Het Brits Lagerhuis heeft de Withdrawal Agreement Bill van premier Boris Johnson met een ruime meerderheid goedgekeurd. Die brexitwet voorziet dat het Verenigd Koninkrijk ten laatste op 31 januari 2020 de EU verlaat.
358 parlementsleden stemden voor, 234 tegen.
Dat de wet in tweede lezing zonder veel kleerscheuren zou goedgekeurd worden, werd verwacht. Sinds de recente verkiezingen beschikken de Tories over een comfortabele meerderheid van 365 van de 650 parlementsleden.
De brexitwet wordt nu verder in detail behandeld door zowel het Lagerhuis als het Hogerhuis.
De herverkozen premier Boris Johnson had vrijdag zijn plannen in het parlement verdedigd, oppositieleider Jeremy Corbyn (Labour) had opgeroepen tegen te stemmen in afwachting van ‘een betere en billijkere’ manier om de EU te verlaten.
Voor de verkiezingen van vorige week donderdag had het parlement enkel in eerste lezing de brexitplannnen. goedgekeurd.
Als het akkoord definitief is goedgekeurd, moet ook het Europees Parlement het nog bekrachtigen.
Vanaf 1 februari zouden de Britten dan verdwijnen uit de Europese instellingen, maar het land heeft nog tot eind 2020 toegang tot de Europese eenheidsmarkt en de douane-unie. In die overgangsperiode moeten de Britten dan ook de bijhorende Europese regels blijven respecteren, en hun bijdrage aan de begroting storten. De Withdrawal Agreement Bill sluit een mogelijke verlenging van die overgangsperiode met één of twee jaar uit. Dat betekent dus dat Britten en Europeanen vanaf februari welgeteld elf maanden tijd hebben om een akkoord over de toekomstige handelsrelaties te bereiken.
‘Ambitieus’
In het Lagerhuis sprak Johnson vrijdag over ‘een ambitieus vrijhandelsakkoord’, maar ‘zonder aanpassing aan Europese regels’. De vraag is in hoeverre beide doelstellingen met elkaar te verzoenen zijn. De Europeanen zijn immers zeer beducht voor oneerlijke concurrentie aan de andere kant van het Kanaal en maken het ambitieniveau van een handelsakkoord afhankelijk van de mate waarin de Britten hun normen op domeinen als milieu en werknemersrechten willen blijven afstemmen op de Europese. Zo beklemtoonde Europees president Charles Michel in een reactie op de stemming in Londen opnieuw dat ‘een gelijk speelveld een must blijft voor eender welke toekomstige relatie’.
De achterdocht van de Britse linkerzijde blijft alvast groot. Om het vorige parlement te overtuigen om de WAB te steunen, had Johnson bijvoorbeeld beloftes over de versterking van de rechten van werknemers gemaakt, maar die zijn nu verdwenen uit de tekst. De regering stelt nu dat het die kwestie in aparte wetgeving zal aanpakken, maar de vakbondskoepel TUC vreest niettemin voor een verslechtering van de arbeidsomstandigheden.
