De sonde met voeding werd door een verpleegster van het UZGent verkeerdelijk in de luchtpijp geplaatst in plaats van in de slokdarm. Zo kwam de voeding terecht in de longen van het meisje en niet in de maag zodat ze geen lucht meer kreeg. Pas na 16 uur merkte iemand op dat het slecht ging met Lieselotte. Na een doodsstrijd van tien dagen overleed de patiënt. Daarop werden het UZ Gent, de verpleegster die de sonde had geplaatst en de dienstdoende arts gedagvaard.

De rechter hamerde op “de verpletterende verantwoordelijkheid” van het grootste Gentse ziekenhuis in het overlijden van Lieselotte. Het ziekenhuis krijgt een boete van 264.000 euro, waarvan de helft met uitstel. De ouders krijgen allebei 25.000 euro schadevergoeding. De verpleegster die de sonde plaatste en 40 jaar dienst heeft, werd schuldig bevonden maar wordt niet gestraft. Ze krijgt verschoning omdat de structurele fouten van haar werkgever, het ziekenhuis, een direct verband hebben met de dood van de patiënt.

De dokter van wacht kreeg de vrijspraak. De rechter had begrip voor de moeilijke omstandigheden waarin zij moest werken. Ze was de enige arts op de afdeling, was al 12 uur in het getouw en had een drukke nacht. Bovendien was ze stagiaire. Desondanks had ze volgens de rechter bijkomend onderzoek moeten doen.

Onaanvaardbaar

Het Gentse parket had op het proces hard uitgehaald naar het UZ. Uit het onderzoek naar het overlijden bleek volgens het parket dat het ziekenhuis “vierkant draait”. “Heel het systeem van opleidingen van specialisten zit niet goed in elkaar”, sneerde procureur Myriam Claeys. “Een arts in opleiding 24 uur laten werken en ‘s nachts verantwoordelijk maken voor drie afdelingen zonder dat is voorzien in voldoende gekwalificeerd personeel, kan niet. Bovendien ontbraken procedures over het inbrengen van sondes bij kinderen en deed de verpleegster maar wat ze zichzelf had aangeleerd. Onaanvaardbaar dat zoiets gebeurt in een ziekenhuis waar artsen hun opleiding krijgen.”

Het parket wou dat alle drie de beklaagden schuldig worden verklaard, maar dat alleen het UZ Gent werd gestraft met een door de wet voorziene geldboete. “Het is een onopzettelijk misdrijf en alleen diegene die de zwaarste fout maakte, moet worden gestraft. Dat is het UZ Gent door zich zo slecht te organiseren. Dat weegt zwaarder dan de fouten van de verpleegster en de arts.”

“Er zijn geen mooie momenten meer”

Tijdens het proces lazen de ouders van het meisje uit Wortegem-Petegem een beklijvende brief voor, waarin ze hun wanhoop uitschreeuwden.

“Onze dochter had blauwe lippen, zag zwart rond haar ogen en lag in haar eigen braaksel. Dat is een beeld dat ik niet meer van mijn netvlies krijg. Mijn vrouw en ik zagen ’s ochtends meteen dat het slecht ging met haar. Maar toen we melding maakten van haar hoestbuien en pijn, kregen we van de verpleegster als antwoord dat ze maar moest doorbijten en mijn vrouw, die moest de boel niet zo op stelten zetten.”

“In het UZ Gent zagen ze de ernst van de situatie absoluut niet in”, las de vader verder. “Zo dachten ze dat de ademhalingsproblemen slechts hyperventilatie was. Ik moest mijn dochter zelf in een plastic zak doen blazen. Uiteindelijk nam een verpleegster het over, maar het duurde dan nog twee uur voor iemand de ernst van de situatie inzag. Tien dagen later was onze dochter dood.”

Wat erna gebeurde, vindt de vader “wraakroepend en mensonwaardig”. “Onmiddellijk na het overlijden probeerde een arts ons wijs te maken dat onze dochter zelf verantwoordelijk was voor haar dood. Nadien trok ze haar woorden in, maar niemand die er die bewuste avond bij was, heeft zijn spijt betuigd. Het juridisch getouwtrek moet stoppen. Wij willen alleen weten wat er is gebeurd.”

Na het voorlezen van de brief, verlieten de ouders de zaal. De zitting bijwonen was voor hen te zwaar. “Wij leven niet meer, wij overleven. Er zijn geen mooie momenten meer. Onze dochter is aan haar lot overgelaten.”