Waarom ‘Cats’ een vogel voor de kat is

Annie, Hello, Dolly! of West Side Story. Allen waren het eerst Broadway-musicals die het pas later ook goed deden op het witte doek. Dat kan dus geen reden zijn waarom de kerstfilm van 2019 al verguisd werd nog voor iemand hem zag.

Het begon deze zomer, toen Universal de eerste trailer loste voor haar verfilming van Cats. Regisseur Tom Hooper kondigde het aan als een ‘digitale-vacht-technologie’, waarmee zijn team de “meest perfecte bedekking van vacht” wist te creëren. Alleen, toen zijn katten werden onthuld, was het publiek minder overtuigd. Zij zagen een griezelige samensmelting van de menselijke gezichten van de acteurs in een harig, katachtig lichaam. Denk aan die lollige filters op Instagram, waarmee u uw gelaat in het lijf van een dier kan monteren. Dat ziet er zelden goed uit. Zo ook de bewuste trailer. Waar liep het dan mis?

Musicalheaven

Om te beginnen waren er slechts twee logische manieren om deze musical anno 2019 aan te pakken. Ofwel werd het een soort grootse captatie van de podiumversie van Andrew Lloyd Webber, met acteurs in kattenpakken die rechtop lopen als mens, maar zich volgens de regels van hun eigen gestel soms gedroegen als poezen. Zo werd Cats in 1998 al eens verfilmd, als pure recht-op-video captatie van de theatershow, dus die piste lag allicht nooit op tafel.

Daarnaast is er computer-generated imagery (CGI), de computertechnologie die het afgelopen decennium reuzenstappen heeft gezet, met afgelopen zomer nog de remake van de tekenfilm/musical The Lion King. Dat werd geen live action-versie, er werden zelfs nul echte dieren gebruikt. In plaats daarvan werden ze fotorealistisch geanimeerd. Een terechte opmerking daarbij was dat de vaak cartoonekse expressies van Simba, Timon of Pumbaa zo wegbleven. Een echt (uitziend) dier trekt immers geen smoelen en rolt niet met de ogen.

Was Cats in zo’n CGI-jasje gestopt, waren de opmerkingen vast dezelfde. De film had zich dan duidelijk kunnen onderscheiden van de Broadway-versie door de katten gewoon katten te laten zijn die niet rechtop lopen, maar gewoon hun eigen pluizige zelve zijn. Het zou er allicht schattig uitzien, net als baby Simba in The Lion King. Maar het ontbreken van emoties in het gezicht werkt wat nefast in een genre waarin die verder nog enkel in het gezang gestopt kunnen worden.

Waarschijnlijk vond Universal dat de nieuwe adaptatie van deze publieksfavoriet echte cinema moest worden. Daarom trok de filmmaatschappij regisseur Tom Hooper aan, die eerder Oscar-favorieten als The King’s Speech, The Danish Girl en – ook een musical – Les Misérables met Hugh Jackman als Jean Valjean tot een goed einde had gebracht. Een match made in musicalheaven. Althans op papier.

Harige boezem van Taylor Swift 

Uiteindelijk koos Hooper voor een nieuwe technologie, die manieren één en twee combineert. Ook zijn Cats is opgevat als menselijke acteurs in een kattenpak op het podium. Alleen is dat kostuum niet uitgezocht door de rekwisietenafdeling, maar komt het uit de computer van de animatoren. Grosso modo behielden zij de mimiek en de lichamelijke bewegingen uit de acteerprestaties. Maar de kostumering werd achteraf ingekleurd, met een waanzinnige techniek die acteurs als Idris Elba, James Corden, Jason Derulo en Judi Dench een dikke laag realistische kattenvacht geeft. En vreemd genoeg, Taylor Swift ook een opvallend menselijke, doch harige boezem voor een krolse kattin. Allesbehalve sexy.

Ook heel 2019: zodra een studio de eerste beelden van zo’n veelbesproken film lost, staat het alwetende internet meteen klaar met een mening. “Hoe moet ik vanavond naar huis gaan en mijn kat in de ogen kijken?”, schreef een misnoegde kijker van de trailer op Twitter. Iemand anders: “Heeft Tom Hooper dit geregisseerd? Is hij geestelijk ziek, of zo?” En een ander merkte op dat de trailer veel weg had van die huiveringwekkende meme die in 2011 viraal ging, waarbij het gezicht van acteur Nicolas Cage op dat van een poes werd gemonteerd. Een truc die vandaag in elke telefoon zit, denk aan de eerder vernoemde Instagram-filters.

Een gelijkaardige opschudding hebben we dit jaar nog gezien, met de trailer van Sonic the Hedgehog, een film gebaseerd op de gelijknamige videogame. Ook toen waren fans niet te spreken over zijn uiterlijk, ze noemden hem een lelijk gedrocht. Iets wat bij studio Paramount en gamefabrikant Sega niet in dovemansoren is gevallen. “Wij zullen alles doen om de beste versie van dit personage te maken, we proberen het dus te fixen”, klonk het meteen. En vorige maand kwam al een versie 2.0, tot grote tevredenheid van het online volk.

Om het publiek nu altijd het laatste woord te geven, is niet het beste idee. Vorige week nog kreeg Star Wars-sluitstuk Episode IX: The Rise of Skywalker de kritiek dat het te veel rekening had gehouden met de mening van het publiek, die de voorlaatste film maar matig lustte. Maar in het geval van Cats had Hollywood beter geluisterd. Deze zingende katten zijn zo beangstigend, dat de film jammer genoeg bij voorbaat een vogel voor de kat is.

Vanaf 25/12 in de bioscoop.