Plots zijn er twee verschillende soorten tuimelaars in Zuid-Amerika: de kust- en de zeetuimelaar

Enerzijds zijn er de tuimelaars – de meest bekende dolfijnensoort – die langs de kust van het zuiden van Brazilië, Uruguay en Argentinië zwemmen. Zij zijn lang, hebben een lichte kleur en een driehoekige rugvin. Wat verderop, in de zee, zwemmen de tuimelaars die een donkerdere kleur hebben en een rugvin in de vorm van een haak. Zij leven in groepen van wel honderden dolfijnen, terwijl hun soortgenootjes aan de kust in kleinere formaties rondzwemmen én liever dicht bij huis blijven.

“Het is een van de best bestudeerde walvisachtigen”, aldus Ana Costa van de Universiteit van Glasgow. “Het is verbazingwekkend dat deze verschillen nog niet gezien waren.” Zodus gingen Costa en haar team zelf op zoek naar genetische en/of fysieke  verschillen.

Ze verzamelden meer dan 250 weefselmonsters en de schedels van zo’n 106 dolfijnen uit dezelfde regio en bestudeerden deze. Zowel het DNA-onderzoek als de skeletten spraken boekdelen: de kusttuimelaars vertonen zichtbare verschillen met de zeetuimelaars. Die verschillen zijn blijkbaar zo groot dat de twee soorten ook niet meer met elkaar lijken te paren.  

Hun bevindingen zijn volgens de onderzoekers sterk genoeg om de twee groepen als verschillende ondersoorten te benoemen. Ontmoet de T. truncatus gephryeus - voor de groep bij de kust – en de T. truncatus truncatus - voor de groep verder in zee.

Vermoedelijk heeft de genetische variatie te maken met de verschillende leefomgeving én met de mens. “De door de mens veroorzaakte druk op beide soorten is waarschijnlijk verschillend, aangezien ze in een ander gebied leven”, licht het onderzoek toe. Maar om dat zeker te weten, is vervolgonderzoek noodzakelijk.