Onze redactie selecteert: de beste boeken van het jaar

Eerst het afschrikwekkende: een klepper van 1.269 pagina’s. Dat zich dan ook nog eens afspeelt in het voor ons onbekende Georgië. Maar Haratischwili doet vooral denken aan het allerbeste van Gabriel Garcia Marquez of Isabelle Allende. Een sprookjesachtig familie-epos dat zes generaties omspant. Waar ondanks de harde realiteit een magisch chocoladerecept centraal staat.

Dimitri Antonissen, hoofdredacteur

Een prachtige conclusie voor Elio en Oliver, het koppel uit André Acimans bejubelde doorbraakroman ‘Call me by your name’ (‘Noem me bij jouw naam’). In dit even lyrische als filosofische vervolg voeren de intussen 20 jaar oudere personages opnieuw memorabele gesprekken over literatuur vs muziek en ratio vs verlangen: “Tijd is altijd de prijs die we betalen voor het leven dat we niet leefden.” Intellectuele boksmatchen die nooit verzanden in pretentie, omdat Aciman de emotionele dynamiek tussen z’n personages prioriteit geeft.

Jelle Brans, nieuwsmanager 

Die blauwe reiger op je looppad door het Rivierenhof in Deurne lukt nog nét. Of was het toch een kraanvogel? ‘De slimste vogelgids’ van expert Jan Rodts geeft uitsluitsel. Lastiger is het met de wilde eend en de slobeend, maar ook dát onderscheid vind je in amper twee oogopslagen terug in dit praktische standaardwerk. Het bevat alle 192 broedvogels van België en Nederland, handig gerangschikt volgens hun grootte. Je krijgt beknopt en overzichtelijk alles wat je moet weten, met telkens twee prachtige foto’s. Bonus voor op vakantie: de Franse, Engelse en Duitse benaming van de vogels. 

Joeri Vlemings, online redacteur

Als u zich dit jaar nog één (muzikale) autobiografie aanschaft, laat het dan deze zijn. Elton John beschrijft met evenveel flair als humor zijn boeiende leven - van zijn ongelukkige jeugd en zijn succesvolle carrière, tot zijn drugs- en seksverslavingen. Daarbij richt hij zijn kritische pijlen met evenveel gemak op zijn collega’s als op zichzelf - of kent u veel muzikanten die nonchalant toegeven dat ze ooit met pamper op het podium stonden uit schrik om zichzelf te bevuilen? 

Silke Denissen, showbizzredacteur HLN

Omdat in boekenlijstjes vaak geïllustreerde werken worden vergeten: ‘De Serres van Mendel’. Een schitterend verhaal dat ontstond tussen de fauna en flora van de plantentuin van Meise en verder rijpte in Zweden. Een verhaal over sterrenhemels en donkere kelders, over varens en vlammen, en over een onwaarschijnlijke vriendschap. Liefdevol geschreven door Kirstin Vanlierde, prachtig geïllustreerd door Jurgen Walschot. Een pareltje dat nogmaals bevestigt dat prentenboeken niet enkel voor kinderen zijn.

Elise Biebaut, infograficus Het Laatste Nieuws

In ragfijne taal neemt Robbert Welagen je mee naar een thermaalbad in Boedapest, waar een man wacht op een vrouw, Antoinette. Jaren geleden hebben de twee afgesproken om elkaar hier vandaag te ontmoeten. Omdat Antoinette niet komt opdagen, bezoekt de man het thermaalbad. Terwijl hij zich overgeeft aan de rituelen van het badhuis, denkt hij terug aan zijn jaren met Antoinette. In zijn verstilde, melancholische stijl vertelt Welagen het breekbare verhaal van een dubbel gemis. Een juweeltje.

Ielse Broeksteeg, online nachtredacteur

Het is niet zo grappig als ‘De laatkomer’ en het grijpt niet zo naar de keel als ‘Kaddisj voor een kut’ maar het nieuwste boek van Dimitri Verhulst heeft wel alles wat voor mij Verhulst tot beste Vlaamse schrijver van het moment maakt. Heel herkenbare hoekige personages, onovertroffen speelse zinnen, intelligente humor en een verhaal dat soms dreigend dicht komt. Mattis besluit zijn huis, gelegen op het einde van de wereld aan een meer, te verkopen. Maar dat plan wordt opgeborgen wanneer hij weduwe Elma leert kennen.

Frederik De Swaef, hoofdredacteur HLN in de buurt

‘Elke ochtend de zee’ is met 144 pagina’s een kort boek, maar het blijft lang nazinderen en zet aan tot nadenken over het leven. Het boek begint aan een klif in de middle of nowhere in Wales, waar een vrouw reflecteert over... het leven. Gedurende het hele verhaal denkt ze na over haar verleden na het overlijden van haar man. De zee, de golven en de kliffen worden daarbij als metaforen gebruikt. Neen, het is geen boek om vrolijk van te worden, wel een prachtig en poëtisch verhaal boordevol wondermooie zinnen en beeldspraak.

Lennert Hoedaert, online journalist HLN.be

Ik dacht dat ik alles wist over Nora Monsecour. Per slot van rekening had ik haar verhaal ooit voor het eerst opgeschreven, meer dan een decennium geleden. Ik was nadien ook altijd contact blijven houden met haar ouders. Bij de release van ‘Girl’ sprak ik opnieuw en uitgebreid met Nora zelf. Om maar te zeggen: mijn voorkennis was stevig toen ik aan dit boek begon. En toch heb ik het in één ruk uitgelezen. NINA-collega Anke Michiels hielp Nora bij het schrijven en het resultaat is ronduit indrukwekkend. Sommige hoofdstukken komen aan als mokerslagen, andere schetsen vooral de liefdevolle omgeving waarin Nora de weg naar zichzelf vond. Voor wie op zoek is naar inspiratie om welke drempel dan ook te overwinnen: deze jongedame levert ze per strekkende meter.

Dietert Bernaers, reporter Het Laatste Nieuws

In 2017 moest Uber-oprichter Travis Kalanick opstappen als CEO, omdat er geen einde kwam aan de stroom schandalen. Mike Isaac van The New York Times was één van de journalisten die onthulde wat er allemaal misliep bij de start-up. ‘De strijd om Uber’ gebruikt die verslaggeving in combinatie met een biografie van Kalanick om het verhaal van het ooit beloftevolle Uber te vertellen. Pagina na pagina las ik dat met steeds groter wordende verbazing. Perfect materiaal voor de ‘Wolf of Wall Street’-achtige televisiereeks, die werd aangekondigd nog geen maand na de start van de verkoop van het boek.

Yorick Dupon, social media editor

The robots are coming. De Britse schrijver Ian McEwan sleurt je mee in het leven van de werkloze Charlie, die verliefd is op Miranda, een intelligente studente die een donker geheim met zich mee draagt. Wat alles nog een tikje complexer maakt, is dat Charlie net de mensachtige robot Adam gekocht heeft. Een driehoeksrelatie is geboren. Met een wildwaterbaan aan plotwendingen - zie ook ‘De cementen tuin’ en ‘Solar’ - werpt McEwan de lezer een aantal prangende ethische vragen over artificiële intelligentie en bewustzijn voor de voeten. Met glansrollen voor Alan Turing en Margaret Thatcher.

Haitse Nelis, eindredacteur regio HLN.be en Het Laatste Nieuws

Handig en inspirerend boekje in tijden van slechte PISA-cijfers. Maar ook nog veel meer. “Omdat de vooruitgang niet daar te vinden is waar men denkt.” 

Erwin Verhoeven, journalist Het Laatste Nieuws

Geen man, dat titelpersonage in Sigrid Nunez’ met de National Book Award bekroonde ‘De vriend’, wel een boekminnende Deense dog van 81 kilo. Onverwacht wees na de zelfmoord van zijn baasje, belandt loebas Apollo in de krappe New Yorkse flat van de naamloze vertelster. “Geef mij maar een huisdier dat het ook zonder mij kan redden”, zucht de cat lady aanvankelijk, maar toch bloeit een mooie, onverwachte band tussen de treurende vrouw en hond. Plotgewijs heeft ‘De vriend’ weinig om het lijf, maar Nunez schiet recht naar het hart (én geregeld ook naar de lachspieren) met haar onsentimentele maar o zo rake beschouwingen over verlies, rouwen, vriendschap, dierenliefde en het schrijversvak.

Caroline De Ruyck, freelance journalist en recensent voor Het Laatste Nieuws

Confronterend, ontroerend, kwetsbaar... Alhoewel mijn ma ondertussen al vijf jaar in dezelfde omstandigheden gestorven was, leek het alsof het pas gisteren was na de lectuur van ‘Zo donker buiten’. Gewezen collega Marnix beschrijft eerlijk en gevoelig hoe zijn moeder langzaam voortschrijdt in het rijk der nevelen en het onafwendbare tegemoet gaat. Erg herkenbaar voor wie hetzelfde meemaakte. En net als Marnix te beseffen... moeders horen niet te sterven.

Philippe Moerman, verantwoordelijke freelancersbeheer HLN

“Wie zich niet alles herinnert wat hij wil vergeten, loopt het risico dat hij bepaalde zaken vergeet te vergeten.” De zin pakt je koudweg, vroeg in het 552 pagina’s tellende boek. Hij blijft aan je plakken, kruipt in je hoofd en draait er rondjes. Omdat de woorden raken daar waar het pijn doet, de plek waar groot verdriet - soms al jaren - wacht om verwerkt te worden. In een in verval geraakt illuster hotel probeert de schrijver het verlies van zijn grootse liefde van zich af te schrijven. De reconstructie van zijn eindig verhaal met de Italiaanse schone Clio neemt je mee op reis van Genua naar Venetië en Malta, doorheen de ruïnes van het oude Europa. En confronteert je met je eigen onverwerkte chagrin.

Isabelle Vandenberghe, chef weekendbijlagen Het Laatste Nieuws