Verrijzen met Kerstmis? Het kan, en Sven De Leijer bewijst het

Wat opvalt aan de schare bekende gasten van Sven De Leijer in het kerstige Vrede op aarde – iets tussen wijlen De Laatste Show en De ideale wereld, niet toevallig twee programma’s waarin Sven met glans opereerde – is dat ze zich zichtbaar instant op hun gemak voelen. Nog maar dertig seconden op de sofa neergezeten of ze beginnen al te kirren van plezier. 

In het geval van Bart Somers is dat zelfs met opengesperde mond en zich nog net niet grotesk op de uitdijende billen kletsend. Die honneurs neemt de uitbundige Hilde Crevits, na een glaasje witte wijn of twee, wel voor haar rekening. Anderen houden het beschaafder door het hoofd richting knie te buigen (Dana Winner) of door de breed opwippende mondhoeken achter een vuistje te verbergen en zo eventueel overtallig speeksel niet tot verspreiding over te laten gaan (Jef Neve). Wat schoon is, is dat de gasten even smakelijk lachen met de plaagstoten van de anderen als gewoon met zichzelf. Ziehier het grote Sven De Leijer-effect.

Ik weet het niet zeker maar ik ben er zeker van dat Sven zijn genodigden achter de schermen danig en op empathisch gepaste wijze in de watten legt. Voor mensen die de voorbije jaren uren in tv-studio’s hebben versleten als decor – klapvee dus, ook wel publiek genoemd – komt het hoogstwaarschijnlijk niet als een verrassing. Ter info: ja, er bestaan zo van die lui – ik heb me laten vertellen dat het om een kleine harde kern gaat, een beetje te vergelijken met de nog overgebleven Anderlecht-supporters maar dan anders – die tv-shows afschuimen om zo hun handengeklap ten dienste te stellen van het amusement van velen. Waarvoor veel dank. Einde info.

Van nature is Sven niet alleen van Tervuren maar dus ook een opwarmer met een lange en vooral uitstekende staat van dienst. Misschien wel een van de beste achter de schermen. Hij weet gewoon hoe hij mensen moet charmeren zodat ze zichzelf kunnen lanceren. Hoe? Door braaf, braver, braafst te plagen en liefde te vragen. Slechts een beetje maar voor zijn eigen ego; al de rest ten dienste van gasten en publiek.

Praat Sven te snel? Is de show te lang en niet echt een must voor de inhoudelijke meerwaardezoeker? Volmondig ja. En ook gaan de bekende Vlamingen dat tikkeltje te veel op in het licht gedateerde spel ‘ons kent ons’ en zijn de moppen over de naar verluidt kleine gestalte van Jan Peumans, aandoenlijk belast met de taak om awards (op zijn Limburgs uitgesproken) van het jaar uit te reiken, van de laten-we-op-dezelfde-nagel-kloppen-dan-wordt-het-op-den-duur-wel-grappig-soort. Et alors? Sven De Leijer – ook niet van de grootste trouwens – is eerder een gever dan een nemer en het is precies oprecht. Verrijzen op Kerstmis, het kan.