Wat als die Syrische familie sterft onder bommen? - Johanne Montay

Johanne Montay is chef van de politieke redactie van de RTBF. Zij kijkt voor ons met Franstalige ogen naar de Belgische, Vlaamse, Waalse of Brusselse politiek. Deze bijdrage verschijnt ook op de nieuwssite van de Franstalige omroep.

“Francken, buiten! MR, facho”, riepen eergisteren Waalse betogers naar staatsecretaris Theo Francken. De Franstalige liberale partij MR had hem uitgenogdigd om zijn vluchtelingenbeleid toe te lichten.

De betogers pikken het niet dat Francken weigert visa te geven  aan een Syrische familie uit Aleppo, de stad die ondertussen met veel bloedvergieten heroverd is door de troepen van de Syrische president Assad. Meer nog, de betogers willen niet aanvaarden dat de regering (en de N-VA) het gerecht niet respecteert en een uitspraak van een rechter weigert uit te voeren. 

Zoals in Vlaanderen, is ook in Wallonië Theo Francken een controversieel figuur. Sommigen vinden dat hij een zeer goed beleid voert. Anderen zijn boos op hem.

Maar als je de politieke realiteit bekijkt, is het heel eenvoudig: er zijn veel meer Walen met linkse ideeën in Wallonië dan Walen met een rechtse ideologische achtergrond.

De kiezers van PS, CDH, Ecolo en PTB vragen een ander asielbeleid dan de partijen N-VA en MR verdedigen. Er komt dus meer en meer kritiek op de keuzes van Francken, ook bij regeringspartij MR.

Senaatvoorzitster Christine Defraigne, is de enige die het openlijk heeft gezegd. Ze is advocate van beroep en heeft de reputatie dat ze eerlijk zegt wat ze denkt: "Ja, ik ben geschokt. Het is niet aan een staatssecretaris om de scheiding van der machten te schaden (…) Ik hou niet van deze werkwijze. Francken valt met populistische slogans het gerecht aan."

Defraigne kreeg steun van andere MR-leden. Maar hard wordt het niet gespeeld. Zij bleef afwezig tijdens het partijbestuur maandag. En niemand heeft nadien openlijk kritiek gegeven op Francken.

Eigenlijk probeert de MR, zoals altijd, een onderscheid te maken tussen het werkelijke beleid van de regering en de harde woorden van de N-VA. "Wij voeren het regeringsakkoord uit, hij (De Wever) doet aan politiek”:

Maar hoelang zal eerste minister Charles Michel (MR) met dit argument nog zijn regering kunnen verdedigen? Hoelang zal hij nog geloofwaardig kunnen zeggen dat er "eendracht" is binnen zijn ploeg? 

Er is nu nog geen sprake van een regeringscrisis, maar Franken raakt aan voor liberalen heilige principes: de mensenrechten, het respect voor het gerecht en de scheiding van machten.

Beeldt u even in dat deze Syrische familie onder de bommen zou sterven ... Dan krijgen we vrijwel zeker een diepe en misschien fatale politieke crisis voor Michel & Co.