We hebben nog een paar dagen in het 'oude' jaar te gaan, tijd dus voor een jaaroverzicht, als uw vaste columniste vind ik dit mijn plicht. Wat u nóg niet wist?

Toen in januari de haas de ezel voorbijstak, had ook ik last van een winterdip. Na de verbouwing was het buiten een zooitje modder en binnen was er geen vijsje meer vast te draaien. Dus draaide ik rondjes in mijn eigen stekje.Och ja, het jaar pruttelde op gang. En de kookpotten deden dat ook. Ik stak de vlam al eens in de pan als er bezoek was, toverde vers gebak op tafel, want na de kookplaat heb ik ook ovenknoppen leren bedienen. Al bleek de verjaardagsgateau geen succes. Ondertussen heb ik een Kenwood 'geërfd' en draai ik er liters beslag in, ik rij mijn gebak rond op het werk, de redactie... Maar ruilde de personenweegschaal in voor een keukenweegschaal, alleen de ingrediënten weeg ik nog. Mezelf liever niet.

Ondertussen kwam de buitenafwerking op dreef, van voegen tot grasmatten, nooit ben ik zo blij geweest met de verandering van uitzicht. Ik bracht uren door in plantencentra, om het huis binnen en buiten wat op te fleuren. Ja, ik hou van kleuren en geuren, mijn adres is gekend bij de redactie, mocht het u inspireren (grapje hé). Gras rijden lukt nog steeds niet zelf, maar wie weet brengt 2020 de oplossing!

Ik deed ook datgene wat ik mezelf nooit zag doen: carnaval vieren! In de studio van Radio Benelux én in een stoet. Laag over laag ingeduffeld met thermische shirts en leggings ten spijt, na een hete douche lag ik nog als een ijsblokje te rillen in bed. Maar ik heb het gedaan. Eén keer en waarschijnlijk nooit meer. Streepje door de bucketlist.Net zo uniek was het moment dat de vreemde man die me de roltrap deed nemen met rolstoel en al. Elke roltrap mijmer ik terug, maar het zal bij die ene keer blijven.

Niks is onverwoestbaar, dat bleek bij de Notre Dame maar dat telt ook voor mij: Drie dagen bekomen van Zeeland en nee dat lag niet aan een indigestie na 3,5kg mosselen. Evenveel na Rammstein en Pukkelpop. Paal op Stelten werd een overlevingstocht met hazenslaapjes tussendoor, dankzij een begripvolle 'werkgever'. Ik hoop er nog een paar jaar bij te mogen doen alvast! Het podium van Tomorrowland zien, was een middag (!) vol straffe impressies om de volgende dag zo stikdood te zijn dat ik in het plonsbadje in slaap viel, hoofd op de betonnen voet van de parasol, ja maar goed dat u het niet zag...

Maar ik bleef genieten, van de babbel met de hulpvaardige limburg.netters, of zoals afgelopen week: een gesprek in de paskamers van een winkel. Zelfs toen mijn pink omgekeerd had gestaan, bleef ik rollen, behalve door Hasselt. Ik vond nieuwe uitdagingen, sloot oude hoofdstukken af, las met plezier Radio Cachot en vond nieuwe likeur uit, die goed besteld werd door u. Maar de inspiratie is nog lang niet op! Dankzij u lezers, dus neem ik u graag mee door 2020! Een jaar waarin ik u als lezer het allerbeste toewens!