Het woonportret van Dicky van de Velde van interieurzaak ‘Huiszwaluw Home’

“Omwille van het werk van mijn man Iman verhuisden we zo’n twintig jaar geleden naar Brussel. Een tijdje later kozen we liever voor het knusse Gent. Na mijn studies Nederlands werkte ik als eindredactrice voor vrouwenbladen. Maar het was tijd voor iets anders. Dat het ‘iets met styling’ zou worden, was evident. Dingen mooier maken is mijn leven. Het idee om mijn eigen interieurwinkel op te starten rijpte. Een ambitieuze, maar bereikbare droom, zo bleek. Het is hard werken, en je moet de lat hoog leggen. Maar wat ik terugkrijg, is de inspanning waard. Vooral het contact met de mensen is bijzonder motiverend, en iets waar ik niet bij stilstond voor ik aan het avontuur begon.”

“O ja! Ik omring me van kleins af graag met mooie spullen. Toen ik als achttienjarige op kot mocht, ging er een wereld voor me open. Eindelijk had ik de kans om op mijn eigen manier mijn plek in te richten, zonder andermans advies. Heerlijk.”

“Klopt. Exact elf jaar geleden vond de opening van mijn eerste winkel plaats, toen nog op een andere locatie in Gent. Daarna verhuisde ik naar een groter pand in de Hoogpoort. Met de komst van enkele grote ketens in de nabije omgeving verhuisde ik uiteindelijk naar het pand waar ik nu nog steeds winkel hou. Van een klein winkeltje, waar de focus eerder lag op kleinere artikelen, verhuisde ik naar een echt huis, met drie verdiepingen,
en zou ik me vanaf dan ook meer richten op grotere stukken, meubels en verlichting.”

“Niet zoveel als ik zou willen. We hebben veel energie gestoken in de renovatie. Ik wilde dat het huis een mooi blanco canvas werd dat je volgens je gemoed kan inrichten en decoreren, zonder al te veel moeite. Een nieuwe plant in een mooie pot, vintage kussens die ik in een tweedehandswinkel vind, en er waait weer een frisse wind door het huis. Ik was vooral gebrand op de grote open woonkeuken. Ik vertoef er graag en vaak. Het is voor ons gezin ook echt dé ontmoetingsplaats.”

“Een persoonlijke touch vind ik enorm belangrijk. Ik ben een verzamelaar en gek op mooie spullen en prullaria. Onze hal wordt door mensen wel vaker een rariteitenkabinet genoemd. Ik etaleer er op een buffetkast alles wat ik mooi en bijzonder vind, het liefst schuilt er een anekdote achter. Mijn hart moet een sprongetje maken, dat is het criterium om iets in huis te halen, en dat geldt ook voor de stukken die ik aankoop voor de winkel. Een
‘instant crush’, voor minder ga ik niet. Daarnaast probeer ik zo veel mogelijke lokale handelaars en jonge talenten te steunen. Ik draag duurzaamheid hoog in het vaandel. En draag waar ik kan mijn steentje bij voor een beter milieu. Als iets in de buurt te verkrijgen is, zal ik het nooit online bestellen.”

“Door mijn winkel weet ik wat er leeft en wat er op de markt is. Maar evengoed laat ik me leiden door hippe
magazines of een intrigerende post op Instagram. Mooie dingen kunnen me beroeren en inspireren, van een prachtige nieuwe modecollectie tot een ontroerend theaterstuk. En reizen doet ook altijd wat met me. Zo was ik in Helsinki helemaal overdonderd door de aandacht voor schoonheid en design, tot in de openbare ruimtes toe. Zelfs de cafetaria van het zwembad is er erg mooi ingericht.”

“Ik vind dat een fantastische periode, het kind in me komt dan naar boven. De kerstboom kiezen en versieren blijft een gezellige bezigheid. En ik zorg voor wat extra kerstsfeer in huis. Kerstavond is hier echt van betekenis, dat kennen wij, Nederlanders, niet. Daar is tweede kerstdag een volwaardige feestdag. Helaas heb ik niet de tijd om die periode ten volle te beleven. Het zijn hoogdagen in de winkel, iedereen is nog naarstig op zoek naar een geschenkje, of wil zijn huis mooier maken. Die laatste weken van het jaar zijn zo intens en vermoeiend dat de feestgekte aan mij voorbijgaat, ik beleef ze bijna in een roes. Maar kerstavond is heilig voor mij. Ik sluit de winkel ietsje vroeger, kom thuis en geef me helemaal over aan de ouderwetse gezelligheid en manier van kerst vieren. Eenvoudige aperitiefhapjes terwijl mijn man lekker kookt, een kerstmuziekje op, en daarna onderuit voor een filmklassieker.”

“Ik hou ervan mijn eigen ding te doen, ik ben niet meer bang om iets te missen. Heerlijk bevrijdend is dat. Oudjaar vier ik weer met de naaste familie, we spelen gezelschapsspellen, en tegen twaalven trekken we naar de zolder om vanuit het dakvenster naar het vuurwerk te gluren. En we eten, naar Nederlandse traditie, oliebollen, zonder fout!”