Mediajaar 2019: ‘Waarom werkt Gert Verhulst zo hard? Hij is toch al rijk genoeg?’

Januari

We beginnen met goed nieuws: Eigen kweek en Reizen Waes, de best bekeken programma’s van 2019, scoren allebei rond de 1,8 miljoen kijkers en bewijzen dat Vlaamse televisie nog lang niet dood is.

Van Herreweghe: “Sterker nog, op sommige avonden halen de drie grote zenders in primetime elk 900.000 kijkers. Dat zijn héél veel mensen. Het kijkgedrag verandert wel en het aandeel van uitgesteld kijken, Netflix of YouTube wordt steeds groter, maar de goesting om geëntertaind te worden via tv is nog altijd erg groot.”

En om samen voor de buis te zitten, zeker op zondagavond.

Van Herreweghe: “Die avond associëren we traditioneel met allemaal samen tv-kijken, en zoals de meeste tradities moeten we die proberen te behouden, zolang ze niemand schofferen. (lacht) Niet alleen Eén, maar ook de andere zenders zetten nu op die avond in: denk aan De mol of Dancing with the Stars op VIER, en aan Make Belgium Great Again op VTM.”

Ook in januari: Hanne danst op Canvas, waarin Journaal-anker Hanne Decoutere haar ballerinadroom najaagt. Hebben jullie een droom waar een programma over te maken valt?

Kharmach: “Kamal valt af. (lacht) Nee, grapje. Kamal rapt lijkt me wel iets: een rapplaat opnemen, dat zou ik nog willen doen.”

Van Herreweghe: “Het publiek is er ook voor te vinden: urban wordt steeds groter, zeker Nederlandstalige urban.”

Kharmach: “Jongeren zijn opgegroeid in een geglobaliseerde wereld vol invloeden uit de VS, maar tegelijkertijd willen ze zichzelf herkennen in de artiesten naar wie ze luisteren. Dat is ook de reden waarom Vlaamse televisie alleen maar relevanter wordt: we willen onszelf zien op het scherm. Kijk naar Eigen kweek: het verhaal over drugs dealen heeft een internationale insteek, maar tegelijk is het programma typisch Vlaams.”

Is er iets wat jij zou willen leren op kosten van de belastingbetaler, Steven?

Van Herreweghe: “(lacht) Nee, wat ik op tv doe, sluit naadloos aan bij wat ik graag doe. Er is geen uitstekende operazanger aan mij verloren gegaan.

“Ik ben wel fan van televisie waarin mensen zichzelf overstijgen, of het nu Hanne danst of Belgium’s Got Talent is. Ik vind dat ontroerend. Maar er schuilt ook een gevaar in. Vroeger werd iemand geboren als boerenzoon en stierf hij als boer, nu leven we in een tijd waarin je alles kunt worden. Maar als je niet het hoogst haalbare nastreeft, zou er iets mis zijn met jou. Dat soort programma’s geeft de boodschap dat je nóg straffere dingen kunt bereiken, als je maar hard genoeg je best doet. Moet dat echt?”

Begin januari schrijft Rudi Vranckx op Twitter: ‘Ik heb jarenlang niemand geblokkeerd, maar zo kan het niet verder. Wie het niet kan laten om te beledigen, wordt geblockt. Het gif moet er écht uit.’ Herkenbaar?

Van Herreweghe: “Bij mij valt het mee, ik ben ook niet zo’n polariserende figuur als Rudi. Maar ik herken het wel. Lang leve de technologische democratie, maar ergens onderweg zijn we vergeten om aan die stroom van meningen ook normen en waarden vast te hangen.”

Kharmach: “Ik gebruik Twitter vooral om mopjes uit te testen, voor het overige ben ik er niet zo’n fan van. Het is alsof je in een groot flatgebouw woont waar iedereen zich met iedereen moeit, maar niemand weet nog wat er buiten gebeurt. Ik stoor me er ook aan dat elke mening er even zwaar weegt. Het enige criterium is dat je kunt typen. En dan nog. (lacht)”

Van Herreweghe: “Rudi is ook een vaandeldrager van de nuance: ik snap dat er dan een moment komt waarop je er genoeg van hebt.”

Kharmach: “De enige uitzondering zijn politici. Ik vind het belachelijk dat zij mensen blocken: voor een politicus is het net essentieel dat je met andere meningen wordt geconfronteerd.”

Februari

Dertig jaar jong op 1 februari: VTM. Hebben jullie meegevierd?

Van Herreweghe: “Ik heb de verjaardagsshow met veel plezier bekeken. Het was tegelijk een archiefprogramma en een awarduitreiking: mijn twee grootste passies. (lacht) Ik geef ook eerlijk toe dat ik er graag kom. Als ik panellid ben in Beste kijkers, word ik altijd blij als ik het VTM-gebouw binnenstap. Het ziet er helemaal uit zoals ik mij als kind de showbizz voorstelde: alleen maar mooie mensen, en veel glitter en glamour.”

Kharmach: “Als je bij de VRT binnenkomt, krijg je vooral zin om boekhouder te worden. (lacht)”

Van Herreweghe: “Ik werk al sinds mijn negentiende voor de openbare omroep – ik ben er tussendoor wel een keer weggegaan, maar zoals in elk goed huishouden ook teruggekeerd – en het is er toch anders. Vorige week deed mijn badge het weer niet, en dan moet je zestien afdelingen bellen en een hoop formulieren invullen om binnen te raken. Het blijft een overheidsbedrijf.”

Kharmach: “De gebouwen zien eruit als de programma’s. Bij VTM is alles flitsend, leuk en cool. Bij de VRT hangt er een sfeer van ‘Zorg jij maar eerst dat je je werk goed doet’. (tegen Steven) Wist jij trouwens dat ze bij VTM sinterklaasfeestjes houden?”

Van Herreweghe: “Ik vermoedde al zoiets.”

Kharmach: “Bij de VRT mag je al blij zijn dat er op de redactie een mand met mandarijntjes staat. (lacht) Maar eerlijk is eerlijk: een winterfeest hebben ze wel.”

Van Herreweghe: “In de verjaardagsshow van VTM miste ik wel de geschiedschrijving. Er was veel aandacht voor programma’s en gezichten van de afgelopen jaren, maar het leek alsof de eerste vijfentwintig jaar nauwelijks hadden bestaan. De invloed van VTM in die beginjaren is nochtans niet te onderschatten. Vóór de komst van VTM was televisie beige en bruin, pas daarna was er heel veel kleur. Je zag overal VTM-stickers op auto’s en plots waren de Vlamingen opgedeeld in twee kampen. Mensen die je bij de BRT nooit op het scherm zag, tenzij ergens op de achtergrond in het publiek in een muziekspecial in Bellewaerde, deden plotseling mee aan spelprogramma’s. Wat je in 1989 in Rad van fortuin kon winnen, zegt ook iets over het Vlaanderen van toen: ik vond het als kind ongelooflijk dat je met een hifiketen én een droogmachine naar huis kon gaan.”

Heb je Studio Tarara gezien, de VTM-reeks die zich tegoed deed aan die beginjaren?

Van Herreweghe: “(knikt) Ik vraag me af wat de nostalgische VTM-kijker, die is opgegroeid met de programma’s waar de reeks naar verwees, ervan vond. Coke snuiven op het rad van fortuin, voor sommige mensen staat dat vast gelijk aan godslastering. (lacht)”

Op de radio wordt Studio Brussel opnieuw gelanceerd. Jij hebt er begin jaren 2000 gewerkt, Steven: heb je er nog steeds een band mee?

Van Herreweghe: “Absoluut. Ik ben in de jaren 80 opgegroeid met Studio Brussel, en met stemmen als die van pakweg Peter Verhulst. Ik voel nog altijd veel verwantschap.”

Luc Janssen heeft in februari afscheid genomen van de radio.

Van Herreweghe: “Ik heb hem altijd graag gehoord. Hij werd ook interessanter naarmate hij ouder werd. Je kon hem niet in een hokje plaatsen: in deze overgeformatteerde wereld paste hij nergens in. Hij was de oude punker in het mainstreamlandschap.”

Maart

In Twee tot de zesde macht debuteert Jeroen Meus als quizmaster, na de ophef rond Bart De Pauw.

Van Herreweghe: “Ik had al een aflevering als panellid meegemaakt vóór het op tv kwam, dus ik heb alles vanaf de eerste rij gezien. Jeroen heeft heel hard gewerkt om die quiz te presenteren, misschien zelfs té hard. Zijn kracht is net zijn naturel en zijn authenticiteit, en die vond ik wat ontbreken in Twee tot de zesde macht. Ik heb het hem ook gezegd, omdat ik het herkende: ten tijde van De pappenheimers heb ik me daar zelf aan bezondigd.”

Hebben jullie Therapie op Canvas gezien?

Kharmach: “Een paar afleveringen maar, want ik vond het te heftig. Ik voelde zo hard mee met de getuigen dat ik er niet van kon slapen. Maar ik ben wel blij dat het is gemaakt: ik hoop dat het mensen ertoe kan aanzetten om zelf hulp te zoeken. Het is absurd dat psychologische problemen nog altijd een taboe zijn in Vlaanderen, ook op tv. We moeten meer doen om psychische problemen bespreekbaar te maken. Ik ben daarom ook een grote fan van Rode Neuzen Dag op VTM.”

April

In april maakt Gert Verhulst bekend dat hij stopt met Samson & Gert. Zijn jullie de klap al te boven?

Van Herreweghe: “Het zat eraan te komen, toch? Hij speelde dat personage alleen nog in de kerstshows, op tv was hij al lang niet meer te zien. Ik heb kinderen van vijf en zeven jaar: voor hen is dat geen deel van hun leven meer.”

Stond je te kijken van de emotionele reacties?

Van Herreweghe: “Neen. Een paar jaar geleden presenteerde ik de shows rond twintig jaar Ketnet in het Sportpaleis: daar heb ik gezien hoe hevig twintigers, dertigers en veertigers kunnen zijn. Het hoogtepunt van die avonden waren ook de liedjes van Samson & Gert: die werden van begin tot eind luidkeels meegezongen. De geluidsman zei me achteraf: ‘Dat was de eerste keer dat het hier zo luid tekeerging.’ Zelfs Metallica haalt die decibels niet. (lacht)”

Kharmach: “Waarom werkt Gert Verhulst nog zo hard? Hij is toch al rijk genoeg? Gert Late Night, De battle, Dancing with the Stars: ik word al moe van ernaar te kijken.”

Van Herreweghe: “Omdat hij het graag doet? Ik vind het wel slim van hem om zelf te stoppen. Nog eens alle registers opentrekken in een afscheidstournee en langs de grote poort naar buiten gaan: in zijn geval zou ik dat ook doen.”

Kharmach: “Beter nu voor het zielig wordt.”

Van Herreweghe: “De vraag is: zou het ooit zielig worden?”

Kharmach: “Als Gert dement wordt. (lacht) Dan spreken hij en Samson dezelfde taal.”

Van Herreweghe: “En dan moet Samson hém verbeteren. Verdorie, die kans hebben ze laten liggen. Als Gert dit leest, maakt hij volgend jaar een comeback. (lacht)”

Mei

Over afscheid gesproken: Lieven Van Gils maakt in mei zijn laatste Van Gils & gasten.

Kharmach: “Ik heb ooit nog een rubriek in die show gehad: ik ging op straat onderzoeken welke thema’s de Vlaming die dag bezighielden. Ik heb met Lieven samengewerkt op de redactie en ik kan je verzekeren dat hij een vakman is die onterecht veel bagger over zich heen heeft gekregen. Critici zeiden vaak: ‘Hij kijkt te veel naar zijn kaartjes, hij leest al zijn vragen af.’ Maar dat getuigde juist van respect. Lieven ging ervan uit dat een redacteur die dagenlang research had gedaan ook de juiste vragen zou voorbereiden, dus nam hij die over. Het is veel makkelijker om als presentator vlotte, oppervlakkige gesprekjes te brengen. Het programma heette ook Van Gils & gasten: het was een bewuste keuze om niet de presentator te laten schitteren, maar de mensen die langskwamen.”

2019 leek het jaar van de dagelijkse talkshow. Van Vandaag met Danira Boukhriss Terkessidis over Gert Late Night tot Wat een dag op VTM: elke zender wilde er één.

Van Herreweghe: “Nochtans is dat het moeilijkste tv-format. We hebben geen echte traditie op dat vlak. Er zijn ook geen honderd manieren om iets te doen rond de actualiteit, dus wordt er al snel naar de gastheer gekeken. Die moet journalistieke geloofwaardigheid en entertainment combineren, en dat kunnen niet veel mensen. Danira wel, maar ze moet de kans krijgen om in haar rol te groeien. Ik denk dat het voor Lieven ook niet altijd even makkelijk was om als sportjournalist van de nieuwsdienst zijn entertainmentkant te laten zien.”

Ook in mei: Chernobyl, de bejubelde HBO-reeks over de kernramp in de voormalige Sovjet-Unie.

Kharmach: “Ik hou van series met een geschiedkundig karakter. The Crown vind ik ook goed, maar Chernobyl was fantastisch: je kreeg inzicht in een historische gebeurtenis, én een lesje psychologie.”

Van Herreweghe: “Entertainment heeft een nieuwe invulling gekregen: tv-series helderen nu onopgeloste moorden op, of ze proberen mensen vrij te krijgen die al jaren onterecht vastzitten.”

Kharmach: “Zoals When They See Us op Netflix, over vijf tienerjongens die ten onrechte veroordeeld zijn voor verkrachting. Ik heb niet meer dan twee afleveringen kunnen uitzitten, het werd me te veel.”

Van Herreweghe: “Ik heb me nooit zo onbehaaglijk gevoeld als tijdens de eerste aflevering van Chernobyl. Wat me ook opviel: hoe makkelijk het voor een overheid was om nieuws achter te houden of te minimaliseren. Het heeft dagen geduurd voor bekend raakte dat er een kerncentrale was ontploft: dat kun je je toch niet meer voorstellen? Ik herinner me ook hoe Armand Pien op tv vertelde dat het allemaal best meeviel. Dan vraag ik me af in hoeverre ónze overheid eerlijk was.”

Kharmach: “Dat gezegd zijnde: ik ben ervan overtuigd dat we over vijftig jaar nog een reeks in dat genre zullen zien: Klimaatontkenners.”

Sinds 5 mei moet de wereld het stellen zonder Christophe Lambrecht. Hoe goed heb je hem gekend als ex-collega, Steven?

Van Herreweghe: “Niet zo heel goed, maar we kenden elkaar wel. Ik was op weg naar de Ardennen om aan mijn voorstelling De droom van Philo te werken, toen ik het telefoontje kreeg. Het is een cliché, maar op zulke momenten sta je ervan te kijken hoe iemand die allerminst een tafelspringer was, zich toch op de radar van veel mensen bevond. En het is altijd onnoemelijk erg als een jonge vader sterft, maar in dit geval was het ook een groot verlies voor de radio: zó’n stem. Ik ken zijn vrouw, en ik kan alleen maar bewonderen hoe ze de draad weer heeft opgepikt.”

Iets later maakt Karolien Debecker bekend dat ze stopt met het ochtendblok op Radio 1: de balans tussen werk en gezin zit niet goed. Ooit al hetzelfde gedacht?

Van Herreweghe: “Elke dag. (lacht) Creativiteit kun je niet plannen: het is eigen aan ons vak, vrees ik. Karolien heeft een heel verstandige beslissing genomen: anderen zouden zich waarschijnlijk in de vernieling gereden hebben omdat opgeven zogezegd een zwaktebod is. Het is één van de grote problemen van deze tijd: voor veel mensen is het voortdurend te veel.”

Kharmach: “Ik bewonder haar assertiviteit. Er had gerust wat meer aandacht mogen gaan naar haar beslissing, want ik zie erg veel mensen rondlopen die op hun tandvlees zitten. Het is taboe om dat toe te geven in een wereld die zo hypercompetitief is als die van de televisie. Zelf voel ik het ook vaak. Meer dan ‘Goed!’ kan ik niet meer zeggen als mijn vrouw me na een werkdag vraagt hoe het is geweest. Werk moet een mens versterken, niet vernietigen.”

Juni

In juni wordt de hashtag #allemaalvanbelang gelanceerd als reactie op het verkiezingsresultaat van Vlaams Belang. Kamal, jij hebt je toen aardig druk gemaakt.

Kharmach: “Ik was boos op politici die de hashtag gebruikten om zichzelf te profileren. Het begon als een emotionele uiting van solidariteit, maar al snel werd ze gekaapt door partijen die tot dan het beleid hadden uitgestippeld. Die politici hebben de discriminatie op de huurmarkt en de arbeidsmarkt jarenlang niet aangepakt, en nu willen ze even van de publieke verontwaardiging profiteren om zichzelf te profileren tegenover extreemrechts. De proteststemmen die Vlaams Belang heeft gesprokkeld, waren wel tegen hén, hè. Ik weiger nog altijd te geloven dat één op de vijf Vlamingen echt een racist is.”

Juli en augustus

In Humo vindt Bruno Wyndaele de zomerprogrammatie nog magerder dan gewoonlijk. De besparingen nekken de sector, zegt hij. Merken jullie daar iets van?

Van Herreweghe: “Zeker. Toen VIER in 2012 begon, ging overal de geldkraan open, maar die tijd is voorbij. Besparingen bij de VRT zijn wel van alle tijden: in het archief heb ik beelden gezien uit de jaren 70, toen BRT-personeelsleden op straat kwamen tegen aangekondigde besparingen.”

Kharmach: “Maar nu is het toch drastisch. Je zíét het ook aan het aanbod op tv.”

Van Herreweghe: “De zenders herhalen heel veel programma’s, en niet alleen in de zomermaanden. Natuurlijk is dat erg. In Vlaanderen hebben we de afgelopen jaren heel sterke programma’s gemaakt, maar de vinger gaat nu op de knip. Optimistisch als ik ben, probeer ik er het goede van in te zien. Als tv-maker moet je nu écht goed zijn om nog aan de bak te komen, wat voor de kijkers alleen maar winst is. Ik heb vroeger veel dingen gezien waarvan ik dacht: wie betaalt dit? En weet iemand dat dit uitgezonden wordt?”

Kharmach: “Maar zullen er nu niet vooral veilige keuzes gemaakt worden?”

Van Herreweghe: “Dat zie je nu al bij de commerciële zenders: daar is de reflex groter om formats te brengen die elders al succesvol zijn.”

Kharmach: “Ik vraag het omdat ik zelf een probeersel van de VRT ben: ik ben het gevolg van wat er gebeurt als een zender geld over heeft om te investeren. Dan krijgen jonge mensen kansen, net als productiehuizen die iets willen proberen wat minder voor de hand ligt. Vindingrijkheid en genialiteit ontstaan net uit leegte en ruimte.”

September

In het najaar is er met Dancing with the Stars en Beat VTM keuze te over voor wie BV’s een uitdaging wil zien aangaan.

Kharmach: “Ze hebben mij gevraagd voor Dancing with the Stars, maar ik heb er het lichaam niet voor. Dat wilde ik de kijkers besparen. (lacht) Ik vond Julie Vermeire wel straf. En de commotie rond Viktor Verhulst, die niet de beste danser was, maar wel altijd de aflevering overleefde. Mensen wilden zelfs petities starten om hem naar huis te sturen. (lacht) Ocharme, die jongen. Ik vind hem wel een lieve gast, mag ik dat zeggen?”

Van Herreweghe: “Ik zou wellicht vriendelijk bedankt hebben als ze me hadden gevraagd. Ik ben geen meerwaarde in zulke programma’s. Maar Dancing with the Stars heeft wel één van de sterkste tv-momenten van het jaar opgeleverd: toen Viktor Verhulst de scheiding van zijn ouders in een dans verwerkte, en zijn eigen vader dat als presentator moest aankondigen. Een straf verhaal, dat bijna toevallig kwam binnenfietsen in zo’n strak format. En toen brak de jury tijdens de beoordeling. Daar kon je een documentaire over maken: wat heeft zich op dat moment in de hoofden van de juryleden afgespeeld?”

In Belgium’s Got Talent vervangt Jens Dendoncker met verve Niels Destadsbader in de jury. Ook in Hoe zal ik het zeggen? blijft hij een onwaarschijnlijke, maar doeltreffende presentator.

Van Herreweghe: “Hoe zal ik het zeggen? vind ik heel goed. Er wordt te weinig gedroomd op tv: het lijkt tegenwoordig het voorrecht van reclame om dromen te verkopen. Hoe zal ik het zeggen? durft het wel aan, en Jens past daar wonderwel in.”

Kharmach: “Ik vind hem fantastisch, net omdat hij allesbehalve een stereotiepe tv-figuur is: hij is aan de gezette kant, flink behaard, eerder klein van gestalte en een beetje slonzig van voorkomen. Dat maakt hem aantrekkelijk, blijkbaar ook voor zijn lief. (lacht)”

Is hij een toonbeeld van de presentator anno 2019 die lak heeft aan zowel dictieles als styling?

Van Herreweghe: “Die trend is al een tijdje bezig. Denk maar aan Rob Vanoudenhoven. Authenticiteit is vandaag absoluut het sleutelwoord, desnoods moet je die veinzen. (lacht)

“Toen Ketnet nog in de kinderschoenen stond, heb ik eens een gesprek gehad met de taaladviseur van de VRT. Bij Ketnet werd voorzichtig gemorreld aan de strenge taaleisen van de openbare omroep, en ik moest dat verdedigen bij de adviseur. ‘Je kunt toch niet op elk moment van de dag Algemeen Nederlands spreken?’, zei ik. ‘Toch wel’, antwoordde hij. Oké, maar ik blijf ervan overtuigd dat het niet kan als je een band met je kijkers wilt creëren.”

Oktober

In oktober breekt er net geen groot volksfeest uit als de VRT bekendmaakt dat er nieuwe afleveringen van F.C. De Kampioenen komen. Wat verwacht je ervan?

Van Herreweghe: “Goeie vraag. Komen er brandend actuele thema’s aan bod? En zo ja, wie zal de transgender spelen? (lacht) Het is toch prachtig hoe de oude afleveringen mensen blijven boeien, ook kinderen. Het is erfgoed geworden dat telkens door een nieuwe generatie wordt ontdekt.”

De VRT krijgt het zwaar te verduren van de nieuwe Vlaamse regering: die moet niet alleen goedkoper televisie maken, de Vlaamse identiteit moet eindelijk versterkt worden.

Van Herreweghe: “Ik snap de regering niet: er is níéts Vlaamser dan Eén. Al sinds de jaren 50 probeert de zender een spiegel van de samenleving te zijn.”

Kharmach: “(knikt) Als je de Vlaamse identiteit wilt versterken, moet je juist de portefeuille opentrekken voor de openbare omroep. Het journaal zou ook grondwettelijk verankerd moeten worden in plaats van aangevallen: het is toch cruciaal voor de samenleving dat er een nieuwskanaal bestaat dat níét afhankelijk is van de overheid of van bedrijven, en dat kritische en objectieve journalistiek nastreeft?”

Wat vinden jullie van de kritiek dat er bij de VRT te weinig aandacht zou gaan naar meningen uit het hele politieke spectrum?

Kharmach: “Ik werk bij de VRT: ik wéét hoe nauwgezet ze proberen iedereen aan bod te laten komen.”

Van Herreweghe: “Een zender als de VRT heeft strenge regels als het op diversiteit aankomt. Voor élk programma, wat niet altijd makkelijk is voor de makers. Probeer in een archiefprogramma als Van algemeen nut maar eens iets anders te tonen dan blanke mannen in kostuum. (lacht) Ik snap wel dat sommige partijen het gevoel hebben dat ze stiefmoederlijk behandeld worden, maar zij kijken ook door hun gekleurde bril, hè. Als ze op de rooster gelegd worden in Terzake houden ze daar misschien een wrange nasmaak aan over. Maar Terzake en programma’s als De afspraak zijn maar een fractie van wat de openbare omroep is: elke dag luisteren een miljoen mensen naar Radio 2, en of je daar nu voor of tegen bent, Vlaamser dan dat vind je niet.

“Eigenlijk zouden politici meer aan tafel moeten zitten met de programmamakers. Ik las in Humo dat N-VA-kopstuk Peter De Roover zelfs geen tv heeft. Dat is toch jammer? Ik ben ervan overtuigd dat hij nieuwe inzichten zou opdoen als hij onze kant van het verhaal zou horen.”

November

Xavier Taveirne steekt eenzamen een hart onder de riem op Canvas in Eenzaam.

Kharmach: “Ik had er hetzelfde gevoel bij als bij Therapie: het kwam heel hard aan. Misschien ben ik te empathisch, maar ik voel me snel ongemakkelijk als ik tv-kijk. Met De twaalf ben ik zelfs bijna gestopt: ik kon de pijn van sommige personages niet aan.”

Van Herreweghe: “Eenzaamheid is van alle tijden, maar ik vrees dat we nog maar het begin zien. Nu speelt veel zich online af, en als je hoort dat mensen zich ontgoocheld voelen omdat hun leven in niets lijkt op wat ze op Instagram zien, moet je besluiten dat het heel makkelijk is om je eenzaam te voelen.

“Ik was er wel van uitgegaan dat het ook over Xavier Taveirne zelf zou gaan, zoals eerder in Voor de mannen. Maar het ging de hele tijd over andere mensen, en ik dacht: wanneer begint Xavier nu over zichzelf? (lacht)”

Je was niet opgelucht dat een journalist eens niet over zichzelf begon?

Kharmach: “Ik hou daar wel van, zolang er maar geen rolletje wordt gespeeld. Je hebt vandaag namelijk ook journalisten die vooral zichzelf willen tonen aan de hand van hun onderwerp.”

Van Herreweghe: “Tja, je ziet natuurlijk meteen wie graag in beeld komt en wie niet. (lacht) Maar ik vind het al bij al nog meevallen. Online is het erger – het woord ‘influencer’ vind ik bijvoorbeeld één van de beste moppen van de laatste jaren.”

In Nederland worden realityreeksen als Temptation Island en Love Island geschrapt nadat een kandidate van de datingshow De villa in beeld is aangerand en de makers niet hebben ingegrepen.

Van Herreweghe: “Ik ben een grote tegenstander van dat soort televisie, het is een hoogmis van het cynisme. Ik kan weleens cynisme smaken, maar dit is toch alle grenzen voorbij. Entertainment kan en moet scherp zijn, maar wat is het punt van iets als Temptation Island? Het argument dat die deelnemers weten waar ze aan beginnen, gaat ook niet op. Níémand kan weten waar hij aan begint: zet mij en Kamal op een eiland met een harem vrouwen en sloten drank, en na dag vier is het hek ook van de dam. Het is des mensen om dan te ontsporen, en al helemaal als de makers alleen maar daarop uit zijn. Als tv-maker zou ik niet met die verantwoordelijkheid om kunnen.”

In Make Belgium Great Again confronteerde Frances Lefebure politici onder het mom van een onschuldig fietstochtje met nabestaanden van verkeersslachtoffers?

Van Herreweghe: “Dat vond ik een slimme truc. Er is een spannend moment gecreëerd zonder dat iemand schade heeft opgelopen. Geen vuiltje aan de lucht, wat mij betreft.”

Kharmach: “Dat was één van de beste tv-momenten van het jaar. En als er één categorie niet misnoegd mag reageren, dan wel die van de politici. ‘Jullie hebben iets gezegd en het niet gedaan!’, zei Ben Weyts, die eerder had beloofd dat er niet aan de woonbonus zou worden geraakt. Ha!”

December

Tot slot nog even vooruitblikken: Steven zal in februari de uitreiking van de MIA’s presenteren.

Kharmach: “(tegen Steven) Proficiat! Ik vind dat je er het juiste profiel voor hebt.”

Van Herreweghe: “Dank u.”

Hoe zijn ze bij jou terechtgekomen als vervanger van Peter Van de Veire?

Van Herreweghe: “De organisatie had me gezien tijdens de Ketnet-shows in het Sportpaleis, en volgens hen had ik een zekere geloofwaardigheid. (lacht) Ik heb de opdracht in dank aanvaard: ik heb een grote voorliefde voor awardshows. Je kunt er slaan en zalven: mensen bekronen en tegelijk de sector in zijn hemd zetten. Dat heeft me altijd aangetrokken.”

Heb je als liefhebber van awardshows geen heimwee naar de tijden waarin Het gouden oog of De gouden Bertjes elk jaar fonkelden?

Van Herreweghe: “Of de Vlaamse Televisiesterren, worden die nog georganiseerd?”

Niemand weet het zeker.

Van Herreweghe: “Ik voel wel heimwee, ja. De symboliek trekt me ook aan. Op zo’n avond wordt planeet Showbizz geopend, en uit de kleinste krochten en gaten kruipen plots in maatpakken gestoken vedetten naar buiten. (lacht) Eén avond lang doet iedereen alsof er heel wat van afhangt. Natuurlijk is dat niet zo, maar doen alsof vind ik heel fijn.”

Kamal, met oudejaar wordt jouw conference eindelijk uitgezonden.

Kharmach: “Het is de eerste keer dat ik het gevoel heb dat iets helemaal samenvalt met wie ik ben. Dit is voor 100 procent mijn ding. Ik heb al veel mogen proberen van de VRT, maar dit plezier heb ik nog maar zelden gevoeld.”

Steven, naast jouw voorstelling ben je al aan een nieuw programma bezig?

Van Herreweghe: “Aan een aantal nieuwe programma’s, om exact te zijn. Details kan ik pas in de late lente geven, maar anders dan bij Van algemeen nut heb ik nu niet van het begin tot het einde aan de kar getrokken. Dat waren twee intense jaren, en die hebben me doen inzien dat ik er niet gelukkiger van word door van maandag tot vrijdag op een redactie te zitten, dus heb ik de controle uit handen gegeven. Angstaanjagend voor een controlefreak als ik, maar ook heel therapeutisch. Uiteindelijk is perfectionisme ook maar angst in een smoking. (lacht) Dat is het voorrecht van ouder worden. Na een tijdje kun je zeggen: ‘Dit is wat ik graag doe, en de rest kan mijn kloten kussen.’”

© Humo