‘Ik denk dat ik de partij weer kan verbinden’: Bart Tommelein gaat voor Open Vld-voorzitterschap

Waarom gooit u zich nu al in de race, voor die officieel geopend is?

“We zijn in een verhaal beland van een geel kamp tegenover een groen kamp, waarbij iedereen een etiket krijgt van goede of slechte liberaal. Ik wil daar van af. Linkse, rechtse, groene, conservatieve liberalen? Er is maar één soort liberaal, hij die uitgaat van het welzijn en het welbevinden van het individu. Ik wil de partij weer verbinden en ik denk dat ik dat kan. Ik heb de voorbije twintig jaar heel veel ervaring opgebouwd in parlementen en regeringen en mijn collega’s noemen me in koor een teamspeler. Maar wel één die zijn gedacht durft te zeggen. Er is werk aan de winkel. Ik wil de verkiezingen dan ook niet uitstellen, zoals geopperd wordt.”

Verklaart u het dieptepunt voor Open Vld in de peiling van Het Laatste Nieuws dan aan de tweestrijd of aan de paars-groene flirt?

“Je partij zien stranden op 9,9 procent, dat doet pijn. En 10,3 en 9,9, dat is een wereld van verschil, ik weet dat van mijn weegschaal. Dat scheelt in gevoel 10 kilo. Maar ja, ik geloof dat mensen niet kiezen voor ruziemakers, voor mensen die geen duidelijke boodschap brengen. Een café waar gevochten wordt, trekt geen volk.”

Liep het mis toen de partijtop paars-groen wilde doorduwen en een groot deel niet mee was?

“Als je burgemeesters een vraag stelt: kies a of b, is het logisch dat er een antwoord a of b komt. Maar de realiteit is genuanceerder. Sommigen kiezen voor een regering met N-VA maar zeiden ook: dat moet wel lukken hé. En bij mijn weten is er nooit echt onderhandeld over paars-groen. 76 zetels is te krap. Iedereen weet dat het niet kan.”

Brak de ruzie niet uit omdat Gwendolyn Rutten premier-ambities had?

“Het is niet vreemd dat mensen ambitie hebben en die willen waarmaken. Dat is niet enkel eigen aan de politiek of Open Vld. Ik heb daar geen probleem mee, maar niet iedereen kan de eigen ambities zien uitkomen. De partijvoorzitter moet de sterkste ploeg opstellen om de wedstrijd te spelen. Als ik verkozen word en er is nog geen regering, zal ik die ploeg opstellen.”

Uw politieke poulain Francesco Vanderjeugd is alvast een van uw tegenstanders. Hij zei: ‘Het zou pijn doen als Tommelein zich kandidaat stelt, wetende dat ik kandidaat ben.’

“Ik heb de voorbije maanden veel gesprekken gehad met Francesco. Hij weet heel goed dat ik me kandidaat zal stellen. Ik neem mijn eigen beslissingen. Ik kon ook gehoopt hebben dat hij geen gooi deed naar het voorzitterschap. Hij kon zeggen: mijn mentor toont interesse en ik steun hem.”

Nu weten de leden nog niet in welke richting de kandidaat-voorzitter de partij duwt.

“Weet u wat mijn voorkeurscoalitie was? Zweeds. Hebben we daar in alles kunnen realiseren? Bijlange niet! Maar als die coalitie niet kan, moeten we ons dan weghouden van alle andere? Dat vind ik niet. En als we zeggen dat we alleen met die of die partij ons programma kunnen uitvoeren, gaan we niet uit van onze eigen sterkte en van het liberalisme. Dan gaan we uit van de sterkte van anderen. Wij moeten een paar essentiële zaken in het regeerakkoord krijgen. Maar als we inhoudelijk niet kunnen wegen op een federale regering, dan is de oppositie ook een optie.”