Slongs stond tijdens haar burn-out met paniekaanvallen op het podium: “Ik dacht dat ik gek aan het worden was”

Drie jaar geleden kampte Slongs met een burn-out en die hakte er stevig op in. “Het is voor mij allemaal heel snel gegaan na ‘Lacht nor mij’”, vertelt de zangeres aan Sven en Anke. “Er waren televisieprogramma’s, radioprogramma’s ... Dat was natuurlijk allemaal heel leuk, dus je wil geen neen zeggen en je pakt alles aan. Maar de pleaser-mentaliteit in mij was er ook. Ik wilde iedereen pleasen, ook online, en dat maakte dat ik heel de tijd Slongs was en er geen tijd meer was voor Charissa. Ik zag mijn familie en vrienden niet meer, ik nam geen vrije tijd meer, ik moest afzeggen voor elk feestje dat er was. Ik was mezelf helemaal voorbij gelopen. Letterlijk en figuurlijk. Na die drukke periode ben ik op reis geweest en ik merkte daar, toen ik terug alleen was, dat ik me niet goed voelde. Dat ik bang was voor iets dat er niet was. Toen ben ik in een diepe put gevallen. Ik kreeg paniekaanvallen, van de ene dag op de andere. Eigenlijk is dat een dankbaar gegeven, want dat zijn je lichaam en je geest die zeggen dat het even genoeg geweest is, want anders blijf je doorgaan. Ik ben er dus dankbaar voor dat het gebeurd is, maar ik zou het niemand toewensen.”

Slongs bleef tijdens die periode wel de hele tijd optreden. “2016 was een van de hoogzomers. Ik had nog 40 optredens. Maar het rare is, eens ik op het podium stond, als Slongs, was die paniek weg. En toen ik terug van het podium stapte, waren die aanvallen er terug. Als alter ego lukte het wel. Ik dacht echt dat ik gek aan het worden was.”

Anke vraagt zich af of Slongs door die periode ook de naam Slongs Dievanongs verving door Slongs. “Er brak een nieuwe periode aan en misschien is dat wel psychologisch, maar ‘Dievanongs’ hing ook nog heel fel aan het typetje Slongs en sinds alles wat er gebeurd is, heb ik me wel voorgenomen dat we dat typetje niet meer gaan doen. Ik ben gewoon Charissa als Slongs. Als ik me nu slecht voel of wil wenen, mogen mensen het weten. Alleen maar door mezelf te blijven kan ik dit volhouden.”

_{(Lees verder onder de foto)}

Ook het thema dood werd besproken door het trio. Slongs vertelt dat ze niet bang is om te sterven, want ze gelooft in leven na de dood. “Ik ben veel aan het lezen over bijna-doodervaringen. Maar dan vanuit het wetenschappelijk perspectief en onderzoek dat daarnaar gedaan wordt. Ik ben zelf ook al ‘uitgetreden’, door middel van meditatie. Dus ik ben al heel bewust los geweest van mijn lichaam. Ik zag mezelf zitten in de zetel, ik kon plots door muren vliegen en ik ben zelfs een paar keer rond de planeet gevlogen, zoals Superman. Toen ik onderweg was naar de zon vroeg ik me af: ‘hoe raak ik nu terug?’ en terwijl ik dat dacht, werd ik teruggekatapulteerd naar mijn lichaam in de zetel. ‘Wat heb ik nu net meegemaakt?’, dacht ik toen. En dat was zonder iets van drugs, hé”, vertelt ze. 

Slongs gelooft ook in contact maken met overledenen. “Ik liet vroeger soms een mevrouw komen in het café (Slongs was vroeger uitbaatster van een café, red.) omdat dat een plaats is waar veel mensen, en dus ook veel energieën, samenkomen. Die vrouw, Georgette, kwam dan zogezegd ‘de energie opkuisen’. Op een gegeven moment was er een dame van de gepensioneerde Bingo-club overleden en Georgette begon plots te vertellen dat ze op dat ene plaatsje een bazig vrouwtje met een bril zag. Ik zei niets en ze deed gewoon verder. Toen ze nadien zei dat alles ‘opgekuist’ was, voelde ik een trilling over mijn rug gaan. ‘Georgette, ik denk het niet, want ik voel nog van alles. Kan je nog eens even terug in trance gaan’, zei ik. Bleek dat dat mevrouwtje van de Bingo-club was ‘blijven hangen’ omdat ze vergiffenis wilde vragen aan haar echtgenoot. Ik kende die man en ik wist dat hij heel nuchter was, dus iemand moest dat aanbrengen. Ik bleek die iemand. Bleek dat die twee mensen veertig jaar gelukkig getrouwd waren geweest, maar die man in kwestie was blijkbaar voordien ook getrouwd geweest, waar ook twee kinderen uit gekomen waren. Toen hij hertrouwde heeft hij zijn kinderen niet meer gezien. En ik denk dat die vrouw in kwestie zich daarvoor verantwoordelijk voelde en daarom vergiffenis wilde vragen. Na de dood van die vrouw is die eerste vrouw terug in het leven van die man gekomen. Heeft hij zijn kinderen ook opnieuw ontmoet en is dat allemaal terug goed gekomen. Een mooi verhaal. En iedereen doet ermee wat hij wil, maar je moet het zelf meemaken om te kijken of je erin gelooft of niet.”

Slongs had het ook over haar jeugd met Sven en Anke. “Als ik er nu op terugkijk, was ik best een ongelukkige, onzekere puber. Van mijn dertien tot mijn achttien of negentien was ik eigenlijk niet gelukkig. Ik had een soort masker gemaakt om mezelf in de wereld te zetten, maar later ben ik erachter gekomen dat ik dat masker niet ben. Ik ben niet dat stoere, grofgebekte, jongensachtig meisje. Dat was een soort cocon en daaronder zat een zeer onzeker en bang meisje dat door iedereen geliefd wilde worden.” Slongs vertelt ook dat ze therapie gevolgd heeft. “Ik zou dat aan iedereen aanraden. Ik heb toen ontdekt wie klein Charissake is. Wie dat bang meisje is die gewoon geliefd wil zijn en mee wil spelen met de rest.” Slongs wilde ook niet af van dat ‘klein meisje’. “Je blijft wie je bent, maar je leert sneller zien wat er speelt en je kan makkelijker jezelf troosten.”

Slongs sprak met Sven en Anke ook nog over haar toekomstplannen, waar ze bang voor is, haar liefdesleven en eventuele plannen om mama te worden. De hele podcast kan je hier beluisteren.