Bij Anderlecht werken 311 personeelsleden, een daling van 24 ten opzichte van een jaar eerder. Niet verrassend na de ontslagronde van de afgelopen maanden. Dit vertaalt zich enigszins in de loonkosten, die met een daling van 2,8 miljoen euro uitkwamen op 47,3 miljoen euro. Maar daarmee zit Anderlecht nog steeds dertien miljoen euro boven de loonkosten van concurrent Club Brugge. Zorgenkind zijn ook weer de diensten en diverse goederen (met daarbij de makelaarskosten), die stegen tot 37,7 miljoen euro. Ter vergelijking: bij Club Brugge is dit ‘slechts’ 23,4 miljoen euro.

Door dit enorme tekort zag paars-wit zag zich dan ook genoodzaakt om heel erg diep in het rood te gaan. De schuldenberg nam toe van 83,3 miljoen euro in 2017-2018 naar 94,9 miljoen euro vorig seizoen. Ronduit dramatisch, en daarmee drukken we ons nog voorzichtig uit. Naast de kapitaalverhoging van 27 miljoen euro werd er nog 22 miljoen euro extra in de club gepompt (door Marc Coucke) in de vorm van een lening op korte termijn, “hoofdzakelijk te wijten aan transfers van spelers”, aldus de toelichting. Er werd in totaal voor 25,5 miljoen euro uitgegeven aan transfers van nieuwe spelers.

Aangezien verwacht kan worden dat ook dit seizoen de loonkosten nog verder zullen stijgen én zonder bijkomende inkomsten van Europees voetbal zijn de donkere wolken nog lang niet weg boven het Lotto Park. Coucke zal zijn portefeuille opnieuw moeten opentrekken om uit deze vicieuze cirkel te raken. En dan loert de Financial Fair Play nog om de hoek, die bepaalt dat Belgische clubs jaarlijks slechts een beperkt verlies mogen boeken. Het lijkt er dan ook sterk op dat de bodem nog lang niet in zicht is voor de trotse club uit de hoofdstad.