“Wij willen onze paarden niet achterlaten”
“Nu zitten we op dertig kilometer van de dichtstbije brand, al kan het wisselen van uur tot uur. Het is een kwestie van zeer alert te zijn.” De Hasseltse Jolien Schols, paardentrainer op een ranch in het Australische binnenland, blijft voorlopig rustig: “Het onvoorstelbare zou zijn als we onze paarden zouden moeten achterlaten.”
Jolien Schols (28), sinds anderhalf jaar in Australië, werkt nu vier maanden voor een gespecialiseerde ranch die racepaarden kweekt op een terrein van 70 hectaren tussen Sydney en Canberra. Normaal gaat alle zorg en aandacht naar de 250 paarden, maar het grote vuur is niet ver weg. “Nu zijn het er zelfs nog meer omdat we ook paarden opvangen van mensen die al geëvacueerd zijn”, zegt de Hasseltse. “Wijzelf kunnen niet evacueren. Het aantal paarden is gewoon te groot. Maar als het onvoorstelbare dan toch gebeurt en we onze paarden in de steek moeten laten, dan zouden we ze achterlaten op een grote wei zonder bomen. Door de droogte zijn die weides niet meer zo brandbaar. Als het vuur er zou komen, zou het er heel snel overheen trekken.”
De weg naar de kust is nog open, dat stelt haar enigszins gerust. “Maar het kan snel veranderen. Een van de grotere vuurhaarden is nu op 30 km van ons, al hebben we vandaag ook vuur gehad op 15 km van de ranch. Dat is intussen weer geblust. Vorige week hadden we een brand tot op 4 km van bij ons. Nu is het gelukkig vrij koel, nauwelijks twintig graden, maar voor eind deze week voorspellen ze weer 35 tot 40 graden. Je moet continu alert zijn. Er zijn al dorpen in de buurt afgebrand. Er zijn verhalen van mensen die in een container het vuur hebben moeten doorstaan of die de zee zijn ingetrokken. Bargo, een dorp op 30 km van bij ons, is bijvoorbeeld afgebrand. De catastrofe zou zijn als in de buurt van ons twee grotere vuurhaarden zouden samenkomen. Of ik wakker lig ’s nachts? Het valt nog mee, al staan mijn meldingen wel op over de actuele situatie en die maken me wel wakker.”
