Nieuw spoor van wandelende steen is 200 miljoen jaar oud

Wandelende stenen zijn dan wel geen nieuw verschijnsel in Amerika, ze blijven wetenschappers met verstomming slaan. Zo heeft men slechts het gissen naar de manier waarop de kolossen zich doorheen de jaren verplaatsten. Maar dat het gebeurde, staat vast. Zonder de hulp van zwaartekracht, mensen of dieren. Het lange spoor dat de stenen daarbij achterlieten, levert het bewijs.

Vooral in Death Valley werden veel wandelende stenen teruggevonden. Death Valley is een woestijnachtig dal in de Amerikaanse staat Californië. Het regent er vrijwel nooit en mag zichzelf een van de warmste plekken op aarde noemen. Behalve de talrijke (mysterieuze) stenen, is er maar weinig te zien in het extreem droge dal.

En toch worden enkele rotsblokken – sommige wegen wel 320 kilogram – vergezeld van een spoor dat honderden meters lang is.

(Lees verder na de foto)

Hoe kan dat? Al sinds 1948 stellen wetenschappers zichzelf die vraag. Inmiddels konden ze twee manieren bedenken waarop de stenen zich konden verplaatsen. Ofwel worden de stenen voortgeduwd door microbiële matten, ofwel door een dunne laag ijs.

Microbiële matten bestaan uit meerdere lagen van micro-organismen en kunnen wel enkele centimeters dik worden. Maar enkele centimeters zouden niet voldoende zijn om een rotsblok van een honderdtal kilogram te verplaatsen. Het idee van de microbiële matten werd daardoor al snel uitgesloten.

Rest nog een laatste mogelijkheid volgens de wetenschappers aan Colombia University: een dun laagje ijs en een lichte bries zouden ervoor gezorgd hebben dat de steen zich erg gestaag verplaatste.

Maar ook die redenering vertoonde gaten. In Connecticut - waar het recente spoor aangetroffen werd - heerste namelijk een tropisch klimaat. Door een vulkaanuitbarsting koelde de aarde destijds vermoedelijk zodanig af, waardoor het zelfs in de tropen vroor. Zo suggereren de onderzoekers. “Als er daadwerkelijk dunne ijslaagjes in de regio aanwezig waren, dan hebben ze waarschijnlijk ook andere stenen verplaatst”, aldus paleontoloog Paul Olsen. “Als we die vinden, zal het alle twijfel wegnemen.”