‘In tien jaar tijd moet het aantal verkeers­doden in ons land met de helft omlaag’, zei toenmalig federaal staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V) op de Staten-Generaal van de Verkeersveiligheid in 2011. Daarmee legde hij de lat op maximaal 420 dodelijke slachtoffers in 2020. De ambitie om tegen dit jaar het aantal doden op Vlaamse wegen tot 200 terug te dringen, stamt zelfs al uit 2009. ‘In 2020 is Vlaanderen één van de beste Europese regio’s op het vlak van verkeersveiligheid’, stond er resoluut in het Pact 2020.

Die doelstelling zal niet gehaald worden: in 2018 vielen op nationaal niveau 604 dodelijke slachtoffers, in Vlaanderen waren het er 310.

En dat terwijl de doelstellingen in 2011 als ‘heel haalbaar’ werden gezien, zegt Schouppe nu. ‘Het uitgangspunt was simpel: België deed het slecht. We vergeleken onze statistieken met Nederland en het Verenigd Koninkrijk, die het veel beter deden, en concludeerden: wat daar kan, moet hier ook mogelijk zijn. We vonden dat we de lat niet te hoog legden.’

België scoort slecht

Tien jaar later is de kloof met Nederland en het Verenigd Koninkrijk nog altijd groot. In België vielen in 2018 voor elk miljoen inwoners 52 verkeersdoden. Daarmee scoort ons land slechter dan het Europese gemiddelde, samen met vooral Zuid- en Oost-Europese landen als Italië of Estland. In Nederland vielen in hetzelfde jaar 31 doden per miljoen inwoners, in het Verenigd Koninkrijk waren dat er 28.

2020 werd in het verleden vaak naar voren geschoven als het magische jaar om ambitieuze doelstellingen te bereiken. Tijd om de balans op te maken. Lees hier de volledige reeks.