“Ik hou van Wallonië en ik hou van de Walen”, aldus Francken. “Ik vind het belangrijk om dat te tonen, want velen denken dat ik de baarlijke duivel ben. Donderdag werd ik in de Ikea in Sterrebeek nog erg agressief behandeld door een jongeman die mij een ‘nazi’ noemde. Dat gebeurt in Wallonië nooit, de mensen zijn hier heel vriendelijk.”

Nederlands praten

Francken maakt er naar eigen zeggen ook een punt van om altijd Frans te praten als hij zich in Wallonië bevindt. Een mentaliteit die Francken te weinig terugziet bij veel Walen. “Ze moeten tonen dat ze moeite doen. En als het dan niet lukt, dan lukt het niet. De Franstaligen zeggen wel dat ze van België houden, maar spreken de taal van de meerderheid van de bevolking niet. Je kan niet van België houden, maar enkel van het België waar iedereen Frans praat. Dat is niet logisch.”

“Het probleem is het onderwijs”, aldus Francken. “Nederlands staat niet meer op het leerprogramma van de meeste Waalse scholen, en dat is een grote fout. Het onderwijs schiet daarin tekort, zowel in Wallonië als in Vlaanderen. Als vader, pedagoog, en politicus maak ik me daar grote zorgen over.”

Staatshervorming

Een nieuwe staatshervorming mag volgens Francken ook geen taboe zijn. “Je bent geen staatsman als je altijd ‘neen’ zegt tegen een democratische vraag om meer autonomie. Ook de Walen zouden daarvan profiteren, dat is zeker. Het is een win-winsituatie. Ik hoop dat de nieuwe generatie Franstalige politici dat begrijpt, niet zoals meneer Magnette. Wie zegt dat hij houdt van België moet ook de moed hebben om begrip te tonen voor de Vlaamse verzuchtingen.”