Van der Poel mag vieren na zesde zegetocht door het donker in Diegem, Iserbyt is de beste van de rest

Er was eigenlijk maar één logische winnaar in Diegem. De voorbije tien jaar kwam de winnaar bij de profs 9 keer uit de stal van de broers Roodhooft. Niels Albert won tussen 2009 en 2012 vier keer, sinds 2014 was het aan Mathieu van der Poel. Tussenin was Sven Nys één keer de beste in 2013.

Ook Van der Poel zelf won 9 keer in Diegem sinds 2009. Voor zijn zeges bij de profs mocht hij ook telkens vieren bij de beloften, junioren en nieuwelingen. In 2010 won ‘MVDP’ niet, maar dat was omdat hij niet aan de start stond. Dat gezegd zijnde, moest er natuurlijk nog altijd gecrosst worden.

Al kon dat niet gebeuren vooraleer bekend raakte dat Eli Iserbyt zijn contract bij Sauzen Pauwels-Bingoal had opengebroken. De West-Vlaming blijft zeker tot eind 2024 fietsen voor de ploeg van Jurgen Mettepenningen en dat zorgde in Diegem voor verse moed.

Iserbyt probeerde het om Van der Poel zo lang mogelijk te volgen. De pocketveldrijder uit Bavikhove kreeg zelfs even een bonus cadeau na een slipper van de Nederlander. MVDP flitste het gat in één ruk dicht. De rest kon toen al niet veel meer doen dan toekijken.

Halfweg koers achtte de wereldkampioen zijn moment definitief gekomen. Van der Poel trok door op de hellende aankomststrook en diepte daarna zijn voorsprong uit op de schuine kant. Iserbyt werd niet weggereden, maar dichter dan tien seconden kwam hij niet meer. Michael Vanthourenhout kwam als derde binnen.

De gevestigde orde in veldritland werd bewaard, maar in de tussenstand van de Superprestige veranderde er wel wat. Laurens Sweeck nam bij afwezigheid van Toon Aerts de leiding over met 69 punten. Ploegmaat Eli Iserbyt - die zich geviseerd voelde door Sweeck - is tweede met 68 punten.

Na afloop mocht Van der Poel tien vingers in de lucht steken. Zijn tiende overwinning in Diegem. “Dat is mooi”, vertelde hij na de wedstrijd. “Toch was het eentje op karakter. Ik had niet mijn beste dag vandaag, gelukkig kon ik rekenen op mijn ervaring hier. Ik kan het parcours heel goed indelen en dat is het belangrijkste aandeel in mijn overwinning geweest vandaag.” 

Voor de zesde opeenvolgende keer won MVDP bij de profs in Diegem, zijn vijftiende zege van het seizoen. “Het is ook allemaal heel speciaal omdat de cross onder kunstlicht gereden wordt. Ik vind ook dat de sfeer rond de kerst- en nieuwjaarsperiode altijd heel tof is op de cross. Vandaar dat ik maandag ook nog eens Bredene toevoeg aan mijn programma. En dan volgt op nieuwjaarsdag de wedstrijd in Baal. Vieren zit er dus niet echt in, maar dat neem ik er gerust bij.”

Onmin in het kamp van Sauzen Pauwels-Bingoal na de cross. Eli Iserbyt was niet tevreden met hoe de de wedstrijd verliep. De West-Vlaming had het idee nog naar Van der Poel te kunnen rijden, maar voelde zich geviseerd door Laurens Sweeck die voor de leidersplaats in het klassement ging. 

“Ik weet waar ik het laten liggen heb”, zei hij nadien. “Maar ik wil er niet te veel over zeggen. Ik weet wie er op bepaalde momenten in mijn wiel zat. Het is wel goed dat ik nu weer het goeie gevoel heb gevonden. Het is niet mijn gewoonte om lang een slechte periode te hebben. Ik had niet echt een idee waarom het in Namen, Zolder en Overijse minder was. Nu komen er twee belangrijke maanden aan.” 

Michael Vanthourenhout kon, na de Koppenbergcross van 1 november, in Diegem nog eens een podiumplaats behalen. “We hebben met de ploeg goed gewerkt, maar aan Mathieu van der Poel was weer niets te doen. Net op het moment dat we een groepje vormden, waar we met drie man van de ploeg deel van uitmaakten, demarreerde hij. Meteen was de kloof te groot om nog te overbruggen. In volle finale reed Eli Iserbyt dan nog van me weg. Ook hij was te snel voor mij”, vertelde Michael Vanthourenhout.

Uit de reactie van Eli Iserbyt na de cross blijkt toch dat er iets rammelt in de ploeg. “Daar heb ik geen weet van. Ik heb niets speciaals gezien. Ik denk dat Laurens Sweeck vol ging voor de punten omdat Toon Aerts niet aan de start verscheen. En ook Eli Iserbyt zal daaraan wel gedacht hebben. Ikzelf heb met dat klassement niets meer te maken. Mijn achterstand is immers veel te groot.”