Matthias Schoenaerts heeft veel verdriet gehad: “Ik heb in zeven landen gewoond, ik weet niet meer wat ‘thuis’ betekent”

Matthias blikt in De Standaard terug op zijn jeugd in het Antwerpse Schipperskwartier, als zoon van de gevierde acteur Julien Schoenaerts: ‘Ik heb me pas achteraf gerealiseerd dat wat wij meemaakten niet normaal was. Het was een extreem brokkenparcours. Mijn vader was een charmante man, en er was een reden waarom mijn moeder gek op hem was. Maar hij was ook een complex wezen, vol eigenliefde, onmogelijk om mee samen te leven. Hij had geen negatieve intenties maar was een vuurbal, hij vernietigde alles wat op zijn pad kwam.’

Matthias’ oudste zus pleegde zelfmoord voor de ogen van hun vader, zijn tweede zus heeft ook een tragisch leven gehad. “Ik was lang onhandelbaar”, zegt Matthias. “Van zes scholen weggestuurd, in een jeugdinstelling beland. Was ik echt een rotjoch? Dat denk ik niet, maar ik was heel onevenwichtig. Ik hing meer op straat rond dan dat ik naar school ging. Van mijn 12de tot mijn 15de zat ik maandelijks op het politiebureau. Tot een jeugdrechter besloot in te grijpen. Dat was hoognodig. Als je dan niet ingrijpt, kan een leven echt verloren gaan.”

Matthias was 21 toen z’n demente vader stervende was. Toen hij op de toneelschool zat, woonde hij bij hem. Julien Schoenaerts was toen al vervreemd van zijn carrière en van zichzelf. “Hij leefde uitsluitend in het hier en nu, dankbaar voor de dag en voor de zon”, aldus Matthias in De Standaard. “Het was één van de mooiste periodes in mijn leven.”

Julien overleed in 2006, en tien jaar later moest Matthias afscheid nemen van zijn moeder. “Zij was de belichaming van absolute liefde”, aldus de acteur. “Door de warmte en steun die ik altijd heb gekregen, heb ik wél iets van mijn leven kunnen maken.”

Matthias Schoenaerts weigerde hoofdrollen in kaskrakers als ‘Robocop’ en ‘Batman’. Waarom toch? “Die rollen konden mij veel geld opleveren, maar hadden me ook ongelukkig kunnen maken”, legt hij uit. “Sterrendom, eigendom, er zit niet voor niets ‘dom’ in die woorden. Al vind ik het wel heerlijk te weten dat ik nooit financiële zorgen zal hebben. Mijn vader had een erg wisselvallig inkomen, omdat hij soms maandenlang in de psychiatrie verdween. Dat legde een enorme druk op onze levenskwaliteit.”

Sinds z’n grote doorbraak met ‘Rundskop’, in 2011, is het hard gegaan voor Matthias. Maar het was ook een periode van afscheid nemen en veel verdriet. “Mijn tweede zus, twee grootouders, mijn moeder...” zegt hij.

“In 2020 wil ik bepalen waar ik wil wonen, en daar een gezin stichten”, aldus nog Matthias. “Het is een rare volgorde, maar ik denk dat het kan werken. Een plek vinden waar ik verliefd op ben, en daar een vrouw vinden op wie ik verliefd word. Maar ik sta open voor de onverwachte magie van het leven, wie weet wie er morgen mijn pad kruist.”