Olivier Deschacht ‘vergat’ gezin na vertrek bij Anderlecht: “En daar heb ik de hoogste prijs voor betaald, Annelien is mijn leven”

Hoewel Olivier en Annelien elk hun eigen weg op gaan, stelt Deschacht deze week in HUMO dat hij en Annelien niet officieel gescheiden zijn. “Laat ons zeggen dat Annelien en ik uit elkaar zijn”, zegt hij. “Toen ik bij Anderlecht totaal onverwacht aan de deur ben gezet, heb ik daar slecht op gereageerd. Zo diep zat ik. In die zin kun je zeggen dat mijn vertrek een beetje het begin van het einde is geweest. Omdat ik het belangrijkste vergat: mijn familie.”

De breuk met Annelien is de prijs die de voetballer daar nu voor betaalt, zo zegt hij. “De hóógste prijs: Annelien is mijn leven, ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit met iemand anders samen zal zijn”, aldus Olivier, die tijdens het gesprek zijn fouten durft toegeven. “Ik ben niet perfect. Zoals in elke relatie ben je in het begin verliefd en zot van elkaar. De fouten van de ander neem je erbij, in de hoop dat het beter wordt. Zelf hoop je dat ze door jouw fouten heen kijkt, maar dat blijft niet duren. Zeker niet als ze er zoveel energie insteekt en na dertien jaar moet vaststellen dat ik toch dezelfde fouten blijf maken.”

“Ik zie altijd eerst het slechte, dan pas het goede”, legt hij uit. “Da’s een probleem. Bovendien krop ik die negatieve gevoelens ook op. Nu, je bent wie je bent: het is niet makkelijk om jezelf na 39 jaar nog te veranderen. Maar soms móét het, of je verliest mensen. Mensen die het goed met je voorhebben. Dat wil je niet. Ik zie wel wat de toekomst brengt.”

_{(lees verder onder de foto)}

Olivier laat uitschijnen dat het niet zijn keuze was om een punt te zetten achter hun relatie. Nochtans liet ook Annelien een tijdje terug optekenen dat ze heeft gevochten om haar huwelijk te redden. Een echtscheiding was voor haar lang een absoluut doem­scenario. Omdat ze als puber zelf de scheiding van haar ouders meemaakte. “Ik was zestien”, vertelde Annelien in Dag Allemaal. “In die tijd moest je nog kiezen tussen je vader en je moeder. Zeer moeilijk, want je wilt dat niet. Ik koos voor papa, omdat ik meer vaste rituelen met hem had. Elke ochtend samen ontbijt halen bijvoorbeeld. Ik wou niet dat die routine wegviel. Maar mocht mijn kind zeggen: ‘Ik ga bij papa wonen’, dat zou een steek door mijn hart zijn.”

In één adem sprak Annelien toen de hoop uit dat ’t voor Olivier en haar wel zo’n vaart niet zou lopen. “Ik zal er echt alles aan doen om samen te blijven. En als we in zwaar vaarwater komen, dan zal ik eerst heel goed nadenken. Ik weet dat Olivier me nooit zal verlaten. Hij zegt dat ook. ‘Beter ga ik niet vinden’, luidt het. In een discussie roep ik wel eens: ‘Beter ga je niet vinden, hoor.”

Lees het volledige gesprek met Olivier deze week in HUMO of via deze link.