Hoe kan dat nu? Er zijn een aantal verklaringen die in elkaars verlengde liggen. Zowat een derde van de anderstaligen van buiten de Europese Unie - en dan hebben we het vooral over Turken en Marokkanen - huwt nog altijd met een man of vrouw uit het oorspronkelijke land. Dat maakt dat we steeds opnieuw met een eerste generatie anderstaligen zitten. Uiteraard spreekt die partner de taal van het thuisland en worden de kinderen in die taal opgevoed. Het feit dat men bovendien vooral naar tv-programma’s uit het thuisland kijkt en niet naar onze tv-programma’s, is ook al niet bevorderlijk om dit te verhelpen. Resultaat: een taalachterstand bij de kinderen wanneer die naar school gaan. Die taalachterstand is dan weer een van de belangrijkste verklaringen voor mindere schoolresultaten. Nog altijd te veel anderstaligen verlaten de school zonder diploma. En dat is dan weer de verklaring waarom veel anderstaligen moeilijk werk vinden.

Wanneer men het probleem kent, kent men in principe ook de oplossing. Maar die ligt dit keer niet voor de hand. Men kan niemand verbieden om met een partner uit het oorspronkelijke land te trouwen. Men kan niemand verplichten om naar onze tv-programma’s te kijken. Men kan niemand vragen om thuis Nederlands te spreken. En er is minder werk voor lager geschoolden. Wat kan men dan wel doen? Misschien ligt het antwoord toch in de suggesties die tijdens de Staten-Generaal werden gedaan. In het bijzonder in de suggestie om de ouders meer te betrekken bij het onderwijs van hun kinderen. Als de ouders niet naar de school gaan, moet de school maar naar de ouders gaan en die ouders voor hun verantwoordelijkheid plaatsen.

Aan een andere belangrijke oplossing zullen we met zijn allen moeten werken: zorgen voor meer tewerkstelling en keihard komaf maken met elke vorm van discriminatie bij aanwervingen. We zijn zelfs voorstander voor een positieve discriminatie door quota voor werknemers van allochtone oorsprong. Werk is de turbo op integratie. Want wie werk en inkomen heeft, wil steevast een nog beter leven voor zijn kinderen. Het is hun belang en in ons belang, we hebben iedereen nodig voor de jobs van morgen en om onze sociale zekerheid overeind te houden.