Pep Guardiola smeekte Vincent Kompany om nog een jaar bij Man City te blijven: “Nee, je mag niet gaan”

”Wie gaat er nu speechen? Een preek geven? Ik denk dat ze hem kunnen gebruiken bij de Verenigde Naties.” Al lachend vertelt niet alleen een gek de waarheid. Aan het woord is David Silva, de opvolger van Kompany als aanvoerder van Manchester City. Silva is een stille jongen. Serieus, lief, verlegen. Een leider met de voeten, eerder dan met de mond. Er schuilt geen straatvechter in hem.

Als je aan Kevin De Bruyne vraagt of City dit seizoen Kompany mist, haalt hij doorgaans de schouders op. De Duivel is niet het type dat stilstaat bij zaken die hem niet vooruithelpen. “Het is anders”, zegt hij dan. De verantwoordelijkheden van diens aanvoerderschap zijn verdeeld over de andere spelers in de leidersgroep van vier, van wie ook hij deel uitmaakt. De Bruyne is minder politieker dan Kompany. Naar het beeld zoals hij voetbalt: rechtuit. Minder woorden, meer daden. Van hem hoef je geen vlammende speeches of de juiste woorden op het juiste moment te verwachten. Hij neemt City op een andere manier bij het handje.

Het is opvallend. Elke match van City weerklinkt het liedje van Kompany, op de tonen van Mrs. Robinson van Simon & Garfunkel, uit de tribunes. Bij City zijn ze hem niet vergeten. In de voxpops aan de uitgangen van stadions, op sociale media, in analistenstudios komt zijn naam regelmatig terug. Heimwee naar. In drie seizoenen onder Pep Guardiola speelde hij amper één op drie matchen, maar fit of geblesseerd drukte hij zijn stempel. Het feit dat City niet de geknipte vervanger vond, met Aymeric Laporte zijn strafste verdediger verloor door blessure en Fernandinho een rij achteruit moest, heeft het beeld wat verwrongen. Alleen, zo luidt de overtuiging, zou City met Kompany dichter bij Liverpool hebben gestaan. Echt?

City spaarde de voorbije drie jaar kosten noch moeite om de bedrijfszekerheid van Kompany’s spieren op te krikken. Elk aspect werd doorgelicht. Hij kreeg een gepersonaliseerde warming-up, aangepaste training en dokters experimenteerden met zijn dieet - quasi vegetarisch. Met regelmaat stuurde de medische staf bloedstalen van Kompany naar de universiteit in Granada om de kwaliteit van zijn spierweefsel te checken na het aanpassen van zijn eetpatroon. Marginal gains.

Op bepaalde vlakken was Guardiola niet altijd zijn grootste fan, maar zijn trainer keek ook naar hem op. Hij zag een geboren leider. Eén die activiteiten organiseerde om na een tegenslag de kopjes vrij te maken en de teamgeest te versterken. Een polyglot die met zijn talenkennis met iedereen praten kon. De lijm tussen de kliekjes. Een speler ook die zich - als het moest - boven de maats zette en als een schoolmeester de boete-inning controleerde. De teamdenker die over zijn groep waakte. Vaak met een lach, soms ook met vermanend vingertje.

Met zijn présence dwong hij respect af. Met de gave van het woord nog meer. Hij was diegene die als een vakbondsleider de brug vormde tussen spelers en staf. Soms medestander, soms tegenstander. Als hij niet helemaal overtuigd was van iets, wandelde hij het kantoor van zijn trainer binnen om te discussiëren. Uren babbelden ze over voetbal.

Een aantal keer stond Kompany in de kleedkamer op voor een speech. Hij koos zijn momenten. “Hij was de speler die ons op de toppen van onze tenen hield”, aldus De Bruyne. De speler, die zoals een trainer, brutaal kon uithalen als hij verslapping voelde. “We moeten eerlijk zijn met onszelf”, zei hij nadat City in 2018 de titel vergat te grijpen tegen rivaal United - alle kopjes in de kleedkamer hingen. “We moeten harder zijn voor onszelf. Elk detail moet beter.”

Net voor zijn leiderskwaliteiten probeerde Guardiola hem begin dit jaar te overtuigen nog een jaar bij te tekenen. “Ik heb het vaak geprobeerd”, zegt Guardiola. “Toen hij mij in de laatste weken van het seizoen vertelde dat hij zou vertrekken, heb ik hem gesmeekt om niet te gaan: ‘No, no, no, je gaat me niet verlaten’. En toch ging hij. Wanneer spelers van zijn kaliber een beslissing nemen, zijn ze niet op andere gedachten te brengen.”