opstellen en je bewust zijn van het belang van de functie van rechtspraak.”